Viktar Šnip. Siońnia ja vydaŭ supracoŭnikam adnoj ź minskich stałovak prusaka, i jaho zabili
24.07.2017. Siońnia ja vydaŭ supracoŭnikam adnoj ź minskich stałovak prusaka, i jaho zabili. Prusak snoŭdaŭsia pa ścianie kala stolika, za jaki ja sieŭ paabiedać, ale tut ža ŭstaŭ i pierasieŭ padalej. U stałoŭcy było niamała ludziej. Niekatoryja bačyli prusaka i ŭśmichalisia, raspaviadali (ja čuŭ) roznyja historyi pra prusakoŭ. Stolik kala ściany z prusakom doŭha nie pustavaŭ. Za jaho sieli dva mužčyny. Adrazu zaŭvažyli prusaka i pačali ŭśmichacca. Ja dumaŭ, što niechta ź ich zaraz padymie hvałt i ŭ stałoŭcy pačniecca nieviadoma što. Nie. Mužčyny spakojna jeli, nibyta pobač ź imi prusaka nie było. A jon poŭzaŭ pa ścianie i varušyŭ vusami. Paabiedaŭšy, ja panios posud zdavać dla myćcia, dzie paklikaŭ supracoŭnicu stałoŭki i prašaptaŭ: «U vas tam pa ścianie prusak hulaje…» «Aj-jaj-jaj! Spasiba! Spasiba! Śvieta, biažy chutčej, tam prusak pa ścianie hulaje!»—źviarnułasia pažyłaja žančyna da maładziejšaj, jakaja tut ža, schapiŭšy anuču, pabiehła ŭ zału.
Ciapier čytajuć
Što Babaryka i Kaleśnikava adkazali na pytańni pra vajnu85
Kamientary