Unuk Łarysy Hienijuš: Heta zrabili ŭnočy pacichu, kab nichto nie bačyŭ, nie viedaŭ
Siońnia ŭ Zelvie demantavali pomnik Łarysie Hienijuš, jaki stajaŭ pry miascovaj carkvie. Michaś Hienijuš prakamientavaŭ «Svabodzie» źniknieńnie pomnika jaho babuli ŭ Zelvie.
Spadaru Michasiu 64 hady, jon žyvie ŭ Biełastoku. Detalaŭ źniknieńnia pomnika jon nie viedaje.
«Heta dla mianie niepryjemny siurpryz.
Nie razumieju hetaha zusim, bo navat savieckija ŭłady drukavali vieršy Łarysy, vydavali knižki, płacili za heta hrošy. Kaliści Łarysa Hienijuš była navat u Sajuzie piśmieńnikaŭ. Hety pomnik staŭ 20 hadoŭ, nikomu nie pieraškadžaŭ. Ludzi prynosili kvietki, tamu dla mianie vielmi dziŭna, što zrabiłasia takoje», — kamientuje ŭnuk paetki.
Jon nie viedaje, chto moža być datyčny da źniknieńnia pomnika i ź jakoj pryčyny jaho prybrali. Spadar Michaś čuŭ ab prarasijskaj aktyvistcy Volzie Bondaravaj, jakaja patrabavała źnieści pomnik Hienijuš, ale asabista jaje nie viedaje i nie mieŭ ź joj nijakaha kantaktu.
«Jon [pomnik] byŭ aśviačony samim mitrapalitam. U carkvie visić fotazdymak i šylda, pryśviečanyja Łarysie Hienijuš. Dumaju, što heta pryvatnaja inicyjatyva. Heta, napeŭna, zrabili nie ŭłady carkvy. Heta zrabili ŭnočy pacichu, kab nichto nie bačyŭ, nie viedaŭ, kab ludzi abudzilisia zranku i zaŭvažyli, što pomnika niama. Heta vielmi dziŭnaja sprava i niečakanaja», — kaža Michaś Hienijuš.
Unuk nie budzie źviartacca ŭ biełaruskija pravaachoŭnyja orhany, kab tyja razabralisia ŭ źniknieńni pomniku jaho babuli.
«Prabačcie, ale nie budu. Vy bačycie, jakija ciapier adnosiny ŭ śviecie, u Jeŭropie, ciapier ciažka da kahości źviartacca. Jechać u Biełaruś ja nie źbirajusia, bo heta moža być dla mianie navat niebiaśpiečna», — adkazvaje jon.
Kali niechta ź Biełarusi zachoča zmahacca za viartańnie pomnika, to Michaś Hienijuš padtrymaje hetuju inicyjatyvu, ale sam nie budzie jaje pačynać, bo nie bačyć u hetym sensu.
Jon dumaje, što bolš efiektu vyjdzie, kali viartańniem pomnika zojmiecca carkva, bo biust stajaŭ na jaje terytoryi.
«Chtości biaspraŭna adtul heta zabraŭ. Heta było pastaŭlena na pryvatnaj terytoryi. Chtości davaŭ zhodu, kab hety pomnik tam staŭ. Heta, chutčej za ŭsio, pavinna zrabić carkva, a nie my», — kaža Michaś.
Apošni raz jon byŭ u Biełarusi 5-6 hadoŭ tamu. Jeździŭ da znajomych u Minsk, na balet.
«Zaŭsiody zajazdžaju pa darozie ŭ Zelvu, tudy, dzie ja naradziŭsia, dzie ja žyŭ, zaŭsiody pryvodžu kvietki i staŭlu śviečki na mahiłach maich dziadoŭ», — kamientuje surazmoŭca.
U Biełarusi nie zastałosia nikoha sa svajakoŭ Łarysy Hienijuš.
Žycharcy Mahilova pahražajuć kryminałkaj za toje, što źniała ranišniuju čarhu ŭ rehistraturu3
Kamientary