Мастак і дызайнер Уладзімір Цэслер у новым выпуску «Ток» расказаў, як для сябе знайшоў будынак, які можа быць сімвалам горада.
«У іншых ёсць Эйфелева вежа, Біг-Бэн. І я раптам зразумеў — Нацыянальная бібліятэка. Так, яна бесталковая. Але калі ўжо пасля яе зʼяўляюцца новыя будынкі, то яна ўжо не выглядае так нязграбна ў параўнанні з імі.
Да таго ж, яны як будуюць? Яны не думаюць, ці прыгожа гэта ўпішацца. Яны дазваляюць грошы адмыць. Мінск не для нашчадкаў выбудаваны і робіцца. Не для таго, каб у ім жыць, каб твае дзеці ў ім жылі і нешта знаходзілі. Ён выбудаваны для зарабляння грошай. І гэта вельмі вялікая розніца. Вось ён такі і ёсць. І чысты. У банку ж не бывае брудна».
Цэслер параўноўвае Беларусь з Кіпрам, дзе цяпер жыве:
«Я бачу тут старыя дамы. Яны такія абцёртыя. Ты спыняешся, і ў цябе пачынае заміраць сэрца. І думаеш: «Як добра, што яго не зламалі». Я ведаю, што ў Мінску толькі дай. Тут жа ўзвядуць «шкельца». Лічыцца, што гэта сучасна. А ў Еўропе гэтым «шкельцам» ужо дзевяноста гадоў. І з гэтым узростам яны выглядаюць вельмі непрыстойна. А дамы раманскай архітэктуры… Чым больш моху на іх, тым больш прывабна яны выглядаюць.
Мінск — горад, у якога адсутнічае гісторыя. І робіцца ўсё, каб яе не было.
Калі мы ехалі ў Дудуткі (я яшчэ сябраваў з Будзінасам), быў разварот. Там такое падобнае да парка месца. Я пытаюся: «Што гэта за асабняк?» Ён кажа: «Няўжо ты не ведаеш. У гэтым асабняку да рэвалюцыі жыў доктар, па-мойму, уролаг. Сусветнае свяціла. Да яго з Лондана прыязжалі лячыцца». Я пытаюся: «Чаму ты ведаеш, а я не?» А ён адказвае: «Дык у нас усё так».
Глядзіце цалкам:
Каментары