die modernen Sagen
Siarhiej BAŁACHONAŬ
Baječki z tamburu
Nož i siakiera
Mianie jak-ta mianty zadziaržali. Toje dy sioje, stali abyskivać. U pinžaku nož raskładny najšli. A ŭ sumcy ŭ mianie siakiera była. Dyk jany skazali, što nož kanfiskujuć, kab ja kaho nie pryrezaŭ. Siakieru ž nie zabrali. Vo ja j dumaju: ci papraŭdzie jany bajalisia, što ja kahości tam pyrnu, ci moža siaržantu nožyčak moj panaraviŭsia. Kazaŭ by, siakieraju ja b nikoha nia ŭbiŭ, kali b zachacieŭ.
A ŭ kantrabandysta...
Na Ŭkrainie miod tanny, bo šmat chto pasieki trymaje. Voś ža, viazuć da nas u Biełaruś, kab padzarabić zbolšaha dy kupić jaki-niebudź televizar ci ladoŭniu. Ale pierš, čym zarabić, toj miod šče treba niejak praz mytniu pravieźci. Chitrujuć patrochu. Znaju — pravieźli dva bidony ŭ miaškach, zasypanych drobnaju bulbaj.
Nie zdavacca!
U čas niejkaha haradzkoha śviata milicyjanty vałakli da mašyny ŭdupiel pjanaha chłopca, jaki sam ledźvie trymaŭsia na nahach. Nie zvažajučy na henuju akaličnaść, jon jašče sprabavaŭ vykrucicca dy z roblenaj dziciačaj naiŭnaściu pytaŭsia ŭ «vartavych paradku»: «A što, vy zabirajecie, kali navat čałaviek usiaho sto hram piva vypiŭ?»
Chaču ŭ narmalnuju
U nas niejak u dvary machač byŭ niachiły. Jakiś paddaty mužyk hramiŭ lehkaviki. Haspadary pavyskokvali z padjezdaŭ i davaj jaho bajdosić. Toj harłaŭ, jak zachłamyzdačny, dy ładna supraciŭlaŭsia. Vyklikali milicyju. Mužyk ža pa ziamli kačacca pačaŭ, što hłuzdanuty. Pasprabuj tut kajdanki nakinuć. Ale ž jon, suka, choć i buchim byŭ, dy kiemiŭ, što ŭ varjatniu mohuć advieźci, to kryčaŭ: «Viazicia mianie ŭ narmalnuju milicyju, kak i pałahajecca».
Dobraj ranicy, nacyja!
Adnaho razu jechaŭ ja krychu pad čarkaju ŭ aŭtobusie. Trymajusia za poručni, zdajecca. Aŭtobus tarmaznuŭ, a ja — šmiak! — upaŭ i adrubiŭsia. Nia znaju nat čaho. Ni chiera nia pomniu. Tolki pad ranicu chaładnavata stała, dyk ja chacieŭ ad žonki koŭdru na siabie pieraciahnuć. Cap-cap, a fičku ŭ łyčku — ničoha niamašaka, dyj łožak jakiści zavuzki i žorstki, jak doški. Raspluščvaju vočy — trasca! — lažu ja na łaŭcy pad pavietkaj prypynku.
Ciapier čytajuć
Łukašenka raskazaŭ pra zabojstva apazicyjaniera, jakoje nibyta adbyłosia try dni tamu9
Kamientary