«Імгла» і «Бэавульф»
Сацыяльны шок і аголеная Анджэліна Джолі.
Пасьля буры на мястэчка спускаецца туман. А разам з туманам у горад прыходзяць жудасныя істоты. Невялічкая група людзей барыкадуецца ў супэрмаркеце…
Карцінаў пра нашэсьце гадаў на маленькія амэрыканскія гарадкі існуе незьлічоная колькасьць, дый Стывэну Кінгу рэдка шанцавала на добрыя экранізацыі. Але рэжысэр Фрэнк Дарабонт, творца “Зялёнай мілі” і "Уцёкаў за Шаўшэнку", пераўтварае звыклы сюжэт у замаскаванае сацыяльнае пасланьне.
Ізаляваная група – мадэль грамадзтва, а вусьціш высьвечвае чалавечую натуру. Зацятыя бойкі за аўтарытэт, рэлігійны фанатызм (рэй вядзе калярытная Марсія Гэй Гардзін). Небясьпека хаваецца ня столькі ў тумане, колькі ў позірках суайчыньнікаў, гатовых прынесьці ў ахвяру бліжняга. А нестандартны фінал стужкі – падкоп пад “суцяшальніцкі” жанр кашмараў (што не ўсім гледачам даспадобы) і падрыў амэрыканскае мары. Галоўная імгла – у сэрцы.
Землі караля Хродгара (Энтані Гопкінз) спусташаюцца тролем Грэндэлем (Крысьпін Гловэр). Герой Бэавульф (Рэй Ўінстан) прыходзіць на дапамогу каралю, але ў пачвары ёсьць яшчэ маці (Анджэліна Джолі)…
Робэрт Зэмэкіс пераўтварае актораў у кампутарныя лялькі. На целы актораў усталёўваліся датчыкі, рухі лічбаваліся – адылі атрымаліся віртуальныя макеты Джолі, Гопкінза, Малкавіча. Падобная тэхніка дазволіла стварыць цалкам міталягічны сьвет з быццам бы жывымі акторамі.
Бойка аголенага Бэавулфа з пачварай атрымала бы ў ігравым кіно жорсткае цэнзурнае абмежаваньне, што адсякло бы мэтавую аўдыторыю падлеткаў. Але выратоўваюць кампутарныя тэхналёгіі. А галоўная прынада фільму – аголеная Анджэліна Джолі ў ролі спакусьлівай дэманіцы.
Але гаварыць пра акторскае майстэртва – дый, увогуле, пра кіно не выпадае. Стужка Зэмэкіса – сама шыкоўны рэклямны ролік будучай кампутарнай гульні, што распрацоўнікамі й не хаваецца.
Каментары