«Dzied, tabie za mianie soramna nie budzie»: unučka Šuškieviča pačała haładoŭku ŭ Varšavie
Aktyvistki «Moładzievaha chabu» Stasia Hlińnik i Bažena Šamovič pačali biesterminovuju haładoŭku la budynka Jeŭrakamisii ŭ Varšavie.
Jany patrabujuć ad jeŭrapiejskich čynoŭnikaŭ uviadzieńnia novych sankcyj suprać režymu Łukašenki. Vyśvietliłasia, što Stasia źjaŭlajecca ŭnučkaj kolišniaha kiraŭnika Biełarusi Stanisłava Šuškieviča. Jaje dziadula padzialiŭsia ŭražańniami ad učynku Stasi, a taksama krychu parazvažaŭ ab padziejach u krainie.
«Maja ŭnučka robić što choča, jana vielmi samastojnaja. Stasi ŭžo bolš za 20 hadoŭ. Jana skončyła Varšaŭski ŭniviersitet, atrymlivaje zavočna jašče adnu adukacyju, pracuje i siabie zabiaśpiečvaje. Ja nie maju nijakaha dačynieńnia da jaje rašeńniaŭ. Ja b chacieŭ, kab jana narmalna pracavała i žyła, ale jana mnie kaža: «Dzied, tabie soramna za mianie nie budzie», — kaža Stanisłaŭ Šuškievič.
Pra Stasiu jon raskazvaje nastupnaje: «Ja chaču skazać cikavuju reč. Stasia była trojčy pieramožcaj mižnarodnych školnych alimpijad pa bijałohii. Atrymlivała hramaty ŭ Sietle, Stambule, dzieści jašče. Za heta Łukašenka padpisaŭ joj takuju papierku, što jana moža pastupić u lubuju biełaruskuju VNU biez ustupnych ekzamienaŭ i z pavyšanaj stypiendyjaj. Jana pastupiła na bijafak, ale ŭžo tady vychodziła na akcyi pratestu, dyk kali daviedalisia, što ŭ jaje dzied Šuškievič, to pačali ckavać jaje. U vyniku jana kinuła ŭsio — i pajechała ŭ Varšavu.
Stasia ličyła, što nie choča mieć ničoha supolnaha z hetym zbrodam, jaki asudžaje jaje za narmalnyja ŭčynki. Sam vo tolki daviedaŭsia ź internetu pra jaje naviny, jakraz źbiraŭsia pazvanić joj. Jana ŭsio vydatna razumieje, što adbyvajecca ŭ Biełarusi, jana narmalny čałaviek, prystojny».
Jakija dumki ŭ Šuškieviča adnosna toj situacyi, što skłałasia ŭnutry Biełarusi paśla prymusovaj pasadki ŭ Minsku samalota kampanii Raynair?
«My ŭvieś čas zmahajemsia ź luboj «mutkaj», jakuju puścić Łukašenka. Ciapier voś dakazvajem z samalotam, što heta podłaść, falsifikacyja, što Pratasievič niezakonna aryštavany. Ale my zabyvajem, što Łukašenka ŭžo nie pavinien być kiraŭnikom krainy, kali 300 tysiač čałaviek vyjšli na vulicy Minska.
I my zabyvajemsia, što isnuje takaja vydatnaja para — Pucin i Łukašenka. Łukašenka moža zrabić toje, na što nikoli nie pojdzie Pucin, bo jon ničoha nie saromiejecca. Usio robicca dla taho, kab Biełaruś stała častkaj Rasijskaj impieryi, kab Rasija ćviła i pachła. Łukašenka vielmi dobry partnior u hetym sensie, tamu Pucin i abiacaje jamu padtrymku.
Pucin nie moža pakazać, što jon kiepska dziejničaje. Voś zabaranili nad Biełaruśsiu lotać, a Pucin dapamahaje Łukašenku, nie prymajuć samalot, jaki lacić z Aŭstryi ŭ Maskvu nie praź Biełaruś. Prosta demanstrujuć zdymak, dzie Pucin paciskaje ruku Łukašenku, tak i dapamahaje».
Jak zdaroŭje pieršaha kiraŭnika niezaležnaj Biełarusi?
«Šmat čytaju internet, siadžu za kampjutaram. U mianie pavinna było być niekalki lekcyj anłajn.
Ja ciapier u izalacyi, bo kali złaŭlu karanavirus, to mnie kaniec. U mianie dva mužy maich siaścior pamierli, pamierła stryječnaja siastra. Nie chočacca pakul im kampaniju składać. Jość žadańnie jašče pažyć, ale realizavać heta nie tak prosta».
Kamientary