Пра гэта паведаміў у сваім фэйсбуку Віктар Шніп.
«Патэлефанавала дачка Уладзіміра Анісковіча і паведаміла, што памёр бацька. 25 кастрычніка Уладзіміру Ігнатавічу было б 84 гады, — напісаў ён.
— Нарадзіўся ён у вёсцы Гасцілавічы на Лагойшчыне. Да заканчэння журфака адзінаццаць гадоў працаваў кіроўцам тралейбуса.
Апошнім ягоным месцам працы было выдавецтва «Юнацтва», дзе спадар Уладзімір стаў лаўрэатам Дзяржаўнай прэміі за складанне казак народаў СССР.
Анісковіч добра валодаў балгарскай мовай і шмат з яе перакладаў і быў на перакладчыцкай ніве адным з галоўных (па ягоных словах) канкурэнтаў у свайго земляка Ніла Гілевіча. Я з Уладзімірам Анісковічам пазнаёміўся ў пачатку 90-х у Доме творчасці «Іслач». Мы кожны дзень з ім хадзілі па Ракаўскіх лясах. Я збіраў для дзяцей ягады, а Уладзімір Ігнатавіч вязаў венікі для лазні, якую вельмі любіў.
З ім было цікава паразмаўляць. Ён быў шчырым і часам наіўным, як хлапчук.
Нягледзячы на тое, што Анісковіч па ўзросту быў для мяне, як бацька, аднак ён са мной кантактаваў, як з аднагодкам. Нават раіўся ці варта яму другі раз жаніцца, і я сказаў, калі кахаеце адзін аднаго, то чаму б і не зрабіць гэта. На жаль, пасля «Іслачы» мы сустракаліся ўсё радзей і радзей, і цяпер тут на гэтым свеце ўжо ніколі разам не парадуемся жыццю…»
Цяпер чытаюць
Мельнікава рыхтавала сваё знікненне і маніпулявала атачэннем. Пакуль няясна, ці дзейнічала яна па камандзе з Мінска58
Каментары