Навукоўцы знайшлі ген, які можа быць звязаны з рызыкай ускладненняў пры COVID-19
Даследчыкі з Вялікабрытаніі і ЗША вывучылі сувязь паміж «генам дэменцыі», высокай рызыкай заражэння каранавіруснай інфекцыяй і цяжкай формай COVID-19. Свае вынікі яны апублікавалі ў часопісе Journal of Gerontology, кароткія высновы ёсць на TheScientist, перадае TUT.BY.
Ген APOE ε4, які павышае рызыку развіцця хваробы Альцгеймера ў людзей, аказаўся таксама звязаны з COVID-19. Паводле нядаўняга даследавання, паліморфны алель APOE4 у два разы павышае верагоднасць развіцця цяжкай формы захворвання, выкліканага каранавірусам SARS-CoV-2.
Даследчыкі з Эксетэрскага ўніверсітэта выкарыстоўвалі генетычныя даныя і даныя пра здароўе добраахвотнікаў з брытанскага біябанка. З прыблізна 383 тысяч чалавек еўрапейскага паходжання, уключаных у даследаванне, больш за дзевяць тысяч былі носьбітамі дзвюх копій ε4 згаданага вышэй гена ApoE.
Затым навукоўцы супаставілі гэты спіс з людзьмі, у каго быў станоўчы вынік на COVID-19 у перыяд з 16 сакавіка па 26 красавіка, — мяркуецца, што большасць гэтых выпадкаў былі цяжкімі, паколькі тэставанне ў той час рабілі толькі ў сур'ёзных выпадках.
Аналіз паказаў, што гомазіготны генатып APOE4 ε4 быў звязаны з падвоенай рызыкай развіцця цяжкага ходу каранавіруснай інфекцыі ў параўнанні з людзьмі, у якіх была разнавіднасць гена пад назвай ε3.
Аднак вынікі можна трактаваць па-рознаму. З аднаго боку, тое, што ў людзей з дэменцыяй часцей развіваецца цяжкі COVID-19, сапраўды можа тлумачыцца асаблівасцямі іх генаў. Але з іншага — пакуль нельга скідаць з рахункаў і ўмовы ў дамах састарэлых. Ці ж, як лічыць Дэвід Керціс, ганаровы прафесар Інстытута генетыкі ўніверсітэцкага каледжа Лондана, дэменцыя сама па сабе грае ролю. Каб выключыць гэты фактар, трэба правесці даследаванне сярод больш маладых людзей.
Калі APOE4 уплывае на хаду SARS-CoV-2 інфекцыі, ён не будзе першым генам, які з'яўляецца важным фактарам. Варыянты ў гене ACE2, які кадзіруе бялок SARS-CoV-2, таксама былі звязаны з успрымальнасцю або сур'ёзнасцю працякання COVID-19 у папярэдніх даследаваннях.
Каментары