Pa Lepielščynie biehaje čupakabra? Žychar złaviŭ dziŭnaha źviera, chacieŭ zavieźci śpiecyjalistam, ale žyvioła źbiehła FOTA
Žycharka ahraharadka Stai znajšła ŭ ciaplicy na ŭčastku nieviadomaha źviera, piša lepielskaja rajonka. Jana źviarnułasia da susieda, jaki pracavaŭ u lasnoj haspadarcy, i paprasiła ahledzieć znachodku.
Mužčyna byŭ u šoku, kali pabačyŭ žyviołu: jana viała siabie zusim spakojna i jaje možna było ŭziać na ruki. Adnak było bačna, što heta nie sabaka i nie kot. Doŭhi chvost biez poŭści, jak u pacuka, daŭhija kipciury. Ad źviera pachła ci to salonaj rybaj, ci to hnillu.
Viaskoviec vyrašyŭ źviarnucca da śpiecyjalistaŭ. Pakłaŭ žyviołu ŭ miašok i prynios u niežyły dom. Viarnuŭsia praz 20 chvilin — a źvier da taho momantu ŭžo źbieh.
Ciapier miascovyja hadajuć, chto heta byŭ: čupakabra, chvory sabaka ci janot albo niešta inšaje.
«My dla ich — miasa». Palitviazień vyjšaŭ ź miełanomaj treciaj stadyi, jon uskładaje vinu na načalnicu sančaści i prymusovaje haleńnie hałavy3
Kamientary