Historyja z rasprodažam biełaruskich artefaktaŭ na rasijskim aŭkcyjonie atrymała praciah. Paśla zapytu aktyvistaŭ Ministerstva kultury razam ź Ministerstvam unutranych spraŭ pravieryli zakonnaść vyvazu hetych pradmietaŭ za miežy krainy.
Adkaz Ministerstva kultury Biełarusi na zvarot pa pytańni, mahčyma, niezakonnaha vyvazu kulturnych kaštoŭnaściej byŭ apublikavany ŭ telehram-kanale «Spadčyna».
Jak vynikaje z tekstu adkazu, Minkultury nakiravała zapyt u Ministerstva ŭnutranych spraŭ Biełarusi. MUS, u svaju čarhu, zrabiŭ zapyt u Rasijskuju Fiederacyju, dzie raźmieščany aŭkcyjonny dom «Litfond», na jakim vystaŭlalisia biełaruskija artefakty.
Pa vyniku Hałoŭnaje ŭpraŭleńnie kryminalnaha vyšuku kryminalnaj milicyi MUS Biełarusi paviedamiła Minkultury, što vyznačyła asobu ŭładalnika relikvaryja Śviatoha Fielicyjana Pakutnika, jaki pachodzić ź Minskaj archikafiedry. Vyjaviłasia, što im źjaŭlajecca žychar Minska, jaki nabyŭ hety artefakt u 2008 hodzie na źlocie kalekcyjanieraŭ antykvaryjatu ŭ Domie kultury čyhunačnikaŭ. Na dadzieny momant relikvaryj znachodzicca ŭ jahonym domie, heta, vierahodna, aznačaje, što jon nie zmoh jaho pradać na rasijskim aŭkcyjonie.
Jak raniej adznačali śpiecyjalisty, cana amal u 20 000 jeŭra, vystaŭlenaja za hetuju frahmientarna zachavanuju kaštoŭnaść, zavyšanaja ŭłaśnikam u dziasiatki razoŭ, praz što kaštoŭnaść, vidać, i nie znajšła svajho pakupnika. Niahledziačy na drennuju zachavanaść, relikvaryj, kali jon nie źjaŭlajecca padrobkaj, maje vialikaje histaryčnaje značeńnie dla Minska, čyim zastupnikam ličyŭsia Śviaty Fielicyjan.
A voś nakont kaštoŭnaj Bieraściejskaj Biblii, faktyčna treciaha asobnika na terytoryi Biełarusi, Ministerstva kultury daje nadzvyčaj mała infarmacyi ŭ raspłyvistaj farmuloŭcy, što ŭ ich adsutničaje infarmacyja ab vyvazie jaje za miežy krainy. U adroźnieńnie ad relikvaryja, u vypadku Biblii nie nazyvajecca ni ŭłaśnik hetaha asobnika, ni akaličnaści jaho nabyćcia, ni toje, dzie jon ciapier zachoŭvajecca. Praz heta možna vykazać zdahadku, što Biblija nie była vyjaŭlenaja ŭ čas pravierki i jaje ciapierašniaje miescaznachodžańnie vyznačyć nie atrymałasia.
Nahadajem, što nam udałosia vyśvietlić, što hety asobnik Bieraściejskaj Biblii pachodzić z pryvatnaj kalekcyi byłoha ministra zamiežnych spraŭ Piatra Kraŭčanki. U adkazie adsutničaje jakaja-niebudź bijahrafičnaja infarmacyja pra ŭładalnika relikvaryja, jakaja b dazvoliła taksama suadnieści jaho z asobaj eks-ministra.
Tym nie mienš, jak paviedamlajecca ŭ adkazie, ułaśnik relikvaryja byŭ apavieščany siłavikami ab paradku pieramiaščeńnia i adčužeńnia pradmietaŭ adpraŭleńnia relihijnych kultaŭ roznych kanfiesij, jakija adnosiacca da kulturnych kaštoŭnaściej, abmiežavanych da pieramiaščeńnia. Pavodle biełaruskaha zakanadaŭstva mahčymy tolki časovy vyvaz takich rečaŭ, a dziaržava maje pryjarytet u ich vykupie. Čaścinka biełaruskaj historyi zastaniecca ŭ Biełarusi.
«Naša Niva» — bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆČytajcie taksama:
Bieraściejskuju Bibliju i inšyja biełaruskija kaštoŭnaści raspradaje były ministr?
Praz sto hadoŭ na rasijskim aŭkcyjonie ŭspłyła relikvija ź minskaha kafiedralnaha sabora
Ludzi stajać u čarzie pa dvoje sutak — znoŭ pa kvatery ŭ Minsku4
Kamientary