«Kuplała Patrona, a vyjšaŭ snarad». Dziaŭčyna kupiła sabaku pa abjavie, ale niešta pajšło nie tak

čiernyj ćviet — budiet vyhladieť kak novyj. Čtoby pribaviłoś v niem siły, kormitie jeho myšjakom v łošadinych dozach, a zuby vyčistitie naždačnoj bumahoj, kakoj čistiat ržavyje noži. A pieried tiem kak viesti jeho prodavať, vlejtie jemu v hłotku ślivianki, čtoby pies był niemnoho naviesiele. On u vas momientalno staniet bodryj, živoj, budiet viesieło łajať i ko vsiem lezť, kak podvypivšij člen horodskoj upravy. A hłavnoje vot čto: s lud́mi, hospodin obier-lejtienant, nužno hovoriť, i hovoriť do tiech por, poka pokupatiel sovieršienno nie obałdiejet. Jeśli kto-nibud́ chočiet kupiť toj-tieŕjera, a u vas doma ničieho, kromie ochotničjej sobaki, niet, to vy dołžny sumieť zahovoriť pokupatiela tak, čtoby tot uvieł s soboj vmiesto tieŕjera ochotničju sobaku. Jeśli žie słučajno u vas na rukach tolko toj-tieŕjer, a pridut pokupať złoho niemieckoho doha, čtoby storožił dom, to vy dołžny hovoriť do tiech por, poka pokupatiel nie očumiejet i, vmiesto toho čtoby uviesti doha, uniesiet v karmanie vašieho karlikovoho tieŕjera… Kohda ja v svoje vriemia torhovał životnymi, prišła ko mnie odna dama. U nieje, moł, popuhaj uletieł v sad, a tam, około viłły, v eto vriemia malčiki ihrali v indiejciev. Oni, moł, pojmali popuhaja, vyrvali u nieho iz chvosta vsie pieŕja i razukrasiliś imi, słovno policiejskije. Popuhaj so styda, čto ostałsia bieschvostyj, raschvorałsia, a vietierinar jeho dokonał poroškami. Tak vot, eta dama skazała, čto chočiet kupiť novoho popuhaja, no vośpitannoho, a nie hrubijana, kotoryj tolko i umiejet, čto ruhaťsia. Čto mnie było diełať, raz nikakoho popuhaja u mienia doma nie było, da i na primietie nie było ni odnoho. A był u mienia tolko źluŝij buldoh, sovieršienno ślepoj. Tak mnie prišłoś, hospodin obier-lejtienant, uhovarivať etu damu s čietyriech časov dnia do siemi viečiera, poka ona nie kupiła vmiesto popuhaja vot etoho ślepoho buldoha. Eto było počiŝie luboho dipłomatičieskoho osłožnienija. Kohda ona uchodiła, ja skazał jej: «Pusť tiepieŕ malčiški tolko poprobujut i jemu vyrvať chvost», — i bolšie mnie s etoj damoj nie doviełoś razhovarivať: iz-za etoho buldoha jej prišłoś pokinuť Prahu, tak kak on pieriekusał vieś dom… Povieŕtie, hospodin obier-lejtienant, čto dostať chorošieje životnoje očień, očień trudno…