Intym z Pucinym

Ulubionaja zabaŭka analitykaŭ – varažyć, ci zhadali suśvietnyja hrandy biełaruskaje pytańnie». Piša Alaksandar Kłaskoŭski.

U tych, chto rehularna čytaje admysłova zatočanyja ŭeb-resursy, moža skłaścisia ŭražańnie, što prahresiŭnaje čałaviectva zasynaje j pračynajecca z dumkaju pra demakratyzacyju Biełarusi. Nasamreč zachodniaha abyvatala hetaje pytańnie dapiakaje nia bolej, čym jak savieckich praletaraŭ, sahnanych u abied na mitynh, chvalavali prablemy zmahańnia z aparteidam u Paŭdniovaj Radezii.

Dyj lidery vialikich krainaŭ – ludzi prahmatyčnyja. Navat kali b nie kałatnieča ŭ Libanie, nie svavolstvy Kim Čen Ira dy chvoraja skuła iranskaj prablemy, – usio adno mister Buš z fraŭ Merkiel u carskim anturažy pieciarburskaha samitu nia stali b jak abuchom pa hałavie miasić siabra Ŭładzimiera «biełaruskim pytańniem».

Z enerhietyčnaj impieryjaj varta ličycca. Dyj parazumieńnie datyčna blizkaŭschodniaha kryzisu, jadravaj prahramy Tehieranu, paŭnočnakarejskich zakidonaŭ – usio heta z punktu hledžańnia Vašynhtonu, badaj, vartaje taho, kab skroź palcy hladzieć na peŭnyja hrachi Kramla. Niejkaja zhadka pra Belarus mo' j praśliznuła za čarkaj harbaty, ale treba być zusim naiŭnym, kab spadziavacca, što padobnaje mierapryjemstva pradvyznačyć los našaj krainy.

Pa-svojmu heta razumieje i tutejšaja ŭłada. Tamu tak demanstratyŭna vynosicca napiaredadni G8 prysud Kazulinu. Tamu lacić u Miensk Uha Čaves. Tamu raz-poraz atrymlivajuć dulu pad nos Brusel dy Strasburh.

Eŭrapiejskija palityki ŭ razhublenaści. To kiraŭnik dyplamatyčnaha viedamstva Finlandyi, jakaja staršyniuje ŭ Eŭraźviazie, raptam zajaŭlaje, što biełaruskaj kiroŭnaj elicie tyja sankcyi by mierćviaku pryparka. To traplaje ŭ presu frahment kanfidencyjnaje pierapiski halandzkaha eŭraparlamentara Vircmy ź Milinkievičam. Niama čaho, maŭlaŭ, panovie apazycyjanery, šastać pa tych Bruselach – davajcie macujcie kaalicyju dy zavajoŭvajcie sympatyi elektaratu ŭ svaich rodnych palestynach!

Milinkieviču zrabili miadźviedžuju pasłuhu. I jon musić łamacca ŭ adčynienyja dźviery, davodziačy patrebnaść jak kropkavych sankcyjaŭ, tak i mižnarodnych suviaziaŭ apazycyi. Sapraŭdy, było b hłupstvam admaŭlacca ad mahčymaści, naprykład, razam z kiroŭnymi asobami zamiežnych krainaŭ adkryvać prahramy navučańnia dla represavanych studentaŭ. Dyj uvohule ŭzrovień kantaktaŭ, niedasiažny dla aficyjnaha kiraŭnika, – ci nie hałoŭny pijaraŭski kozyr apazycyjnaha lidera. I nia varta zahaniać jaho ŭ vadevilnuju rolu miestačkovaha karbanaryja.

Pry ŭsioj važnaści vandrovak Milinkieviča pa krainie śmiešna było b raźličvać, što jon voś tak voźmie dy svajoj charyzmaju pa čarzie zapalić revalucyjnaje połymia ŭ kožnym rajonie. U lidera musić być pracazdolnaja kamanda, na plečy jakoj kładziecca karpatlivaja štodzionnaja praca.

I ŭžo siońnia varta detalova raspracoŭvać kampaniju ŭ źviazku ź miascovymi vybarami, što mohuć zvalicca jak śnieh na hałavu. Pakul tut, u krainie, u hramadztvie, ničoha nia zrušycca, dyk i Vašynhton z Bruselem nie daduć rady – ni zajavami, ni sankcyjami, ni intymnymi razmovami z haspadarom Kramla.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0