Vajskoŭcy: Supraćpiachotnyja miny «Lepiestok» niemahčyma raskidvać uručnuju
Arhanizacyja byłych siłavikoŭ Bajpoł, jakuju ŭznačalvaje Alaksandr Azaraŭ, vystupiła ź insajdzierskaj zajavaj pra toje, što misijaj zabojcy polskaha pahraničnika było raskidvańnie supraćpiachotnych min «Lepiestok». Ale apytanyja «Našaj Nivaj» vajskoŭcy nazyvajuć hetu zadaču niemahčymaj. I voś čamu.
«Miny «Pialostak» («Lepiestok», PFM-1) u kolkaści kala 30 štuk mihranty pavinny byli raskidać na polskaj terytoryi dla taho, kab spravakavać padryŭ kaho-niebudź, kab abvinavacić Polšču ŭ vykarystańni min suprać mihrantaŭ. U biełaruskim hramadstvie zahadzia zapuščany słych, što palaki zaminiravali miažu. Adnak padčas sproby praryvu miažy miny nie ŭdałosia pierapravić na polski bok, adzin ź mihrantaŭ udaryŭ polskaha sałdata 1-j braniatankavaj bryhady Matevuša Sitaka nažom, ad čaho toj paźniej pamior u špitali», — śćviardžaŭ Bajpoł.
Ale adrazu niekalki byłych i dziejnych vajennych, u tym liku vykładčykaŭ profilnych ustanoŭ, napisali ŭ «Našu Nivu», što takaja viersija nie moža być praŭdaj ź fizičnych pryčyn.
«Miniravańnie PFM-1 adbyvajecca tak — hetyja miny zahružajuć u kantejniery, a paśla adstrelvajuć z reaktyŭnaj sistemy abo z avijacyjnaha nośbita. Heta nazyvajecca «dystancyjnym minavańniem». Kryły-pialostki miny sprajektavany dla taho, kab jana ŭ pavietry prymała takoje stanovišča, jakoje dazvolić joj pravilna ŭpaści i ŭźvieścisia (aktyvavacca) pry ŭdary ab ziamlu.
Čałaviečaj siły nie chopić dla taho, kab uźvieści minu. A kali raskryć jaje samatužna i kinuć, to jana ŭzarviecca adrazu ž. Viersija ab «Pialostkach» dla mianie — tryźnieńnie», — raskazvaje čałaviek, jaki mieŭ spravu z hetaj vybuchovaj pryładaj.
«Kali padyści da samoj łohiki — što adny mihranty kinuć 30 samatužnych min, a inšyja mihranty pavinny na ich padarvacca, kab potym Minsk abvinavaciŭ Polšču va ŭźviadzieńni minnych paloŭ, — to ničoha niajasna. Dzie harantyja, što na ich padarvucca mienavita mihranty? Miny nie vybirajuć, kaho padarvać, a palaki sa svajho boku miažy chodziać čaściej. Nie kažučy pra toje, što pry razryvie možna dakładna identyfikavać, što za bajavy srodak zdetanavaŭ, tamu kancy ŭ vadu nie schavaješ. I nie kažučy pra toje, što samu minu lohka zaŭvažyć, tamu polski pamiežnik lohka jaje identyfikuje na ziamli», — dadaŭ inšy naš surazmoŭca.
Jany sychodziacca ŭ mierkavańni, što biełaruskamu hramadstvu retranślavali čarhovuju kanśpirałahičnuju vydumku.
«A što ŭ vas za prablemy? Daloka da Minska ci niama kamu padvieźci?» Publičnaja pikiroŭka Łukašenki i Pašyniana13
Kamientary