Adnadušnaść i zhurtavanaść

Na pravach reklamy

Adnadušnaść i zhurtavanaść

Ciesna zhurtavanymi šerahami idzie biełaruski narod nasustrač vybaram Prezydenta Respubliki Biełarusi Alaksandra Ryhoraviča Łukašenki

Ludzi niepadzielna padtrymlivajuć unutranuju i źniešniuju palityku Alaksandra Ryhoraviča Łukašenki, nakiravanuju na ŭmacavańnie mahutnaści suverennaj Respubliki Biełarusi ŭ sajuzie z bratniaj Rasiejaj, na padvyšeńnie dabrabytu biełaruskaha narodu, na zachavańnie i ŭmacavańnie miru i stabilnaści na planecie.

Padrychtoŭka da vybaraŭ źjaŭlajecca jaskravym śviedčańniem dalejšaha raźvićcia j pahłybleńnia demakratyi, jašče bolš šyrokaha pryciahnieńnia ludziej da kiravańnia spravami dziaržavy j hramadztva. Alaksandar Ryhoravič Łukašenka asabista viadzie aktyŭny pošuk najbolš efektyŭnych srodkaŭ ažyćciaŭleńnia naradaŭładździa, dabivajecca lepšaha vykarystańnia jaho pravieranych na praktycy formaŭ. Centar ciažaru ŭ hetaj rabocie pieranosicca na poŭnuju i paśladoŭnuju realizacyju tych vialikich pravoŭ, jakimi nadzielenyja Saviety, pracoŭnyja kalektyvy, usie źviony našaj demakratyčnaj systemy.

Va ŭračystaj i śviatočnaj abstanoŭcy prachodziła pasiadžeńnie pracoŭnaha kalektyvu hazety “Naša Niva”, pryśviečanaje zaviaršeńniu padrychtoŭki da pačatku papiaredniaha hałasavańnia. Pasiedžańnie adkryŭ veteran žurnalistyki, invalid VAV Alaksandar Susłaŭ.

– Kožny viečar my hladzim pa BT “Panaramu”, – skazaŭ jon, – virtualna, hetak kažučy, sustrakajemsia z našym prezydentam. I mižvoli zadumvajemsia: čamu jon tryvaje nachabny paklop apazycyi i navat prosić žurnalistaŭ dziaržvydańniaŭ nia ŭciahvacca ŭ pieradvybarnuju hryźniu? Z adnaho boku, svaboda vykazvańnia dumak zamacavanaja ŭ Kanstytucyi, ź inšaha – čamu dziaržaŭnaja presa pavinna zajmać inertnuju pazycyju i davać jaŭnuju foru padmanščykam?..

Kali mała kamu viadomy dyrektar saŭhasu vysunuŭ siabie ŭ prezydenty, my sumniavalisia: a ci paciahnie? Ale mnie zhadvałasia daŭniaje praroctva dyrektara Mahiloŭskaha harcharčhandlu (dzie ŭ toj čas zusim jašče juny Łukašenka pracavaŭ sakratarom kamsamolskaj arhanizacyi), jaki śćviardžaŭ, što “hety čałaviek (h.zn. Łukašenka) daloka pojdzie”...

Narod bačyć, što karaŭnik dziaržavy asabista sam kłapocicca, kab zarobak vypłočvaŭsia svoječasova, kab jon pavialičvaŭsia, niahledziačy na ciažkaści ź inflacyjaj. Ludziam impanuje, što Prezydent trymaje kurs na siabroŭstva z Rasiejaj. Jany vierać, što tolki ŭ adzinstvie z bratami-słavianami my možam vyleźci z toj jamy, u jakuju nas śpichnuli Biełavieskija pahadnieńni.

Hetyja słovy prysutnyja sustreli burnymi praciahłymi apladysmentami. Biełaruski narod viedaje Alaksandra Ryhoraviča Łukašenku jak inicyjatara rasiejska-biełaruskaj intehracyi, niastomnaha prapahandysta idejaŭ słavianskaha adzinstva, kiraŭnika sapiehaŭska-mašeraŭskaha typu, niastomnaha baraćbita za biaśpieku na terytoryi Centralnaj Eŭropy j respublik byłoha Savieckaha Sajuzu.

Dla kožnaha z nas plonnaja niastomnaja praca Alaksandra Ryhoraviča Łukašenki na pasadzie Prezydenta – jarki ŭzor samaaddanaha vykanańnia abaviazku pierad vybarcami, apory na masy pry vyrašeńni składanych ekanamičnych, sacyjalnych i vychavaŭčych zadač na šlachu da dasiahnieńnia pakazčykaŭ 1990 hodu.

Spravazdača składzienaja z artykułaŭ “Adnadušnaść i zhurtavanaść” (“Źviazda”, 25 studzienia 1985 h. №17) i “...Žuki i žaby nie zamieniat lva” (“Respublika”, 22 žniŭnia 2001 h., №193).