Jak Prakopjeva fatahrafavali z hołaj žančynaj, a Sihał pryjechaŭ na zdymku ź zialonym kavunom ad Łukašenki
Viadomaja para fatohrafaŭ ź Biełarusi Jaŭhien Kanaploŭ i Julija Lejdzik u vypusku jutub-kanała «Maksimalna» raspaviała pra zdymki Maksa Karža, Michałka, Šnura, Styviena Sihała, a taksama Parfionava i Prakopjeva.
Čamu ličać Maksa Karža seksistam
Fatohrafy adznačajuć, što siarod viadomych asobaŭ, jakich jany zdymali, najbolš seksizmu nazirali ŭ Maksa Karža.
Julija Lejdzik zhadvaje, jak jany pačali jaho zdymać:
«Niejki čałaviek, źviazany z muzykaj, šukaŭ fatohrafa i pisaŭ: «Mnie nieabchodny dobry fatohraf, kab źniać znakamitaha čałavieka». Ja napisała jamu ŭ pryvat i skinuła partfolia. Jon paviedamiŭ, što im padychodzić, i skazaŭ, što zdymki buduć Maksa Karža. Heta było ŭ 2016 hodzie. My z Ženiem nie viedali, chto taki Maks Korž. My stali hladzieć, što jon śpiavaje. Pasłuchali pieśni».
Julii było cikava zrazumieć, jak Korž źbiraje stadyjony, adčuć, što ŭ jaho za enierhija.
Lejdzik adznačaje, što im nie pastavili nijakich umovaŭ, a prosta skazali zrabić partrety. Tamu, kali pryjšoŭ Korž, jana sprabavała jaho zrazumieć praz muzyku, prapanoŭvajučy pastavić tuju muzyku, jakaja jamu padabajecca. U niejki momant Korž prapanavaŭ pastavić svaju muzyku. Paźniej na prapanovu fatohrafa padskočyć, kab trochi raskryć skivicu, śpiavak adkazaŭ, što sam viedaje, jak jamu treba.
«I ŭ nas pačałosia jak byccam byk na byka. Ja razumieju, što jon nie padpuskaje da siabie. Ja paprasiła sfatahrafavacca razam. Tady jakraz raźvivaŭsia instahram. «Vystavim storyz». A jon taki: «A ja tabie nie małpačka, kab sa mnoju fotkacca». Ja takaja: «Čaho? Z nami Łundhren fotkaŭsia. A ty nie chočaš?». A jon: «Heta ŭ mianie taki zakon».
Pa słovach Julii, Korž — vielmi cikavaja asoba: «Jon, jak žyvioła, chavajecca ad usich. A tam nasamreč ceły śviet».
Paśla tych pieršych zdymak Korž daviedaŭsia telefon Ženi Kanaplova i staŭ jamu pisać. Ale ŭ suviazi z tym, što fatohraf nie čytaje paviedamleńniaŭ, Korž napisaŭ Julii, kab taja paprasiła Ženiu pračytać paviedamleńni. Jak akazałasia, śpiavak prasiŭ pra zdymki, ale bieź Julii.
«Ja pišu z Ženievaha telefona: «Zdarova. Heta ja, Jula. Ženia nie lubić sacyjalnyja sietki. I jon by tabie nie adkazaŭ. I jon zusim nie choča ciabie fatahrafavać. Tabie pa-lubomu daviadziecca sa mnoju kamunikavać». Korž adkazaŭ: «Mnie patrebny Ženia, ale bieź ciabie». Mianie heta vielmi začapiła. U mianie ŭsiaredzinie ŭsio apuściłasia. Ja navat u depresiju ŭpała na dzień. Ja navat płakała», — zhadvaje Jula.
Pa słovach Lejdzik, Kanaploŭ zusim nie chacieŭ fatahrafavać Karža, ale jana jaho ŭhavaryła, skazaŭšy, što śpiavak — cikavaja asoba: «Davaj dla našaj bijahrafii, dla našaj historyi, dla našaj budučaj knižki, jakaja, mahčyma, kali-niebudź vyjdzie, heta historyja budzie ŭ skarbonačku».
Julija paprasiła Karža patłumačyć, čamu jon choča bačyć na zdymkach tolki Ženiu. A jon adkazaŭ: «Ty bałahan». Dzień Julija płakała, a potym źmiryłasia i vysłała Karžu prajs. Zhadvaje, što śpiavak u adroźnieńni ad inšych viadomych asobaŭ nie prasiŭ źnižak.
Paśla taho vypadku supracoŭnictva praciahvajecca. Ciapier Korž praź Juliju damaŭlajecca pra zdymki z Kanaplovym, bo viedaje, što toj nie adkazvaje na paviedamleńni. Śpiavak navat cikavicca, jak u ich spravy.
Jak Lejdzik dapamahała myć hałavu Karžu
Lejdzik jašče zhadała, što byŭ momant, kali jana dapamahała Maksu Karžu myć hałavu:
«Zdymki byli na «Haryzoncie». My zdymali simvały 2020 hoda. Było nasłajeńnie. Bahinskaja i adrazu Korž. Jon taki prychodzić, a ja kažu: «Ja mahu syści». A jon: «Nie, ty možaš zastavacca». Dazvoliŭ mnie. Ja pryncypova adviarnułasia śpinaju. Korž prosić pamyć hałavu. Ja jamu kažu, što pisała, što tut ciopłaj vady niama. Tut «Haryzont». U prybiralni jość chałodnaja».
Julija prapanavała svaju dapamohu. Jana liła vadu z butelki na hałavu śpievaka. Zaŭvažaje, što paśla hetaha dystancyja pamiž imi ŭsio adno zastałasia.
Maradona, Tałaj, Šnur
Jaŭhien Kanaploŭ zhadvaje, što zdymki Dyjeha Maradony zaniali 45 siekund, choć było zapłanavana 10 chvilin.
Fatohrafy taksama rabili zdymki paraalimpijca Alaksieja Tałaja.
«Heta bol. Heta realnaja zbroja dla prapahandy. I heta pracuje. Znoŭ ža adčuvańnie ŭłady, jakaja dadziena hetamu čałavieku. Jon atrymaŭ jaje i vykarystoŭvaje. I jaho vykarystoŭvajuć. Jon nie razumieje, nakolki mocna jaho vykarystoŭvajuć. Ale potym zrazumieje», — havoryć Jaŭhien.
U abjektyŭ fatohrafaŭ patrapiŭ taksama śpiavak Šnur. «Jon nam spadabaŭsia. Klovy čuvak. Vielmi adkryty. My nie viedali adno adnaho», — adznačaje Julija.
Šnura jany zdymali na fonie čyrvonaj praściny na maleńki pałarojdny fotaaparat.
Rasijskaha žurnalista Leanida Parfionava Julija charaktaryzuje jak kapryznaha. Jaŭhien ža adznačyŭ jaho jak «afihiennaha čuvaka».
Jak zdymali Vadzima Prakopjeva
Fatohrafy raspaviali, jak rabiŭsia zdymak Vadzima Prakopjeva z aholenaj žančynaj. Pa słovach Julii, ich paprasili prydumać jarki zdymak dla intervju byłoha restaratara ŭ modnym časopisie.
«Ja dumała, što było b prykolna, kab jon siadzieŭ ź miadźviedziem i piŭ harełku. Mnie skazali, što miadźviedzia nielha znajści. Ja kažu, što jość taksidermisty. Zvoniać, havorać, što miadźviedzia nie znajšli. Jość dźvie kački. Nu, ja skazała, niachaj buduć.
Ja jašče dumała, jak jaho źniać. Prakopjeŭ lubić pryhožych žančyn. Ja havaru, davaj jaho sfotkajem z hołaj popaj. Ženia pahadziŭsia. Ja raspaviała ideju Prakopjevu. Jon skazaŭ: «Kłasna». Ja dziaŭčynku znajšła, jakaja biez prablem pahadziłasia. Jana pryjšła takaja, sieła na jaho i syšła».
Brutto i Kijeŭ
Zdymki Michałka i hurta Brutto fatohrafy vyznačajuć jak znakavyja dla siabie. Zdymać artysta jany jeździli ŭ Kijeŭ.
Pradziusar hurta sustreŭ ich na vakzale jak hanarovych haściej.
«Vadziŭ pa najlepšych kaviarniach Kijeva. Prapanavaŭ samim vybrać studyi. My ŭžo pradumali, jak budziem zdymać. Momant takoha brudnaha adzieńnia. I ja skazała, što chaču pa-sapraŭdnamu. I jon nas pavioz da dziaŭčynki — mastački pa kaściumach, jakaja zrobić brud peŭnaha koleru, dzirku, što spadabajecca. Pamiataju, što Ženia byŭ u zachapleńni ad mahčymaściaŭ studyi».
Kanaploŭ zhadvaje, što studyja była vialikaja i ŭsia čornaja. A im jakraz była patrebnaja takaja atmaśfiera, bo potym fatohrafy sami malavali fon. Kožny ŭdzielnik hrupy prychodziŭ paasobku. Jula im havaryła adciskacca ad padłohi. Jana zhadvaje, što muzyki vykonvali jaje zadańni biez pytańniaŭ.
«Ź imi tak kajfova było pracavać. Jany da nas stavilisia jak da prafiesijanałaŭ. Z takoj pavahaj. Heta była pieśnia, a nie zdymki. Ja pamiataju, Michałok zachodzić i kaža: «U mianie tut hurt. Mnie treba być surjoznym. Ja tut chichańki-chachańki nie budu». I pamiataju, jon nam jašče hrušavy sidar padaryŭ, skazaŭšy, što ciapier nie pje».
Styvien Sihał i zialony kavun
Sihała zdymali na nastupny dzień paśla taho, jak jon pabyvaŭ u haściach u Łukašenki, padčas čaho Łukašenka jaho karmiŭ morkvaj i daŭ kavun.
«I jon pryjšoŭ z hetym kavunom i paprasiŭ achoŭnika razrezać. Jon jaho razrezaŭ, a kavun akazaŭsia zialonym. Achoŭnik spužaŭsia. Jon pajechaŭ u «Jeŭraopt» (heta było bližej da zimy) i kupiŭ kavun. Hety kavun i dali Sihału».
Ale fota znakamitaści fatohrafy prybrali sa svajho partfolia, bo akcior padtrymlivaje vajnu va Ukrainie.
Čytajcie jašče:
Fatohraf padaŭ na konkurs vyjavu, stvoranuju štučnym intelektam. I pieramoh
-
Biełaruski błohier Uład Bumaha trapiŭ na pramuju liniju da Pucina i mocna prahnuŭsia pierad im
-
Hrodzieniec vyrablaje niezvyčajnyja doški dla sierviroŭki i ŭpryhožvaje ich sapraŭdnymi kvietkami
-
Dalnabojščyku ź Minska pahražaje da čatyroch hadoŭ kałonii za «tysiaču kamientaroŭ» pra Łukašenku, sudździaŭ i siłavikoŭ
Kamientary