«Ach, Alaksandr, lubaja ź im pojdzie ŭ ahoń i vadu». Maładaja śpiavačka pryśviaciła pieśniu Łukašenku
Raniej Biełaruski sajuz žančyn publikavaŭ hetu pieśniu z narezkaj kadraŭ z Łukašenkam. A voś chto vykanaŭ i napisaŭ jaje.
Vykanaŭca — 24-hadovaja Alaksandra Mielech z hurta Aura. Dziaŭčyna naradziłasia ŭ Naroŭli. Vučyłasia ŭ Biełaruskim dziaržaŭnym univiersitecie kultury i mastactvaŭ.
U sacsietkach sama Alaksandra nazyvaje siabie «narodnaj dušoj».
U novaj pieśni dziaŭčyna raskazvaje pra Alaksandra, jaki «najlepšy z mužčyn».
Voś jakija tam radki.
«Ach, Aleksandr, Aleksandr, Aleksandr,
Udača naša, i nadiežda, i otrada,
Na biełom śvietie on takoj odin,
Takoj odin, a mnie druhoho i nie nado».
«Lubaja s nim pojdiet v ohoń i v vodu,
Da tolko žal, čto śliškom zaniatoj,
I lubit on nie otdych, a rabotu».
Hurt Aura, u jakim śpiavaje Mielech, čaściakom vystupaje na dziaržaŭnych kancertach. Z apošniaha — mierapryjemstva, pryśviečanaje Dniu narodnaha adzinstva ŭ Minsk-Arenie.
Muzyku da pieśni «Ach, Alaksandr» napisaŭ prydvorny kampazitar Jaŭhien Alejnik. A słovy — Hanna Siałuk, aŭtarka himna dla Hienieralnaj prakuratury.
Aktyŭna pisać vieršy Siałuk pačała dva hady tamu. Z taho času jana składaje radki, jakija potym pieraŭtvarajucca ŭ pieśni dla biełaruskich artystaŭ.
Naprykład, jana ž aŭtarka pieśni «Pomnitie», ź jakoj vystupała Viktoryja Aleška na «patryjatyčnym forumie», a taksama «Biełaruś — eto my».
Sama Hanna Siałuk kazała, što jana nie prafiesijnaja paetka.
«Ni ŭ jakaj miery nie pretenduju na talenavitaść. Niešta atrymlivajecca, jak mnie padajecca, ale tut, musić, sudzić słuchačam i hledačam», — kazała jana ŭ intervju dziaržaŭnamu ŚMI.
Čytajcie taksama:
U Minsku ŭpieršyniu ekspanujucca ilustracyi Marka Šahała da «Miortvych duš»
Vydaviec Andrej Januškievič adnaŭlaje svaju pracu ŭ Varšavie i šukaje partnioraŭ
Novy praŭładny mierč nazvali Lepshy. Tłumačym, čamu stvaralniki kiepska viedajuć biełaruskuju movu
Kolki nasamreč ciahnucca pracoŭnyja pajezdki Łukašenki? Cikavyja ličby7
Kamientary