Lider OSIMIRA moh zrabić niebłahuju karjeru televiadoŭcy. Seryju prahramaŭ Pałaŭčeni «Klučy ad horadu» dahetul paŭtarajuć u etery mahiloŭskaha telebačańnia.
Va Ŭkrainie lider fołk‑karaloŭ minułaha hodu byŭ na adpačynku, ale jaho terminova vyklikali ŭ Miensk. Hurt OSIMIRA razam ź «Lapisam Trubiackim» zaprasili na «karparatyŭnik» u Siličach. Andruś u biełaruskaj stalicy byvaje vielmi redka, pieravažnuju častku času jon pravodzić u Rasiei i Polščy. Žyvie ŭ Sankt‑Pieciarburhu. Tut jon paznajomiŭsia z budučaj žonkaj na svaim kancercie i vyrašyŭ zastacca. Hrošy zarablaje pradusavańniem kancertaŭ u Polščy — festyval WEGORAPA ŭ Venhaževie i vialiki kulturnicki forum Mediawave (ładzicca ŭ piaci eŭrapiejskich krainach) — jahonyja asnoŭnyja dzialanki. Naradziŭsia Andruś u Mahilovie dy maje specyjalnaści, dalokija ad šoŭ‑bizu, — felčar i masažyst. Kaža, kali treba padzarabić, to viartajecca da majsterstva masažu.
Lider OSIMIRA moh zrabić niebłahuju karjeru televiadoŭcy. Seryju prahramaŭ Pałaŭčeni «Klučy ad horadu» dahetul paŭtarajuć u etery mahiloŭskaha telebačańnia, dzie jon pracavaŭ try hady, a letaś navat atrymaŭ pryz «Televiaršynia» jak najlepšy rehijanalny teležurnalist. Andrusia zaprasili na Pieršy kanał, ale jakraz u hety čas adbyŭsia toj samy picierski kancert hurtu, jaki źmianiŭ jahony los.
Astatnija muzyki OSIMIRA taksama žyvuć nie ŭ adnym horadzie — častka ŭ Mahilovie, astatniaja ŭ Viciebsku. «800 kilametraŭ — adlehłaść zusim nievialikaja i našaj ahulnaj spravie nie pieraškadžaje», — kaža Andruś, jaki jeździć na repetycyi ŭ rodny horad na načnym ciahniku ź Picieru.
U muzyčnych kołach staŭleńnie da OSIMIRA nieadnaznačnaje. «Jany adpracoŭ¬vajuć hrošy pa zamiežžach i dušy ŭ muzyku nie ŭkładajuć», — davodziłasia navat takoje pra ich čuć. Andruś apanentam adkazvaje z uśmieškaj: «Samaje hałoŭnaje, što my atrymlivajem zadavalnieńnie ad pracy z starymi biełaruskimi śpievami. I što kiepskaha, kali hetaja praca maje kamercyjny pośpiech?» Andruś kaža, što śpieŭny materyjał jany šukajuć sami. 16 červienia muzyki źbirajucca ŭ čarhovuju ekspedycyju — u Białynickim rajonie jany chočuć zapisać u babulek pieśni, što zdavion vykonvalisia na Trojcu.
«Mnie jašče davodziłasia čuć, što naša muzyka nie adpaviadaje ŭstalavanym fołk‑kanonam. Ale my nia hrajem fołk, my pracujem u płyni etna‑muzyki — paniaćci bolš šyrokim, — razvažaje muzyka i praz chvilinu dadaje: — Ale my ŭśviedamlajem, što našy aranžyroŭki narodnych piesień zroblenyja z punktu hledžańnia haradzkich žycharoŭ. Kab vykonvać fołk sapraŭdny, treba naradzicca i žyć u vioscy». Na dumku Andrusia, da sapraŭdnaha fołk‑hučańnia najbolš nablizilisia dva biełaruski hurty — Guda i ESSA.
Muzyku OSIMIRA niaprosta klasyfikavać. Apošni ich albom Druva, vydadzieny ŭ Maskvie, istotna roźnicca ad taho, što jany vykonvajuć na kancertach. «Vosi» tut na čas pazbylisia charakternaha dla svaich žyvych šoŭ drajvu dy zapisali spakojny dysk archaičnych śpievaŭ.
Kancerty ich sapraŭdy treba bačyć. Kožny, chto prysutničaje na scenie, adpracoŭ¬vaje napoŭnicu i zaradžaje paprostu niejmaviernaj enerhijaj. Muzyki śćviardžajuć, što ŭ ich padychod da kožnaha słuchača indyvidualny. Na adnym z solnych kancertaŭ u Maskvie jany symbalična častavali kožnaha naviednika kiliškam krambambuli dy dranikami ŭłasnaha pryhatavańnia.
Na apošniaj «Rok‑Karanacyi» Andruś Pałaŭčenia atrymaŭ fołk‑karonu z ruk Aleha Chamienki dy skazaŭ lideru «Pałacu»: «Dziakuj, tata!». «Ja sapraŭdy liču Aleha chrosnym baćkam našaha hurtu. Kali my tolki pačynali z «Akruhaj volnaha mastactva», to prosta maryli vyjści na adnu scenu z takimi hurtami, jak «Pałac» i «Trojca». My na ich raśli, im prypadabnialisia i vučylisia nia tolki muzyčnaha majsterstva, ale i staŭleńnia da hledača».
Možna ŭžo skazać peŭna, što OSIMIRA svaju maru ździejśnili — 26 traŭnia ŭ Letnim amfiteatry Viciebsku jany vystupili ŭ vialikim fołk‑šoŭ razam z «Trojcaj» dy «Pałacam».
Kamientary