***
“Беларусь” / Аўтар-укладальнік Дзяніс Раманюк. — Менск, 2002.
“Беларусь” / Аўтар-укладальнік Дзяніс Раманюк. — Менск, 2002.
Жанр сувэнірнага альбому можна аднесьці да тых абавязковых праяваў паліграфічнай індустрыі, з існаваньнем якіх мы проста мусім лічыцца.
|
| “Беларусь” / Аўтар-укладальнік Дзяніс Раманюк |
Гартаючы альбом “Беларусь”, які ўклаў Дзяніс Раманюк, я злавіў сябе на думцы, што вобраз нашай краіны, пададзены там, зусім не супадае з маім уяўленьнем, з маімі ўспамінамі. Ён кардынальна адрозьніваецца ад тых краявідаў, тых помнікаў архітэктуры, сярод якіх мне давялося вырасьці. Беларускі народны строй я бачыў толькі на ўдзельніках мастацкай самадзейнасьці і лічыў яго атавізмам кшталту Бядулевай заціркі і бабуліных дранікаў — страў у пэўнай ступені рытуальных, але не зьвязаных з маім штодзённым жыцьцём. Бо ў школьнай сталоўцы такім мяне не частавалі. Ну, а Менск я лічыў таннай пародыяй на Маскву. Кожны з нас праз сваё акно бачыць толькі свой краявід. Вобраз Беларусі, пададзены Дзянісам Раманюком, ня толькі мае права на існаваньне, але больш рэльефна і прывабна (што вельмі важна для масавага выданьня) вылеплівае вобраз нашага Краю.
Таксама ні ў якім разе нельга забывацца на тое, што фатаграфія не адлюстроўвае рэчаіснасьці. Яна стварае іншую рэальнасьць, якая жыве ў бясконцай безьлічы адбіткаў. Нават ня хочацца задумвацца над тым, колькі разоў былі сфатаграфаныя Чырвоны касьцёл у Менску альбо Мірскі замак.
Кніга складаецца з 5 частак: гісторыя, народнае мастацтва, архітэктура, прырода, Менск. У кожным разьдзеле ляканічны тэкст, праілюстраваны безьліччу здымкаў. Хай нікога не пужае невялікі аб’ём, адведзены Дз.Раманюком на раскрыцьцё заяўленых тэм. Дзяніс Раманюк здолеў сьцісла і даступна раскрыць кожную і гэтым заслужыў самыя шчырыя камплімэнты. Ёсьць, праўда, дробныя недакладнасьці. Так, пры ўсёй павазе да кампазытара Дзьмітрыя Шастаковіча назваць яго выхадцам зь Беларусі я б не адважыўся, як і сьцьвярджаць, што пратэстанты, ад часоў Лютэра схільныя да мінімалізацыі архітэктурнага аздабленьня, “спаборнічалі ва ўнутраным убраньні храмаў” з прадстаўнікамі іншых канфэсіяў.
Альбом разьлічаны на шараговага турыста, якога цікавіць экзотыка краіны і этнаграфічныя адметнасьці яе насельнікаў. І якому ня трэба даводзіць пра веліч і патэнцыял беларускай народнай гаспадаркі. У гэтым альбоме мы ня знойдзем панарамных здымкаў гігантаў беларускай хімічнай прамысловасьці і партрэтаў цьвярозых фрэзэроўшчыкаў. І гэты крок укладальніка цалкам слушны. Людзі, якія сапраўды цікавяцца станам беларускай эканомікі, чэрпаюць інфармацыю зусім зь іншых крыніцаў. З кніжак без каляровых ілюстрацыяў.
У выніку мы маем паліграфічна якасна выдадзены альбом, які дапаможа ня толькі гасьцям нашай краіны, але і нам самім адкрыць і ўбачыць новыя фарбы і колеры на вялікай карціне пад назвай “Беларусь”.
Андранік Антанян, Вільня
