Crack'nuć kod da Vinčy

Heta byŭ sposab šyfroŭki, jaki viedaŭ i jakim karystaŭsia tolki adzin čałaviek na ziamli… Feljeton Lolika Uškina.

Stomleny pošukami Hraalu, prafesar Robert Łenhdan siadzieŭ u numary «Hiłtanu» i čytaŭ komiksy pra «Toma i Džery». Jon byŭ upeŭnieny, što ŭ pavodzinach katb jość niejkaje zakadavanaje pasłańnie źnikłaj cyvilizacyi inkaŭ.

Raptam ŭ jaho pakoj uvarvałasia Safi Neve – praprapraprapraŭnučka Chrysta na ziamli.

– Ty čytaŭ? – jana kinuła jamu hazetu. – U Biełarusi zabaranili «Kod da Vinčy»!

– Dziakuj Bohu, mnie absalutna nie daspadoby, jak mianie hraŭ hety Tom Henks. Ja ž absalutna inšy – vyšejšy, statniejšy i hałoŭnaje – ja čarnaskury. A što da zabarony – ničoha dziŭnaha. Vidavočna, u biełaruskim kiraŭnictvie jość latentny fanat supołki «Opus Dei», jaki zranku ŭtajmoŭvaje svaju płoć kluškaj.

– Sprava nia ŭ tym, – Safi narešcie pieraviała duch. – Ja pahladzieła ŭ encyklapedyjach, naviała daviedki i voś što znajšła.

Jana dastała z partmane niejki malunak.

– Heta repradukcyja viadomaj karciny «Vyzvaleńnie Miensku ad niamiecka-fašysckich zachopnikaŭ», i kali apracavać jaje jadam Bordža, a potym pahladzieć praz renthien, na viežy tanka, jaki namalavany ŭ centry, možna pračytać słovy…

Safi padniesła da malunku łupu.

– Boža moj! – zaroŭ prafesar. Na tanku było jasna napisana «T-34».

Heta byŭ sposab šyfroŭki, jaki viedaŭ i jakim karystaŭsia tolki adzin čałaviek na ziamli – vialiki da Vinčy. Kali pamnožyć znaki na kolkaść kamandaŭ u seryi «A», a potym padzialić na kolkaść hitoŭ Čelentana, to jasna vychodziła fraza: «Ja, uvažajemyje druźja, nie słučajno – možiet, dla bolšinstva eto v novinku i nieožidanno – načał razhovor imienno s obŝiestviennych orhanizacij. A čto dołžien hovoriť Priezidient pośle priezidientskich vyborov, hdie praktičieski vsie nasielenije poddieržało jeho. Eto nie tolko dovierije k Priezidientu – eto dovierije ko vsiej vłasti, dovierije ko vsiem nam».

– Ci razumieješ ty, što heta značyć? – pramiamliŭ Łenhdan. – Heta značyć, što Maryja Mahdalina naradziła nie adno dzicia.

– Ty chočaš skazać, što ŭ mianie jość dalokajuradny brat i heta…

Dźviery raptam adčynilisia. Na parozie stajali albinos Salvas, čoknuty prafesar Li i inšyja nehatyŭnyja persanažy tvoru Braŭna.

Salvas vyjšaŭ napierad.

– Vy źniesiacio hetuju tajamnicu z saboj u mahiłu. Nam nikoli nia byŭ patrebny naščadak Chrysta pa žanočaj linii. Bolš niebiaśpiečny jaho praprapraŭnuk. Zabaraniŭšy film, jon chacieŭ advieści ad siabie padazreńnie, adnak, dziakujučy vam, my znajem, što heta byŭ chitryk. Jamu – kapiec. Adnak spačatku treba pazbycca śviedkaŭ…

Fanatyk uźniaŭ pistalet…

Praciah u nastupnym numary «NN».

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0