Дзьве днямі прачытаныя «нобэлеўскія» гісторыі.
Жыхар Канады (не памятаю, з якога горада, ды і неістотна), запрошаны сябрам-ляўрэатам на Нобэлеўскія ўрачыстасьці, прыйшоў у атэлье шыць фрак. Напэўна, таварыш не рабіў выгляд сьвецкага ільва, і ў яго запыталі, навошта яму такая экзотыка. Ён адказаў. Кравец адышоў на хвіліну і вярнуўся з гаспадаром атэлье: «Мы возьмем грошы толькі за матэрыял, а пашыў – бясплатна, для нас выканаць такую замову – гонар».
А вось фрагмэнт з інтэрвію «КП» выдаўца Алексіевіч Барыса Пастарнака, якога пісьменьніца запрасіла ў Стакгольм, пра маскоўскі салон: «Когда клещами вытянули, что мне нужно одеться для Нобелевской церемонии, выкатили такую сумму…».
Каментары