Na Lubanskim vadaschoviščy pabačyli vielmi redkuju ŭ nas ptušku
Na Lubanskim vadaschoviščy ŭ Minskaj vobłaści ptuškar Mikałaj Vierabiej 7 kastryčnika zaŭvažyŭ i sfatahrafavaŭ siaredniaha pamornika. Za papiarednija 100 hadoŭ jaho ŭ nas fiksavali ŭsiaho 3 razy, piša «Dzikaja pryroda pobač».
Dahetul u Biełarusi siaredniaha pamornika adznačali ŭ 1926 hodzie ŭ Viciebskaj vobłaści, a taksama ŭ 1931 i ŭ 1998 hodzie ŭ Homielskaj vobłaści.
Voś što raskazaŭ pra sustreču z pamornikam sam Mikałaj Vierabiej:
«Pamornikaŭ ja daŭno chacieŭ pabačyć, ale niešta nie zadałosia. Jany vielmi časta pieralatajuć, amal zaŭsiody znachodziacca ŭ pavietry, i ich ciažka zaśpieć na adnym miescy. Ale hetym razam mnie paščaściła. Ja zaŭvažyŭ ptušku ŭžo kali jana amal padlacieła da mianie, i adrazu zrazumieŭ, što heta pamornik. Praŭda, fotaaparat nie byŭ napahatovie. Ja trošački pačakaŭ, pamornik iznoŭ źjaviŭsia — i ja zrabiŭ dobry zdymak. Ptuška darosłaja, tamu jaje było lahčej vyznačyć adrazu».
Siaredni pamornik bujniejšy za čajku-rybačku, adnak drabniejšy za čajku-kłyhuna. Hniazdujecca jon u arktyčnaj tundry, a zimuje ŭ adkrytym mory.
Hety pamornik, mahčyma, lacieŭ va ŭlubiony hetymi ptuškami Amanski zaliŭ ci na ŭschodniaje ŭźbiarežža Afryki. Častka ptušak nie ablataje Jeŭropu marskim šlacham, a pierasiakaje ŭ zručnym miescy. Tamu i lubiać jany spyniacca tolki na vialikich vadajomach, dzie ich ciažka zaŭvažyć. U Biełarusi na pralocie možna sustreć čatyry vidy pamornikaŭ, ale nivodnaha vidu nie nazirali navat 10 razoŭ.
Ciapier čytajuć
Jarasłaŭ Ramančuk daje prahnoz, kali skončycca vajna. I raskazvaje, čym ciapier zajmajecca i jak jaho šakavali zajavy Babaryki5
Kamientary