Дырэктар «Акропаліса» пра беларусаў: Яны не глядзяць на цэны і купляюць па два паліто

Кіроўца маршрутнага таксі, у якое я заскочыла на вакзале ў Вільні, у чаканні іншых пасажыраў абмяркоўвае з калегам беларусаў: «У будні дзень народу няшмат, а без беларусаў неяк зусім сумна. Хутчэй бы выходныя. Мы ў мінулую суботу, як аўтобус з Беларусі прыехаў, адразу 13 пасажыраў да „Акропаліса“ загрузілі».

Летась беларусы атрымалі больш за 400 тыс. шэнгенскіх візаў, і нашая краіна заняла першае месца па колькасці шэнгенаў у пераліку на аднаго жыхара краіны.

«Камсамолка» вырашыла паглядзець, чым характэрныя беларускія пакупнікі за мяжой.

Прыязджаюць яшчэ да адкрыцця крамы

Паехаць на шопінг за мяжу на сваёй машыне — для нас латарэя. Складана адгадаць, колькі прастаіш у чарзе на мяжы. Так што выязджаюць пакупнікі загадзя і часта прыбываюць яшчэ да адкрыцця гандлёвых цэнтраў. Але часу дарма не марнуюць — разглядаюць вітрыны, прыцэньваюцца, асвойваюцца.

Ходзяць групамі, купляюць сабе і суседзям

Беларускіх пакупнікоў ад літоўцаў можна адрозніць па спісах у руках. Купляюць у адной краме не проста паліто, а адразу і паліто, і куртку, і пальчаткі і г.д. Зрэшты, гэта вытлумачальна: ходзяць па крамах не па адным, а групамі — два, тры, чатыры чалавекі — колькі ў машыне змясцілася.

— Як мы кажам, калі літоўцы ідуць купіць, беларусы прыязджаюць закупіцца. Паездка каштуе грошай: віза, бензін, час. Людзі не прыязджаюць сюды з думкай: ай, пагляджу, можа, якую маечку куплю. Гэта відаць. Яны купляюць адразу і для сябе, і для жонкі, і для суседа, — кажуць у «Акропалісе».

Не глядзяць на цэны

— Мы бачым, што для беларусаў важная якасць, ім не важна, колькі каштуе, — кажа дырэктар віленскага Акропаліса Чэславас Урбанавічус.

Зніжкі, вядома, беларусы бокам не абыходзяць, але ў крамах вопраткі і абутку галоўнае для нашых суайчыннікаў — добрыя брэнды.

Пакідаюць шмат грошай

Беларускі пакупнік (гэта можна падлічыць па такс-фры) у адным «Акропалісе» пакідае каля 500 літаў (1,59 млн бел. руб.). Лічыцца, што кожны ў сярэднім ходзіць у дзве-тры крамы, так што за адну паездку ў тым жа «Акропалісе» пакідае ад 1000 да 1500 літаў (3,175 млн — 4,76 млн бел. руб.). Для параўнання: сярэдні чэк літоўца — каля 50 літаў (прыкладна 160 тысяч) у адной краме.

Не заўважаюць крызісу

Толькі адзін месяц сёлета літоўцы адчулі, што ў беларусаў кепска з валютай — у сярэдзіне вясны. У астатнія месяцы пакупнікоў менш не станавілася, наадварот, колькасць гасцей з Беларусі павялічылася ў два разы.

— Бытавую тэхніку як куплялі, так і купляюць, парфуму як куплялі, так і купляюць. Пральны парашок бяруць амаль усе. Ад далікатэсаў не адмаўляюцца — па-ранейшаму купляюць іспанскі хамон, — кажуць у «Акропалісе».

Дырэктар «Акропаліса» Чэславас Урбанавічус: «Для беларусаў мы перапісалі шыльды»

— Калі вы зразумелі, што трэба арыентавацца на беларусаў, пачалі даваць рэкламу ў беларускіх газетах, пусцілі спецыяльныя маршруткі ад Вільнюскага вакзала да гандлёвага цэнтра?

— Недзе ў 2007 годзе. Проста ўбачылі, што на паркоўцы ля гандлёвага цэнтра шмат аўтобусаў, машын з беларускімі нумарамі. І з кожным годам пакупнікоў усё больш. А раз ёсць пакупнік, то трэба з ім працаваць. Але ў любым выпадку працэнт пакупнікоў з-за мяжы (а беларусы займаюць большую частку замежных пакупнікоў) — гэта некалькі працэнтаў, максімум у некаторыя месяцы 4%. Большасць пакупнікоў — мясцовыя.

— Але беларускі пакупнік пакідае больш грошай, чым літоўскі. Можа, два працэнты беларусаў робяць вам 30% прыбытку?

— Не, ад абароту да 5% будзе. Калі б было, як вы кажаце, тады мы б на мяжы паставілі «Акропаліс».

— А давялося праз беларусаў памяняцца?

— Мы перарабілі надпісы каля ўваходаў — літоўскія словы замянілі лічбамі, каб людзі маглі арыентавацца, дзе сустракацца. Гэта і для літоўцаў зручна. Але каталізатар гэтых зменаў — менавіта беларусы. Мы настаялі на тым, каб ва ўсіх крамах можна было аформіць такс-фры (сістэма, пры якой замежны пакупнік можа вярнуць частку грошай, заплачаных за куплю на мяжы, бо можа не плаціць падатак у Літве). Яшчэ пяць гадоў таму, калі ў «Акропалісе» адкрывалася крама, рэклама ўнутры гандлёвага цэнтра ішла толькі на літоўскай мове, цяпер на трох мовах — літоўскай, рускай і ангельскай. Некалькі гадоў таму я пераканаў усіх арандатараў крамаў, каб ва ўсіх, асабліва ў выходныя, працавалі прадаўцы, якія ведаюць расійскую мову.

— А вы ведаеце, што ў Беларусі актыўна змагаюцца з імпартам, што ёсць праграма імпартазамяшчэння? Так што «Акропаліс» са сваімі таварамі — сапраўдная апазіцыя беларускай эканоміцы.

— «Акропаліс» — гэта не апазіцыя, гэта свабодны рынак. Беларусы едуць не толькі і ў Літву, але і ў Расію, і ў Польшчу. Неяк уздзейнічаць на беларускую эканамічную палітыку «Акропаліс» і Літва не могуць. Мы вельмі часта сустракаемся з чыноўнікамі з Беларусі. Прыязджаюць на экскурсіі, хочуць даведацца, як працуем.

— І якія парады вы даяце нашым чыноўнікам?

— Мы парадаў не даем, мы толькі адказваем на іх пытанні: колькі квадратаў, колькі ў нас крамаў, хто будаваў, колькі каштуе заліць коўзанку (у гандлёвым цэнтры і зімой і летам працуе коўзанка), колькі каштуе яе даглядаць, чаму прадукты там, а тэхніка там.

— А я б у першую чаргу цэнамі зацікавілася. Вось адкуль у вас апельсіны па два літы (6350 руб.)?

— З Іспаніі. «Максіма» (крама, дзе прадаюць прадукты, тавары для дома і да т.п.) сама імпартуе прадукты. Калі яны куплялі ў пасярэднікаў, было даражэй. Цяпер частку прадуктаў закупляюць у пасярэднікаў, частку — у саміх пастаўшчыкоў. Па мясцовых прадуктах — мясе, малацэ — працуюць з пастаўшчыкамі наўпрост, значыць, цэны могуць быць ніжэйшымі.

— А чаму тады самі літоўцы едуць у Польшчу па пакупкі?

— Хто едзе ў Польшчу, а хто і ў Італію. У Польшчу едуць, таму што там танней, чым у нас. Цяпер у Літве ПДВ амаль на ўсе тавары паднялі да 21%. Асабліва моцна гэта адчуваецца, калі купляеш прадукты, таму што раней ПДВ на прадукты быў 9%. У Польшчы ж на большасць прадуктаў ПДВ 5%, а значыць, яны могуць быць на 16% таннейшымі. Шмат што залежыць ад курсу літа і злотага. Курс літа прывязаны да еўра, ён стабільны, а польскі злоты можа плаваць. І калі ён каштуе менш і літоўцы выйграюць у курсе, яны едуць у Польшчу. У асноўным едуць па прадукты, будаўнічыя матэрыялы. Але такога трэнду — ехаць у Польшчу па абутак, вопратку — няма.

Літоўскія далікатэсы акупляюць білет на цягнік

З Вільні нельга вяртацца без кошыка далікатэсаў. Дакладней, не далікатэсаў, а прадуктаў, якія ў нас чамусьці каштуюць вялікіх грошай, а ў суседзяў цалкам даступныя.

Кіло сыру з плесняй у Літве ў пераліку на беларускія можна купіць за 92 000. У нас жа ён каштуе каля 200 тысяч. Бутэлька іспанскага чырвонага сухога віна Frontera на нашыя грошы ў Вільні каштуе 50 400 рублёў. У Мінску ж танней за 85 000 не знайсці. 500 грам молатай кавы Merrild у Літве — 63 500 руб. У нас такая кава калі і прадаецца, то па 98 000.

Разам:

На адным толькі пачку кавы, бутэльцы віна і 300 грамах сыру ў Вільні можна сэканоміць 102 000 беларускіх рублёў! Гэтай сумы з лішкам хапае на білет з Мінска да Вільні і назад.

«Акропаліс» — самы блізкі (ад Мінска да Вільні 170 км) гіпермаркет заходняга тыпу з сапраўднымі 50-і70-працэнтнымі зніжкамі на модныя рэчы і нізкімі цэнамі на прадукты-напоі.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0