«Dziaciej da jaje vadzili z usiaho horada». U Minsku za dva dni «zhareła» nastaŭnica pačatkovych kłasaŭ
Alena Paŭłaŭna Tabakajeva — nastaŭnica pačatkovych kłasaŭ SŠ 140 Minska. U subotu ŭ jaje padniałasia tempieratura, u paniadziełak stała ciažka dychać. «Jaje zabrali ŭ balnicu — raspaviadaje kaleha i siabroŭka piedahoha Śviatłana Kuźmickaja. — A ŭ aŭtorak my daviedalisia, što Aleny nie stała». Piedahohu było 53 hady, piša Tut.by.
U redakcyju źviarnulisia siabroŭki Aleny Paŭłaŭny. Usio žyćcio, raspaviadajuć siabry, jana pracavała ŭ rodnaj 140-j škole, jakuju kaliści skončyła i sama.
— U subotu Alena Paŭłaŭna była ŭ škole na pryjomie dakumientaŭ. Da viečara ŭ jaje padniałasia tempieratura — 38,5, jana jaje źbiła. U paniadziełak tempieratury nie było, ale jana stała zadychacca i vyklikała doktara — raspaviadaje Śviatłana Kuźmickaja. — Jon pasłuchaŭ i, padazrajučy pravabakovuju pnieŭmaniju, adrazu ž patelefanavaŭ u chutkuju.
Alenu Paŭłaŭnu pakłali ŭ balnicu.
— A 22.30 jana mnie patelefanavała, skazała: nie moža dychać, jaje zabrali ŭ reanimacyju. U aŭtorak ranicaj mnie paviedamili, što jana pamierła, — praciahvaje siabroŭka. — Pa-mojmu joj rabili KT, ale vynikaŭ ja nie viedaju. Plamieńnik skazaŭ, jaje testavali na karanavirus, vynik — admoŭny.
U zaklučeńni pra śmierć, kaža Śviatłana Kuźmickaja, napisana, što ŭ piedahoha była vostraja sardečnaja niedastatkovaść.
— Čałaviek «zhareŭ» za dva dni, choć na serca jana nikoli mnie nie skardziłasia, — praciahvaje Śviatłana Kuźmickaja. — U lipieni my pavinny byli adznačać 25 hadoŭ našaha znajomstva i siabroŭstva. Heta dobry žyćciaradasny čałaviek. Alena Paŭłaŭna — piedahoh-navatar. Razam ź joj my zajmalisia raźvivajučym navučańniem.
Pa słovach kalehi, nastaŭnik paśpieła vypuścić vosiem kłasaŭ. Žadajučych trapić da jaje ŭ kłas było vielmi šmat.
— Sa źjaŭleńniem dziaciej, mamy z tatami ličyli, zmohuć ci jany trapić u kłas da Leny, — uspaminaje Śviatłana Kuźmickaja. — Heta nie prosta nastaŭnik, heta nastaŭnik ź vialikaj litary. Čałavieka takoj dabryni i spahadlivaści składana sustreć u naš čas. Usio žyćcio jana addavała škole. Jaje mnohija viedali. Kudy nie pojdzieš: «Dobry dzień, Alena Paŭłaŭna». Vyjedzieš u inšy horad: «Dobry dzień, Alena Paŭłaŭna». Vučniaŭ jana vychoŭvała jak rodnych dziaciej. U jaje šmat uznaharod i padziak.
— Heta byŭ niezvyčajny piedahoh, dziaciej da jaje vadzili z usiaho horada — raspaviadaje Łarysa Cybukova. — Ja vaziła syna da jaje ŭ kłas ź inšaha rajona. Dumała, chutka ŭnuka da jaje paviaziem…
Kamientary