«Ганаруся, што мой сын — Сцёпа». Аляксандр Пуціла — пра «найгоршага» міністра спорту, баязлівых спартоўцаў і дынастыю Азаронкаў
Аляксандр Пуціла, спартыўны журналіст і каментатар, у 90-я працаваў на БТ, а пасля перайшоў на «Белсат». Да таго ж ён бацька самага паспяховага палітычнага блогера — Сцяпана Пуцілы, вядомага як «Нехта». Пра ўплыў на сына, дынастыю Азаронкаў, пра тое, чаму ў Беларусі няма спорту і чаму Навіцкі не ўпускае шанцу «лізнуць» Лукашэнку, Пуціла расказаў каналу «ЧестнОК».
Пуціла распавядае, што пачынаў ён з радыё. Спачатку прыйшоў у рэдакцыю галоўных спартыўных праграм тэлебачання і радыёвяшчання на Камуністычнай. А пасля журфака ў 1991 трапіў на тэлебачанне на Макаёнка. Ён кажа, гэта была яго мара з дзяцінства — каментаваць спорт. Яшчэ калі ў вёсцы глядзеў хакейныя рэпартажы — «Возераў натхніў на каментатарства».
Але прызнаецца, што «не дацягнуў да зорнасці Навіцкага і Новікава».
Пра Навіцкага і Новікава
З Уладзімірам Навіцкім, распавядае Аляксандр, ён пазнаёміўся на журфаку, тады на вуліцы Свярдлова. Той завочна вучыўся пасля політэхнічнага інстытута.
Але найперш ён пазнаёміўся з другой зоркай айчыннага каментатарства — Сяргеем Новікавым. Падчас аднаго з матчаў Аляксандр наўпрост да яго падышоў і спытаў: што трэба, каб стаць каментатарам? Той адказаў, што найперш трэба скончыць журфак. «Ну і ўсё, я пайшоў на журфак пасля войска».
«Новікаў — вялікая асоба, — гаворыць Пуціла. — Ён у Маскве цяпер жыве ці дзе. Хацеў неяк узяць у яго каментар пра гандбол, а ён адказаў, што даўно на пенсіі, не займаецца гандбольнымі справамі».
Уладзімір Навіцкі, які быццам пайшоў на пенсію, але працягвае каментаваць розныя лукашэнкаўскія мерапрыемствы, выклікае ў Пуцілы больш пытанняў. «Тое, што ён кватэру атрымаў, ну няўжо за гэта трэба дзякаваць Лукашэнку ўсё жыццё?»
Пуціла ўспамінае, што некалі Лукашэнка абразіў Навіцкага, адпусціў абразлівую рэмарку «ну куды такі мажны чалавек спорт каментуе?» І тады Навіцкага «трохі прыбралі, але потым вярнуўся — усё нармальна».
Пуціла распавядае, што Навіцкі тады перажываў, «ён увогуле такі чалавек адчувальны, увесь час пытаецца, а што там казалі пра мяне, пра рэпартаж? Ён вельмі гэтым пераймаўся, такі чалавек чуллівы, сентыментальны. Ніколі не было ад яго ні грубасці, ні раздражнення. І мне дзіўна нават, што ён так ахвотна ідзе да Лукашэнкі. Можа, баіцца, можа, баіцца адмовіць — не ведаю».
Пуціла мяркуе, што ў Навіцкага, як і ў іншых людзей працы, галоўнай матывацыяй была не прага да зорнасці (я іду — і ўсе мяне пазнаюць), а хутчэй адданасць прафесіі, працы, адданасць каментатарству.
«Па вялікім рахунку ў Беларусі — толькі Новікаў і Навіцкі», — рэзюмуе Пуціла.
Аляксандр кажа, што, калі здарылася трагедыя з сынам Навіцкага, ён хацеў патэлефанаваць, але не знайшоў слоў і не ведае, «ці будзе ён увогуле размаўляць».
Пра спорт і яго міністра
Пуціла лічыць цяперашняга міністра спорту Сяргея Кавальчука — «адназначна» найгоршым у гісторыі Беларусі. «Як ён так затрымаўся на пасадзе, я здзіўляюся, столькі развалу, ва ўсіх галінах, спорту няма. Выключна чалавек сістэмы, і выключна не са спорту», — кажа ён.
Пуціла гаворыць, што Беларусь — не спартыўная краіна. У спорце, каб дасягаць вынікаў, трэба ўвесь час над сабою працаваць, а ў нас праца спартоўцаў і трэнераў «датычыць найперш таго, як ты выгінаешся перад Міністэрствам спорту». «Гэта галоўнае. Таму і вынікі такія», — кажа ён.
Пуціла прыводзіць у прыклад зорку гандбола Аляксандра Каршакевіча — вялікі спартовец, «але лукашыст». «Легенда, але баязлівыя паводзіны ў адносінах да ўлады ніяк не ўпрыгожваюць такога легендарнага чалавека», — кажа Пуціла.
Таксама ёсць шмат вядомых спартоўцаў, якія альбо ніяк не выказаліся наконт гвалту і фальсіфікацыі выбараў, альбо нават падтрымалі.
«У Мірнага, як і ў Домрачавай, у іх бізнэс у Беларусі і нерухомасць. Яны проста баяцца. Яны ведаюць, што Лукашэнка ўсё забярэ, як забраў у Герасімені школу. Непрыемна, што такія спартоўцы, як Герасіменя, павінны ісці кланяцца да Лукашэнкі, каб адкрыць басейн. Гэта такая кандовая савецкая сістэма. Няма ў свеце нідзе такога. Дзве краіны побач — Польшча і Беларусь, а якія розныя».
Пуціла мяркуе, што адсюль і нястрымнае жаданне Навіцкага ўставіць нейкія падлізлівыя фразы пра Лукашэнку.
«Ніхто не прымушае гэта рабіць, але абавязкова з піетэтам падысці да ўлады, нібыта калі ты не скажаш гэту фразу пра Лукашэнку, цябе звольняць. Шмат такой ініцыятывы знізу: трошкі можна лізнуць — не нашкодзіць», — кажа ён.
Пра выпадак з аховай Лукашэнкі
Пуціла распавядае, што аднойчы яго адправілі здымаць хакей, калі прыязджала зборная Канады. Лукашэнка туды збіраўся прыйсці. Ён так і не прыйшоў, але для журналістаў служба бяспекі правяла інструктаж: сядзіце на месцы, не рухайцеся, нікуды не ўзнімайцеся. «Я пажартаваў: а калі ў туалет прыцісне?» «Ну, калі ў вас нырка лішняя, то, калі ласка, уставайце і ідзіце», — адказаў ахоўнік.
«Стаяць шафы, толькі што матам не крылі, такія ахоўнікі брыдкія. Пажартаваў бы там пра Лукашэнку, там бы і грохнулі», — узгадвае Пуціла.
Пра сына Сцяпана
Аляксандр распавядае, што дзякуючы пераходу на «Белсат» яго дзеці і ён сам пабачылі свет. «Каб не гэта, не ведаю, дзе яны б зараз былі, у БРСМ якім. Каб надалей у Беларусі засталіся, я проста згубіў бы дзяцей, яны паддаліся б гэтай прапагандзе і ідэалогіі», — мяркуе ён.
Сцяпан сам вучыўся манціраваць, «ён адразу да мантажу прыйшоў і на гэтую дарогу стаў з задавальненнем, ён не заканчваў журфак, але адчуў, што гэта яму падабаецца».
А вось палітычныя погляды ў яго, магчыма, ад бацькі. Пуціла кажа, што заўсёды абураўся ўсёй гэтай «брыдкай сістэмай» і яшчэ ў 1994 годзе казаў: сорамна, што ў нас такі прэзідэнт. Тое ён казаў і дома за сталом.
Аляксандр гаворыць, што сочыць за працай сына, падпісаны на яго каналы. «Паважаю Сцёпу за яго цвёрдую пазіцыю. Ён сфарміраваў свой погляд такім, які павінен быць у сапраўднага патрыёта», — кажа бацька.
«Камусьці падабаецца яго праца, камусьці не. Але ёсць цвёрдая пазіцыя па Расіі, па Беларусі. Ведаеце, як людзі любяць гаварыць: мы не разбіраемся ў палітыцы, таму не лезем туды. А што разбірацца ў палітыцы, калі ты бачыш, як збіваюць людзей?»
Ён кажа, што часам выказвае свае меркаванні сыну наконт яго працы. «Але я бачу, што ён не чуе. Ведаеце, гэта зусім іншае пакаленне. Я ж мог пайсці працаваць да яго, але бачу, што я не фармат для яго. І ўзрост, і маё савецкае выхаванне, усё іншае.
Гэта зусім іншае пакаленне, таму лепш не раіць і не казаць, бо ўсё роўна зробіць па-свойму і зробіць правільна, напэўна», — гаворыць Пуціла.
Пра Азаронкаў
Пуціла распавядае, што са старэйшым Азаронкам ён працаваў на радыё. Той быў намеснікам кіраўніка беларускага радыё. «Ён такі не кампанейскі, закрыты быў», — узгадвае ён. Цяпер пра былую зорку лукашэнкаўскай прапаганды нічога не чуваць. «Усе сыходзяць. І былі адданыя Лукашэнку, і рабілі фільмы — і дзе ён зараз? Выкарыстала сістэма і адсунула», — гаворыць Пуціла.
Наконт Азаронка-малодшага Аляксандр кажа, што без цікавасці ставіцца да яго «творчасці».
«Ён такі абраў шлях — ён фанатычна адданы Лукашэнку. Гэта ўжо хвароба, інваліднасць мазгавая: як можна фанатычна ставіцца да таго, хто забівае людзей, як можна абараняць гэта і казаць «наш найлепшы прэзідэнт у свеце»? Ідалапаклонства — вялікі грэх», — кажа Пуціла.
Ён не разумее, як так атрымалася, што Азаронак — чалавек новага пакалення і такі цемрашал. «Ну, канечне, як на Сцёпу меў уплыў мой светапогляд, так і на Азаронка меў светапогляд яго бацькі.
Шкада чалавека. Малады чалавек. Не сёння — заўтра абрынецца ўсё. Дзе жыць, дзе працаваць, ад каго хавацца [будзе]? Гэта зараз ён герой. Такія хамскія паводзіны — такога на тэлебачанні ніколі не было. Як можна ў эфіры такую ерась несці? Гэта ніколі не будзе мець працягу, ніколі не будзе мець эвалюцыі, гэта нават брыдка глядзець», — гаворыць ён.
Пуціла кажа, што Азаронак піша Сцяпану ў бот пасланні накшталт «я цябе знайду». «Але Сцёпа сцябецца з яго, а ён адказвае менавіта ў тым жа тоне, як і эфір вядзе. Ён чалавек альбо некультурны, альбо неадукаваны», — дапускае Аляксандр.
«Я заўсёды кажу, што ганаруся, што мой сын — Сцёпа. Я не ўяўляю, каб маім сынам быў Азаронак, упасі божа», — гаворыць ён.
Пра планы
Раней Пуціла ездзіў у Польшчу на працу кожныя два тыдні, але ў 2020-м з’ехаў з сям’ёй стала.
Ён гаворыць, што часам наступае «такая апатыя». Няма сур’ёзнай працы зараз, якая б задавальняла і натхняла. «Канечне, хацелася б вярнуцца і да каментароў, і да навінаў спорту. Гэтага апошнія гады мне не хапала. Няма дзе прымяніць свае веды, свой досвед спартовай журналістыкі». Але «штосьці будзем рабіць, штосьці будзем прыдумляць», — кажа ён.
«А што ў вас за праблемы? Далёка да Мінска ці няма каму падвезці?» Публічная пікіроўка Лукашэнкі і Пашыняна10
Каментары
на фото смотрю
ой
а Степан что - красится? реснички... ой. какая милашка