«My nie ŭ biaśpiecy i nie budziem u biaśpiecy». Žurnalistka Alena Kaściučenka raskazała, jak jaje atrucili ŭ Hiermanii

Paśla viartańnia z Ukrainy Alena Kaściučenka nie źbirałasia pakidać Rasiju, ale jaje ŭhavaryŭ heta zrabić hałoŭny redaktar «Novaj haziety», nobieleŭski łaŭreat Dźmitryj Murataŭ. Tak jana apynułasia ŭ Hiermanii, a tak jak «Novaja hazieta» z-za represij pucinskaha režymu sutyknułasia ź vialikimi prablemami, to jana pierajšła na pracu ŭ «Mieduzu». I ŭžo źbirałasia paŭnavartasna pačać pracavać.

«Ja znajšła kvateru ŭ Bierlinie i pierajechała. 29 vieraśnia ja vyjšła na pracu ŭ «Mieduzu». My vyrašyli, što majoj pieršaj kamandziroŭkaj budzie Iran. Ja była ŭ Iranie i viedała, jak tam pracavać. Ja znajšła ludziej, jakija buduć mnie dapamahać, zrabiła vizu, kupiła adzieńnie. My vyrašyli, što nastupnaj kamandziroŭkaj paśla Irana budzie Ukraina. «Mieduza» paprasiła, kab da pajezdki ŭ Iran ja padała dakumienty na ŭkrainskuju vizu», — raskazvaje žurnalistka.

Z ukrainskaj vizaj byli prablemy, ale žančynie ŭrešcie ŭdałosia damovicca, što jaje prymuć va ŭkrainskim konsulstvie ŭ Miunchienie. 

U Miunchien Kaściučenka vybrałasia 18 kastryčnika, ale vyrašyć tam spravy za dzień nie ŭdałosia, paźniej treba było jechać jašče. Ničoha nie pradrakała biady.

«Siabroŭka zabrała mianie kala konsulstva, i my pajechali abiedać. My jeli ŭ restaranie, siadzieli na vulicy. Pakul my siadzieli, da stolika dvojčy padychodzili jaje znajomyja — mužčyna i dźvie žančyny. Ja dumała: jaki Miunchien maleńki horad, akazvajecca, usie adno adnaho viedajuć. Ja adychodziła ŭ prybiralniu, viartałasia. Dumała tolki pra vizu — šancaŭ atrymać mała, ale raptam atrymajecca.

Potym siabroŭka paviezła mianie na vakzał.

Kali my padjazdžali, jana skazała: «Ty viedaješ, ad ciabie drenna pachnie. Ja pašukaju dezadarant». Dezadaranta nie znajšłosia. Ja pamiataju, što ździviłasia jaje słovam: jana taktoŭny čałaviek i ni za što b nie skazała, kali b ja i praŭda nie pachła vielmi niepryjemna.

U ciahniku ja znajšła svajo miesca i adrazu pajšła ŭ tualet. Ja namačyła survetki i stała vyciracca.

Akazałasia, ja mocna spacieła. Pach potu byŭ rezki i niezvyčajny: pachła hniłoj sadavinoj.

Ja sieła na svajo miesca i stała vyčytvać rukapis knihi. Praź niejki čas zrazumieła, što čytaju adzin abzac znoŭ i znoŭ, nie mahu prasunucca dalej. Ja prysłuchałasia da siabie. Baleła hałava.

Za try tydni da hetaha ja pieraniesła kavid. Ja padumała: niaŭžo ja znoŭ zachvareła. […] Pasprabavała viarnucca da knihi, ale mnie stanaviłasia ŭsio horš. Bol hałavy macnieŭ. Ja praciahvała pacieć, znoŭ pajšła ŭ tualet, znoŭ vycierłasia survetkami…

Kali ja vyjšła na vakzale, to zrazumieła, što nie mahu ŭciamić, jak mnie dabracca dadomu. Ja viedała, što mnie treba pierajści na mietro, ale nie razumieła jak. Dumała vyjści na vulicu i vyklikać taksi, ale sama dumka pra toje, što treba aryjentavacca pa karcie ŭ mabilnaj prahramie, supastaŭlać ź joj realnyja vulicy, vyklikała žach. Ja dumała: heta vielmi składanaja zadača, ja nie spraŭlusia.

Doŭha šukała pierachod na płatformu ź ciahnikami mietro. Na płatformie raspłakałasia: nie razumieła, u jaki bok treba jechać. Mnie dapamahli inšyja pasažyry. Ad mietro da domu iści piać chvilin.

Ja išła vielmi doŭha. Praz kožnyja niekalki krokaŭ ja apuskała sumku na ziamlu (jana zdavałasia nievynosna ciažkaj), adpačyvała. Na leśvicy ŭ mianie źjaviłasia zadyška. Ja dumała: jak ža mianie skruciła, dzioŭbany kavid.

Doma ja adrazu lehła spać. Ja spadziavałasia, što paśla snu mnie stanie lepš. Ale stała horš. Ja pračnułasia ad bolu ŭ žyvacie. Jon byŭ vielmi mocnym, ale nie rezkim, jaho jak byccam uklučali i vyklučali. Ja pasprabavała sieści — i lehła nazad. Hałava kruciłasia tak, što pakoj, zdavałasia, taksama krucicca. Z kožnym rucham pavialičvałasia młosnaść. Ja dajšła da prybiralni, tam mianie vyrvała. […]

Žyvot baleŭ usio macniej. Było baluča navat dakranacca da skury. Hetuju noč i niekalki nastupnych ja amal nie spała — jak tolki navalvaŭsia son, bol mianie budziŭ. Hałava praciahvała krucicca, varta było mnie sieści abo ŭstać. Na treci dzień ja zrazumieła, što ŭ kamandziroŭku nie jedu — i što heta nie kavid.

U Bierlinie niaprosta adrazu trapić da lekara. Ja zmahła apynucca ŭ lekara tolki praz 10 dzion, 28 kastryčnika. Heta była zvyčajnaja paliklinika ŭ maim rajonie. Lekary — ich było dvoje — adrazu skazali, što heta nastupstvy kavidu. «Jany da paŭhoda doŭžacca. Kali praz paŭhoda nie stanie lepš, prychodźcie znoŭ».

Praviali UHD — usio ŭ normie, pastukali pa žyvacie. Ja ŭhavaryła ich uziać kroŭ. Vyjšła z palikliniki supakojenaja — mabyć, ničoha strašnaha, chutka stanie lepš.

Analiz kryvi pryjšoŭ drenny. Piačonačnyja fiermienty AŁT i AST akazalisia ŭ piać razoŭ vyšejšyja za normu. Uziali analiz mačy. Tam akazałasia kroŭ. Lekary bolš nie žartavali.

Mianie pieradali inšaj śpiecyjalistcy. Jana skazała: chutčej za ŭsio, heta niejki ź virusnych hiepatytaŭ, napeŭna, pryvieźli z vajny. Voś znojdziem i pačniom vas lačyć.

Analiz na hiepatyty pryjšoŭ admoŭny. Simptomy mianialisia. Žyvot baleŭ nie tak mocna, hałava kruciłasia mienš. Sił nie było zusim. Pačaŭ apuchać tvar. Zatym źjavilisia acioki na palcach ruk. Ja ź ciažkaściu źniała piarścionki i bolš nie zmahła nadzieć. Palcy nahadvali sasiski. Pačali aciakać stupni. Acioki stanavilisia ŭsio bolšymi, linija padbarodka źnikła, moj tvar nie byŭ maim tvaram.

Posmotrieť etu publikaciju v Instagram

Publikacija ot Elena Kostyuchenko (@mirrorsbreath)

Mnie patrabavaŭsia čas, kab paznać siabie ŭ lusterku. Časam pačynała stukać serca — chutka, jak byccam biahu. Časam pačynali hareć dałoni i stupni — stanavilisia čyrvonymi, bliskučymi.

Ja stamlałasia ad usiaho. Ciažka było spuścicca pa leśvicy. Časam my vychodzili hulać — na 15 chvilin, na paŭhadziny, potym ja stamlałasia tak, što treba było viartacca. Ja pierastała spać — užo nie ad bolu. Jak byccam mozh zabyŭsia, jak treba zasynać. Ja lažała hadzinami, […] hladzieła ŭ stol i dumała: što ž sa mnoj takoje.

Piačonačnyja fiermienty praciahvali raści. U mačy pa-raniejšamu była kroŭ. Ja praciahvała chadzić pa lekarach. Jany vykazvali viersii, praviarali, vykazvali nastupnyja. Aŭtaimunnyja zachvorvańni, uskładnieny pijałaniefryt, sistemnyja zachvorvańni.

«Mieduza» padklučyła lekara, jakomu jana daviarała. Lekar vyrašyŭ paŭtaryć analizy na virusnyja hiepatyty (admoŭna).

Kali ja jechała dadomu ź lakarni, jon napisaŭ: «Jość imaviernaść, što vy mahli być atručanyja?» Ja adkazała: «Nie, nie nastolki ž ja niebiaśpiečnaja».

12 śniežnia ja znoŭ była ŭ lekara ŭ paliklinicy. Novy raŭnd analizaŭ, pakazčyki horšyja, AŁT pieravyšany ŭ siem razoŭ. My siadzieli ŭ jaje kabiniecie. Jana maŭčała, pierabirała papiery. Jana skazała: «Alena, viersij zastajecca dźvie. Pieršaja — što antydepresanty, jakija vy prymajecie, mahli pačać pracavać zusim niestandartna. Ale vy niadaŭna mianiali tabletki, a simptomy zastalisia tyja ž i pakazčyki kryvi tyja ž. Tamu druhaja viersija. Pasprabujcie nie chvalavacca. Mahčyma, vas atrucili».

Ja zaśmiajałasia. Lekarka maŭčała. Ja skazała: «Heta niemahčyma». Lekarka skazała: «My vyklučyli ŭsio astatniaje. Prabačcie. Vam treba ŭ taksikałohiju «Šaryte».

Nastupnyja try dni ja lažała i dumała. Ciapier nie pamiataju pra što. Jana raspaviadaje, što pieršy dzień ja kazała, što heta hłupstva i lekary pamylilisia, prosta nie zmahli pastavić pravilny dyjahnaz i nie chočuć šukać dalej. Potym ja maŭčała. Zatym źviazałasia z «Mieduzaj», i my stali dumać, što rabić. Kab zdać analizy na taksiny, treba źviarnucca ŭ palicyju. I ja pajšła ŭ palicyju.

Z pastarunka mianie nakiravali ŭ balnicu. Tudy ž pryjechali palicyjanty, apytali mianie i lekaraŭ. Pieršy dopyt byŭ u kryminalnaj palicyi Bierlina i doŭžyŭsia dzieviać hadzin. Palicejskich cikaviła ŭsio: nad čym ja pracavała, nad čym źbirałasia pracavać, z kim kantaktavała va Ukrainie, z kim kantaktuju z kaleh. 17 i 18 kastryčnika pryjšłosia ŭspomnić štochvilinna.

Maju kvateru i rečy pravieryli na radyjacyju. Pravieryli na radyjacyju i mianie. Zabrali rečy, u jakich ja była ŭ Miunchienie.

Milicyja praviarała maju kvateru na biaśpieku. Aficer skazaŭ: «Čamu vy žyviacie z adkrytymi štorami? Vas ža možna zastrelić z bałkona z doma nasuprać».

Palicyjanty skazali, što ja pavinna vykonvać praviły biaśpieki. Jakija? «Pamianiajcie kvateru. Chadzicie roznymi darohami dadomu. Nie zakazvajcie taksi ad adrasa da adrasa, vychodźcie z mašyny za kvartał. Chadzicie na vulicy ŭ soniečnych akularach». — «I hetaha dastatkova?» — «Nu, heta pavialičyć vašy šancy».

Palicyjanty były złyja na mianie. […]

— Ja nie razumieju, čamu vy pryjšli da nas tak pozna. Vy pavinny byli patelefanavać u palicyju adrazu, jak vam stała drenna ŭ ciahniku. My b sustreli vas na stancyi.

— Ale ja nie dumała, što heta atručeńnie. Ja i ciapier nie ŭpeŭnienaja.

— A čamu vy nie dumali?

— Mnie dzika było dumać takoje. I ja ž u Jeŭropie.

— I što?

— Ja adčuvała, što ja ŭ biaśpiecy.

— Voś hetym vy nas i złujacie. Vy pryjazdžajecie i dumajecie, što vy na vakacyjach. Što tut jak by raj. Nichto navat nie dumaje, što treba bierahčysia. U nas adbyvajucca palityčnyja zabojstvy. U nas dziejničajuć rasijskija śpiecsłužby. Vaša biesturbotnaść, vaša i vašych kaleh, biaźmiežnaja.

Pra chod palicejskaha rasśledavańnia mianie nie infarmavali. 2 krasavika na žurnalisckaj kanfierencyi da mianie padyšoŭ hałoŭny redaktar The Insider Roma Dabrachotaŭ. Advioŭ ubok.

«Lena, u mianie da ciabie asabistaje pytańnie. Ale ja spačatku sioje-toje tabie skažu. My z Chrysta Hrozievym z Bellingcat ciapier rasśledujem sieryju atručvańniaŭ u Jeŭropie. Paciarpiełyja — rasijskija žurnalistki. Ja chacieŭ ciabie spytać. Toje, što ty nie pišaš stolki času, źviazana z tvaim zdaroŭjem?» I ja raskazała jamu toje, što ciapier raskazvaju vam.

2 maja prakuratura Bierlina dasłała list, dzie paviedamlała, što sprava, raspačataja pavodle artykuła zamachu na zabojstva, spynienaja. Rasśledavańnie nie vyjaviła «nijakich śviedčańniaŭ» adnosna taho, što mianie sprabavali zabić. «Najaŭnyja pakazčyki kryvi nie dajuć vyraznych ukazańniaŭ na atručvańnie».

Lekary, jakija kansultujuć Insider i Bellingcat, paviedamili, što najbolš imaviernaje tłumačeńnie taho, što zdaryłasia sa mnoj, — atručeńnie chłorarhaničnym złučeńniem. Ja pieradała hetuju infarmacyju palicyi. 21 lipienia prakuratura adkryła spravu znoŭ.

Što sa mnoj ciapier? Bol, młosnaść, acioki prajšli. Siły nie viarnulisia. Ja pakinuła štat «Mieduzy» — mnie jašče vielmi daloka da kamandzirovak. Ciapier ja mahu pracavać try hadziny na dzień. Hety čas pavialičvajecca, ale pavolna. Byvajuć dni, kali ja nie mahu rabić ničoha. Tady ja lažu i sprabuju siabie nie nienavidzieć. […]

Praź niekalki tydniaŭ vyjdzie maja kniha, u jakoj ja raspaviadaju, jak Rasija prychodziła da fašyzmu. Kniha vyjdzie na niekalkich movach. Palicyjanty ličać, što vychad knihi moža stać tryhieram. Što ludzi, jakija sprabavali mianie zabić va Ukrainie i, mahčyma, sprabavali zrabić heta ŭ Niamieččynie, pasprabujuć znoŭ.

Ja chaču žyć. Tamu ja pišu hety tekst. Jašče ja chaču, kab maje kalehi, maje siabry, aktyvisty i palityčnyja ŭciekačy, jakija ciapier znachodziacca za miažoj, byli aściarožnyja. Byli bolš aściarožnyja za mianie. My nie ŭ biaśpiecy i nie budziem u biaśpiecy, pakul u Rasii nie źmienicca palityčny režym. Naša praca nabližaje jaho kaniec, jon abaraniaje siabie.

Kali vam raptam stała drenna — kali łaska, nie adkidajcie viersiju atručvańnia, skažycie pra jaje lekaram. Zmahajciesia za siabie. Kali heta ŭžo zdaryłasia z vami, kali łaska, źviažyciesia z daśledčykami The Insider abo Bellingcat. Jany šukajuć tych, chto sprabuje nas zabić».

• 10
• 0
• 6
• 2
• 5
• 8
• 39
• 0