Беларуска падаравала сваю вясковую хату першаму-лепшаму чалавеку і не можа нарадавацца
З 2021 года ў нас з'явілася магчымасць купляць закінутыя дамы ў вёсках за сімвалічныя сумы — ад некалькіх тысяч рублёў да адной базавай. А камусьці хатка на вёсцы можа дастацца і зусім задарма, па дабрыні гаспадароў. «Анлайнер» апублікаваў гісторыю пенсіянеркі Таццяны, якая захацела падзяліцца сваім вопытам і, можа, тым самым натхніць кагосьці на дзеянні.
«Сама я жыву ў Брэсце, — расказала Таццяна. — Бацькі памерлі, і ў вёсцы, кіламетрах за сто ад горада, застаўся дом. Вёска невялікая: дамоў сто жылых, а пустых — у два разы больш. Школа, клуб, пошта закрытыя, ёсць толькі крама.
Мне і сёстрам хата не патрэбная: мы ўсе ўжо пенсіянеркі, жывем у горадзе, маем лецішчы. Распыталі сваякоў і знаёмых — ніхто хатай не зацікавіўся. Але ж шкада, каб яна стаяла без толку, разбуралася: пабудова яшчэ моцная, з дзвюма печкамі, летняй кухняй са склепам. Насупраць хаты — новая царква, асфальт выкладзены, газ і вада па вуліцы.
Што рабіць — не ведалі, таму пяць гадоў хата проста стаяла зачыненая. А потым на вачах пачала «хварэць»: упаў плот, разбурыўся комін на даху. Стала горка, што бацькоўская сядзіба руйнуецца.
Тады мне ў галаву прыйшла ідэя размясціць у інтэрнэце аб'яву аб тым, што мы аддаём дом бясплатна. Праўда, паколькі ён аформлены не быў, новаму гаспадару трэба было зрабіць дакументы і, натуральна, патраціцца на гэта.
І вось цуд, пасыпаліся паведамленні. Іх было шмат. Я наўгад абрала чалавека, якому, як мне падалося, дом быў больш патрэбны, чым усім астатнім. Мужчына выказаў намер афіцыйна аформіць пабудову, трохі добраўпарадкаваць і пераехаць жыць у вёску назусім.
Яму 37 гадоў, са шматдзетнай сям'і, свайго жылля няма і рэсурсаў для яго з'яўлення таксама. Але самае галоўнае, ён хацеў жыць у вёсцы, любіў вясковае жыццё і яго не палохалі ні клопаты з афармленнем, ні адсутнасць выгод.
Мы з сёстрамі пагадзіліся на такі варыянт. Пакінулі яму мэблю, газавыя балоны, паліва. Хату аддалі цалкам бясплатна. Адзінае, за ягоны кошт быў транспарт, на якім мы ездзілі ў сельсавет для афармлення.
Вядома, мы трохі перажывалі — усё ж аддавалі дом у чужыя рукі, і ці мала ў што чалавек мог ператварыць бацькоўскае гняздо… Але вось прайшло паўгода. Новы гаспадар адрамантаваў дах, зрабіў касметычны рамонт усярэдзіне, аб'яднаў кухню з пакоем, купіў новыя вокны і вясной збіраецца іх мяняць. Выкасіў траву, пачынае разбіраць развалены хлеў. Увогуле, ідзе рух наперад.
Пакуль мужчына там не жыве, ездзіць вахтамі праз два тыдні, але ў яго мора планаў. У траўні збіраецца знайсці працу на вёсцы (а праца для тых, хто яе не баіцца, ёсць) і пераехаць туды з сям'ёй.
Адкуль я ўсё гэта ведаю? Мы маем камунікацыю. Ён мне тэлефануе, высылае фота ператварэнняў і пакупак. Душа радуецца, што дом нашых бацькоў атрымаў другое жыццё.
Таму я вырашыла падзяліцца сваёй гісторыяй і звярнуцца да тых, у каго такая ж сітуацыя з хаткай на вёсцы, як была ў нас. Калі яна вам не патрэбна, можа, знойдзецца той, хто будзе рады такому падарунку. Раптам кагосьці вы зможаце зрабіць шчаслівым…»
«З чаго пачаць? Пачніце са шпалераў». Як найбольш ашчадна аднавіць купленую вясковую хату
Калі лепш набываць дамок на вёсцы і якія ёсць варыянты?
Агледзелі больш за сто хат, але знайшлі-такі сваю. Сям'я мінчукоў з'ехала ў вёску, каб радавацца жыццю і карміць аленяў
Зрабіў лазню з хлява, выкапаў сажалку і будуе капліцу. Беларус пераехаў на хутар у Палессі і стаў папулярным блогерам, расказваючы пра сваю гаспадарку
На сустрэчы Снапкова з бізнэсам адзін з запрошаных заклікаў зняць відэазварот «Надо!» Як адрэагавалі астатнія?12
Каментары