«Плакалі ўсе». Выпускнікі дзеляцца сваімі эмоцыямі ад месцаў размеркавання

«Плакалі ўсе — нехта ад шчасця, нехта ад гора», — ахарактарызавала працэс размеркавання адна са свежаспечаных выпускніц.

У Беларускай сельскагаспадарчай акадэміі чаканні большасці з тых, хто пагадзіўся зняцца ў роліку, спраўдзіліся. Многіх накіроўваюць дадому (часта гэта маленькія гарады ці вёскі), што ў сітуацыі з магчымымі сцэнарамі пасля акадэміі — адназначна плюс.

Але былі і непрыемныя вынікі. «Я хачу трапіць у Александрыю, але я ведаю, што туды не траплю», — усміхаецца выпускніца акадэміі Марыя. Так і сталася — яе адправілі ў ААТ «Ігнацічы», што ў Чурылавічах (Мінскі раён). А выпускнік Валер паедзе ў вёску Смальяны, што ў Аршанскім раёне, што таксама разышлося з яго чаканнямі — ён хацеў у Лепельскі раён.

Найбольш актыўна размеркаванне цяпер ідзе ў медыкаў. На стаматалагічным факультэце ВДМУ хапае асабістых драм. Так, адзін з маладых стаматолагаў незадаволены рашэннем адправіць яго ў Бабруйск: ён разлічваў на Мінск ці хаця б Магілёў. Не парадавалі перспектывамі і выпускніцу Сафію: яна таксама марыла працаваць стаматолагам-хірургам у сталіцы, але ёй прапанавалі Шаркаўшчыну (раённы цэнтр у Віцебскай вобласці). Маладыя людзі плануюць паспрабаваць выправіць сітуацыю на канчатковым размеркаванні.

У Гродзенскім дзяржаўным медуніверсітэце некаторыя адразу былі настроеныя рашуча: «куды ўжо бог пашле». «Бог» адпраўляў некаторых у Бабруйск і Мінск. Але адну дзяўчыну, якая хацела працаваць у Гродне доктарам агульнай практыкі, накіраваў у Астравец. Яе ж сакурсніцу, якая таксама разлічвала на Гродна, у выніку размеркавалі ў Навагрудак.

Яшчэ на адным факультэце выпускнікам сапсавалі настрой Кобрынам замест Брэста, Касцюковічамі замест Магілёва і Карэлічамі замест Ваўкавыска.

Падзяліліся сваім лёсам і новаспечаныя фармацэўты. Найбольш не пашанцавала выпускніцы Марыі, якая хацела ў Лепель, а ў выніку паедзе ва Ушачы (Віцебшчына). І Леры, якая меціла ў Ліду ці Ваўкавыск, але атрымала размеркаванне ў Свіслач.

Watch on TikTok

У каментарах пад відэа некаторыя шчыра здзіўляюцца: «Няўжо перад размеркаваннем яшчэ пытаюць, куды выпускнік хоча». «Часам — так, але не заўсёды чаканні супадаюць з магчымасцямі», — адказваюць выпускнікі.

Людзі збольшага спачуваюць бюджэтнікам, адзначаючы, што «размеркаванне — гэта адкладзенае рабства». Але ёсць тыя, хто падбадзёрвае і жадае не маркоціцца: «Усё мінае хутка, адпрацоўка таксама праляціць».

Беларусь — адзіная ў Еўропе краіна, дзе існуе абавязковае размеркаванне. Нягледзячы на крытыку такой практыкі, беларускія чыноўнікі лічаць адпрацоўку сацыяльнай выгодай і гарантыяй ад дзяржавы. Міністр адукацыі Андрэй Іванец яшчэ ў 2023 годзе абазначыў, што выпускнікоў беларускіх універсітэтаў могуць чакаць яшчэ большыя тэрміны размеркавання — да пяці гадоў, а ў тых, хто вучыцца па мэтавым накіраванні — да сямі гадоў. 

Таксама чыноўнікі ўжо агучылі ідэю, каб адпрацоўку пачалі праходзіць і выпускнікі-платнікі. «Сёння і бюджэтнік, і платнік, па нашым меркаванні, павінны адпрацоўваць», — заявіў міністр адукацыі на адной з нарад у Лукашэнкі. На яго думку, платная вышэйшая адукацыя «з'яўляецца адной з мер сацыяльнай падтрымкі студэнтаў», бо 50% выдаткаў на навучанне платніка ўсё адно, маўляў, кампенсуюць сёння ўніверсітэты.

• 0
• 2
• 6
• 5
• 1
• 2
• 3
• 0