«Prablema moža pryjści adkul nie čakali». Minčuki pra toje, jak vybirali kvatery i pra što potym paškadavali
Vybar kvatery — sprava surjoznaja. Adnamu žyćciova važny rajon, inšamu — materyjał, ź jakoha zrobleny dom, dla treciaha hałoŭnaje — krajavid z akna, a astatniaje nie maje značeńnia. Ale ci tak važnyja hetyja krytery praz hady žyćcia ŭ kvatery? Realt spytaŭ u čytačoŭ, na što b jany źviartali ŭvahu ciapier pry kupli kvatery i ci źmianili b svoj vybar z ulikam nabytaha vopytu?
«Jak što nie tak, susiedzi adrazu pisali ŭ ahulnadamavy čat i łajalisia»
Iryna, 35 hadoŭ:
− My z mužam žyli ŭ Novaj Baravoj. Dla mnohich minčan hety rajon — miaža letucieńniaŭ, ale ŭ nas inšaja historyja.
Pražyŭšy ŭ Novaj Baravoj 2 hady, my zrazumieli, što nam tut nie padabajecca. Pa-pieršaje, vokny našaj studyi vychodzili na zakrytuju terytoryju, dzie raźmiaščałasia dziciačaja placoŭka. Tamaka źbirałasia vielmi šmat dziaciej, i adpaviedna byli kryki. A pa-druhoje, i heta napružvała bolš za ŭsio, navat znachodziačysia ŭ svajoj kvatery, nam uvieś čas treba było prytrymvacca niejkich pravił.
Ledź što nie tak, susiedzi adrazu pisali ŭ ahulnadamavy čat i łajalisia. Chtości ŭklučyŭ muzyku, chtości vyrašyŭ pryniać vannuju paśla 23:00, chtości śvidruje ŭ abied (a ŭ kahości dzieci śpiać). Heta ŭsio było ŭ pastajannym režymie, i my ad hetaha vielmi stamilisia.
U vyniku hod tamu my kupili adnapakajovuju kvateru ŭ Zialonym Łuzie. Jak by śmiešna ni hučała, ale my šukali kvateru mienavita na pieršym paviersie. Mnie zdajecca, što pieršy pavierch — heta niejkaja svaboda. Jak byccam ty žyvieš nie ŭ šmatkvaterniku, a niedzie ŭ pryvatnym domie. Na hety raz my vybrali nie novabudoŭlu, a stary trochpaviarchovy dom.
U našym padjeździe ŭsiaho 9 kvater! Žyvučy ŭ Novaj Baravoj, pra takoje možna było tolki maryć. My lubim spakoj, i taki dom — heta toje, što nam treba. Ramont u kvatery byŭ, my tolki krychu dadali ŭ interjer vintažnaha stylu. I tak — tut u nas trochmietrovyja stoli.
Ciapier ja vielmi ščaślivaja, što my kupili mienavita hetuju kvateru i pierajechali z elitnaha rajona ŭ zvyčajny.
Tut šmat zielaniny, pobač Cnianskaje vadaschovišča, a cieraz darohu — Sievastopalski park.
Kali hladzieć na siońniašni dzień, to adzinaje, na što my nie źviarnuli ŭvahu pry vybary kvatery (a treba było b) — heta bałkon. U nas na pieršym paviersie jaho niama, i hetaj opcyi krychu nie chapaje. U astatnim ža na novym miescy, dzie my žyviem užo hod, nas usio zadavalniaje.
«Ja b ni zavošta nie brała 5-y pavierch bieź lifta»
Alena, 62 hady:
− My kuplali kvateru ŭ dalokim 2000-m hodzie. Vybar kvater u Minsku tady byŭ zusim nievialiki, tamu brali toje, što prapanavali. Heta byŭ novy manalitny dom ź cikavymi płaniroŭkami i vialikimi kvaterami.
Usio što nas cikaviła — heta jak maha bolšy mietraž i najaŭnaść ennaj kolkaści pakojaŭ u kvatery. U nas — dźvie dački, chaciełasia, kab u kožnaj byŭ svoj pakoj. A jašče my maryli ab harderobnaj, kabiniecie, vialikaj stałovaj.
Paśla standartnych trošak, u jakich usie tady žyli, chaciełasia nie abmiažoŭvać siabie. Tamu kali nam prapanavali vializnuju 100-mietrovuju kvateru na apošnim piatym paviersie — my byli ščaślivyja. Pavierch u tyja hady naohuł nie biantežyŭ. Što da mietražu, to ŭziali b i bolš, ale inšych varyjantaŭ nie było.
Što źmianiłasia siońnia, praz 20 hod? Pa-pieršaje, ja b ni zavošta nie brała 5-y pavierch bieź lifta. My z mužam nie maładziejem i z kožnym hodam padnimacca ŭsio ciažej. Chtości skaža — ničoha, zatoje zaŭsiody budziecie ŭ formie. Tak, ale heta kali chadzić ulehcy. A vy sprabavali zaciahnuć na pavierch napaŭnialnik dla kacinaha tualeta ci ciažki čamadan?! Viadoma, častkova prablemu vyrašajuć kurjery, ale spuskacca ŭniz i padnimacca nazad bieź lifta — užo napružvaje.
Druhi momant — vialikaja płošča kvatery.
Ciapier dočki vyraśli i razjechalisia. U kvatery zastalisia tolki my z mužam. Nam dvaim dastatkova pary pakojaŭ, astatnija ž prosta słužać składam dla mebli i niepatrebnych rečaŭ. Vialikaja prastora haścinaj — zaraz taksama chutčej minus, čym plus, bo płošča nie vykarystoŭvajecca, ale ŭvieś čas maje patrebu va ŭborcy. Pry hetym pradać vialikuju kvateru ciažej, čym zvyčajnuju dvušku-trošku.
«Dla mianie pryncypovym byŭ bok śvietu»
Karyna, 26 hadoŭ:
− U Minsku ja žyvu kala 5 hadoŭ. Za hety čas paśpieła źmianić šmat rajonaŭ i pažyć u roznych častkach horada. Kali zjaviłasia mahčymaść kupić ułasnuju kvateru, ja zychodziła z taho, što samaje hałoŭnaje dla mianie — heta miescaznachodžańnie. Niekatory čas ja žyła va Uruččy i dabiracca da centra adtul, ščyra kažučy, było niazručna. Mnie chaciełasia być niedzie bližej da ofisa plus kab heta byŭ niejki adnosna małady rajon.
U vyniku, ja vybrała ŽK «Kaskad». Da hetaha kvartała ja daŭno pryhladałasia, była tut u haściach. Toj momant, što tut niekali była turma, mianie nie źbiantežyŭ.
Pierasialiŭšysia siudy z Uručča, ja była prosta ŭ zachapleńni ad taho, jak chutka možna kudyści dabracca. Jašče va Uruččy mnie vielmi nie chapała kaviarniaŭ, a ciapier ja radujusia, kali mahu vyjści z domu i praz paru chvilin kupić lubimuju matču litaralna ŭ susiednim budynku.
Kali ja vybirała kvateru, to pahladzieła šmat varyjantaŭ. Jeździła ŭ inšyja kompleksy, ale niedzie jašče nie było vakoł infrastruktury, niedzie treba było čakać pakul dabudujuć sam dom, niedzie byli pytańni z dakumientami. U vyniku, vybar upaŭ na hetuju kvateru. Ja ŭbačyła abjavu, u toj ža dzień jaje pahladzieła, a na ranicu my ŭžo damovilisia z haspadarami ab košcie. Asnoŭnym kryteram dla mianie było — pierajechać adrazu biez asablivych układańniaŭ. Tak i atrymałasia: užo praz tydzień ja zajechała ŭ svaju kvateru.
Aproč miescaznachodžańnia, dla mianie važnym byŭ košt. Za kvadrat u mianie vyjšła kala 1450 dalaraŭ. Uličvajučy, što mnie nie pryjšłosia kuplać siudy ŭvohule ničoha, heta — vydatny varyjant.
Adznaču, što pačynała ja hladzieć kvatery, kali ceny byli nižejšyja, i tady mnie była pryncypova važnaja płaniroŭka. Ja chacieła kvateru ź vialikaj harderobnaj i paasobnym sanvuzłom. U vyniku, za paŭhoda ceny na žyllo vyraśli, i mnie pryjšłosia prybrać hetyja patrabavańni. U toj kvatery, što ja kupiła, jość tolki maleńkaja harderobnaja i sumieščany sanvuzieł. Ale heta akazałasia nie tak važna.
A voś bok śvietu (a ja chacieŭ mienavita paŭdniovy ŭschod) dla mianie byŭ pryncypovym. U hetym płanie ŭ majoj kvatery, jakaja jašče i znachodzicca na 20-m paviersie, usio syšłosia idealna.
Ranicaj i dniom u mianie sonca, a ŭviečary ja baču cudoŭnyja zachady.
«Treba było budavać nie dvušku, a dźvie adnapakajoŭki»
Natalla, 57 hadoŭ:
− My pierajechali ŭ Kopišča 3 hady tamu ź Pieršamajskaha rajona. Hałoŭnym faktaram pry vybary tady była cana. Bo my 20 hadoŭ žyli ŭ internacie, to dla nas lubaja asobnaja kvatera była radaściu.
Hetuju kvateru my, možna skazać, nabyli vypadkova. Ubačyli abjavu, zajechali ŭ ofis prodažaŭ i kupili. Tady dom tolki budavaŭsia, z katłavana pakazalisia dva pavierchi, my na druhim i ŭziali. Nam jašče i dobruju źnižku dali za toje, što vokny buduć vychodzić na inšy dom. Darečy, u vyniku, nijaki dom tut tak i nie zjaviŭsia.
U ideale my, viadoma, maryli zastacca niedzie ŭ našym rajonie i spačatku vielmi pieražyvali, što daviadziecca pakidać rodnyja miaściny. Tady zdavałasia, što žyć niedzie ŭ inšym miescy budzie składana. Muž naohuł nie chacieŭ z Vałhahradskaj zjazdžać, kazaŭ: u nas tut cicha-spakojna, navošta mnie heta Kopišča.
Ale zaraz my tut pryžylisia, i nam usio padabajecca. Akazałasia, što heta taksama vielmi niadrenny mikrarajon. Sam dom — novy, pobač — les, dzie možna prahulacca, jość reštki viosački, vakoł taksama cicha. Adziny momant — dziciačaja placoŭka ŭ nas raźmieščana prama pad aknom. Kali ŭletku da nočy tut staić šum-ham, nie vielmi raduje.
Źmianilisia za hety čas i adnosiny da mietražu. Kali vybirali kvateru, to chacieli bolš-bolš. Dumali ab trochpakajovaj, ale atrymałasia nabyć tolki dvušku. A voś zaraz žyviem i razumiejem — dobra, što nie stali brać kvateru bolšuju. Što b my ź joj rabili? Tak, kali dzieci byli małodšyja, my maryli ab trochpakajoŭcy, ab tym, jak u kožnaha budzie svoj pakoj. A zaraz dačka i syn vyraśli i nie žadajuć žyć razam z baćkami. Ciapier ja naohuł dumaju, što było b bolš hrošaj, treba było budavać nie dvušku, a dźvie adnapakajoŭki, kab dzieciam dastałasia asobnaje žyllo.
«Abaviazkova spytajcie ŭ susiedziaŭ ab susiedziach»
Alaksandr, 34 hady:
— Ja kupiŭ adnušku ŭ zvyčajnaj panelcy 80-ch na Instytucie kultury ŭ 2017 hodzie. Pryčym da hetaj padziei ja nie asabliva rychtavaŭsia, nie vyvučaŭ dziasiatki varyjantaŭ i nie čytaŭ nijakich paradaŭ. Mnie prosta chaciełasia žyć u hetym rajonie i znajści tut tannuju kvateru. Tak i stałasia, pryčym chutka. U vyniku kvatera akazałasia naohuł biesprablemnaj i ciopłaj.
Ale za hetyja hady ŭspłyło niekalki momantaŭ.
Pa-pieršaje, u kvatery źnizu pa dyjahanali žyvuć chłopcy, jakija časam zjazdžajuć u ŁPP. Ale kali jany pryjazdžajuć — tam viesiałość pačynajecca! Heta napružvaje, choć nivodnaja ich ściana nie datykajecca da majoj.
Pa-druhoje, sioleta mianie zatapiŭ susied ź piataha paviercha, chacia ja žyvu na druhim! Vada ž maje ŭłaścivaść biaskonca ściakać uniz. I mužyk tamaka akazaŭsia dziŭny — ź viadrom zamiest źlivu ŭ kuchni. Tamu maja parada — kali vam spadabałasia kvatera, prajdzicie pa susiedziach i papytajcie, chto žyvie nie tolki pad i nad vami, ale i naohuł na niekalki pavierchaŭ vyšej. Bo prablema moža pryjści adkul nie čakali.
«Tania, my z taboj!» Ułady zapuścili fłešmob u padtrymku žančyny ŭ čyrvona-zialonym VIDEA17
Kamientary
dobraja hukaizalacyja ŭ Novaj Baravoj...