«Hanarusia, što moj syn — Ściopa». Alaksandr Puciła — pra «najhoršaha» ministra sportu, bajaźlivych spartoŭcaŭ i dynastyju Azaronkaŭ
Alaksandr Puciła, spartyŭny žurnalist i kamientatar, u 90-ja pracavaŭ na BT, a paśla pierajšoŭ na «Biełsat». Da taho ž jon baćka samaha paśpiachovaha palityčnaha błohiera — Ściapana Puciły, viadomaha jak «Niechta». Pra ŭpłyŭ na syna, dynastyju Azaronkaŭ, pra toje, čamu ŭ Biełarusi niama sportu i čamu Navicki nie ŭpuskaje šancu «liznuć» Łukašenku, Puciła raskazaŭ kanału «ČiestnOK».
Puciła raspaviadaje, što pačynaŭ jon z radyjo. Spačatku pryjšoŭ u redakcyju hałoŭnych spartyŭnych prahram telebačańnia i radyjoviaščańnia na Kamunistyčnaj. A paśla žurfaka ŭ 1991 trapiŭ na telebačańnie na Makajonka. Jon kaža, heta była jaho mara ź dziacinstva — kamientavać sport. Jašče kali ŭ vioscy hladzieŭ chakiejnyja repartažy — «Vozieraŭ natchniŭ na kamientatarstva».
Ale pryznajecca, što «nie daciahnuŭ da zornaści Navickaha i Novikava».
Pra Navickaha i Novikava
Z Uładzimiram Navickim, raspaviadaje Alaksandr, jon paznajomiŭsia na žurfaku, tady na vulicy Śviardłova. Toj zavočna vučyŭsia paśla politechničnaha instytuta.
Ale najpierš jon paznajomiŭsia z druhoj zorkaj ajčynnaha kamientatarstva — Siarhiejem Novikavym. Padčas adnaho z matčaŭ Alaksandr naŭprost da jaho padyšoŭ i spytaŭ: što treba, kab stać kamientataram? Toj adkazaŭ, što najpierš treba skončyć žurfak. «Nu i ŭsio, ja pajšoŭ na žurfak paśla vojska».
«Novikaŭ — vialikaja asoba, — havoryć Puciła. — Jon u Maskvie ciapier žyvie ci dzie. Chacieŭ niejak uziać u jaho kamientar pra handboł, a jon adkazaŭ, što daŭno na piensii, nie zajmajecca handbolnymi spravami».
Uładzimir Navicki, jaki byccam pajšoŭ na piensiju, ale praciahvaje kamientavać roznyja łukašenkaŭskija mierapryjemstvy, vyklikaje ŭ Puciły bolš pytańniaŭ. «Toje, što jon kvateru atrymaŭ, nu niaŭžo za heta treba dziakavać Łukašenku ŭsio žyćcio?»
Puciła ŭspaminaje, što niekali Łukašenka abraziŭ Navickaha, adpuściŭ abraźlivuju remarku «nu kudy taki mažny čałaviek sport kamientuje?» I tady Navickaha «trochi prybrali, ale potym viarnuŭsia — usio narmalna».
Puciła raspaviadaje, što Navicki tady pieražyvaŭ, «jon uvohule taki čałaviek adčuvalny, uvieś čas pytajecca, a što tam kazali pra mianie, pra repartaž? Jon vielmi hetym pierajmaŭsia, taki čałaviek čullivy, sientymientalny. Nikoli nie było ad jaho ni hrubaści, ni razdražnieńnia. I mnie dziŭna navat, što jon tak achvotna idzie da Łukašenki. Moža, baicca, moža, baicca admović — nie viedaju».
Puciła miarkuje, što ŭ Navickaha, jak i ŭ inšych ludziej pracy, hałoŭnaj matyvacyjaj była nie praha da zornaści (ja idu — i ŭsie mianie paznajuć), a chutčej addanaść prafiesii, pracy, addanaść kamientatarstvu.
«Pa vialikim rachunku ŭ Biełarusi — tolki Novikaŭ i Navicki», — reziumuje Puciła.
Alaksandr kaža, što, kali zdaryłasia trahiedyja z synam Navickaha, jon chacieŭ patelefanavać, ale nie znajšoŭ słoŭ i nie viedaje, «ci budzie jon uvohule razmaŭlać».
Pra sport i jaho ministra
Puciła ličyć ciapierašniaha ministra sportu Siarhieja Kavalčuka — «adnaznačna» najhoršym u historyi Biełarusi. «Jak jon tak zatrymaŭsia na pasadzie, ja ździŭlajusia, stolki razvału, va ŭsich halinach, sportu niama. Vyklučna čałaviek sistemy, i vyklučna nie sa sportu», — kaža jon.
Puciła havoryć, što Biełaruś — nie spartyŭnaja kraina. U sporcie, kab dasiahać vynikaŭ, treba ŭvieś čas nad saboju pracavać, a ŭ nas praca spartoŭcaŭ i trenieraŭ «datyčyć najpierš taho, jak ty vyhinaješsia pierad Ministerstvam sportu». «Heta hałoŭnaje. Tamu i vyniki takija», — kaža jon.
Puciła pryvodzić u prykład zorku handboła Alaksandra Karšakieviča — vialiki spartoviec, «ale łukašyst». «Lehienda, ale bajaźlivyja pavodziny ŭ adnosinach da ŭłady nijak nie ŭpryhožvajuć takoha lehiendarnaha čałavieka», — kaža Puciła.
Taksama jość šmat viadomych spartoŭcaŭ, jakija albo nijak nie vykazalisia nakont hvałtu i falsifikacyi vybaraŭ, albo navat padtrymali.
«U Mirnaha, jak i ŭ Domračavaj, u ich biznes u Biełarusi i nieruchomaść. Jany prosta bajacca. Jany viedajuć, što Łukašenka ŭsio zabiare, jak zabraŭ u Hierasimieni škołu. Niepryjemna, što takija spartoŭcy, jak Hierasimienia, pavinny iści kłaniacca da Łukašenki, kab adkryć basiejn. Heta takaja kandovaja savieckaja sistema. Niama ŭ śviecie nidzie takoha. Dźvie krainy pobač — Polšča i Biełaruś, a jakija roznyja».
Puciła miarkuje, što adsiul i niastrymnaje žadańnie Navickaha ŭstavić niejkija padliźlivyja frazy pra Łukašenku.
«Nichto nie prymušaje heta rabić, ale abaviazkova ź pijetetam padyści da ŭłady, nibyta kali ty nie skažaš hetu frazu pra Łukašenku, ciabie zvolniać. Šmat takoj inicyjatyvy źnizu: troški možna liznuć — nie naškodzić», — kaža jon.
Pra vypadak z achovaj Łukašenki
Puciła raspaviadaje, što adnojčy jaho adpravili zdymać chakiej, kali pryjazdžała zbornaja Kanady. Łukašenka tudy źbiraŭsia pryjści. Jon tak i nie pryjšoŭ, ale dla žurnalistaŭ słužba biaśpieki praviała instruktaž: siadzicie na miescy, nie ruchajciesia, nikudy nie ŭźnimajciesia. «Ja pažartavaŭ: a kali ŭ tualet pryciśnie?» «Nu, kali ŭ vas nyrka lišniaja, to, kali łaska, ustavajcie i idzicie», — adkazaŭ achoŭnik.
«Stajać šafy, tolki što matam nie kryli, takija achoŭniki brydkija. Pažartavaŭ by tam pra Łukašenku, tam by i hrochnuli», — uzhadvaje Puciła.
Pra syna Ściapana
Alaksandr raspaviadaje, što dziakujučy pierachodu na «Biełsat» jaho dzieci i jon sam pabačyli śviet. «Kab nie heta, nie viedaju, dzie jany b zaraz byli, u BRSM jakim. Kab nadalej u Biełarusi zastalisia, ja prosta zhubiŭ by dziaciej, jany paddalisia b hetaj prapahandzie i ideałohii», — miarkuje jon.
Ściapan sam vučyŭsia manciravać, «jon adrazu da mantažu pryjšoŭ i na hetuju darohu staŭ z zadavalnieńniem, jon nie zakančvaŭ žurfak, ale adčuŭ, što heta jamu padabajecca».
A voś palityčnyja pohlady ŭ jaho, mahčyma, ad baćki. Puciła kaža, što zaŭsiody aburaŭsia ŭsioj hetaj «brydkaj sistemaj» i jašče ŭ 1994 hodzie kazaŭ: soramna, što ŭ nas taki prezident. Toje jon kazaŭ i doma za stałom.
Alaksandr havoryć, što sočyć za pracaj syna, padpisany na jaho kanały. «Pavažaju Ściopu za jaho ćviorduju pazicyju. Jon sfarmiravaŭ svoj pohlad takim, jaki pavinien być u sapraŭdnaha patryjota», — kaža baćka.
«Kamuści padabajecca jaho praca, kamuści nie. Ale jość ćviordaja pazicyja pa Rasii, pa Biełarusi. Viedajecie, jak ludzi lubiać havaryć: my nie raźbirajemsia ŭ palitycy, tamu nie leziem tudy. A što raźbiracca ŭ palitycy, kali ty bačyš, jak źbivajuć ludziej?»
Jon kaža, što časam vykazvaje svaje mierkavańni synu nakont jaho pracy. «Ale ja baču, što jon nie čuje. Viedajecie, heta zusim inšaje pakaleńnie. Ja ž moh pajści pracavać da jaho, ale baču, što ja nie farmat dla jaho. I ŭzrost, i majo savieckaje vychavańnie, usio inšaje.
Heta zusim inšaje pakaleńnie, tamu lepš nie raić i nie kazać, bo ŭsio roŭna zrobić pa-svojmu i zrobić pravilna, napeŭna», — havoryć Puciła.
Pra Azaronkaŭ
Puciła raspaviadaje, što sa starejšym Azaronkam jon pracavaŭ na radyjo. Toj byŭ namieśnikam kiraŭnika biełaruskaha radyjo. «Jon taki nie kampaniejski, zakryty byŭ», — uzhadvaje jon. Ciapier pra byłuju zorku łukašenkaŭskaj prapahandy ničoha nie čuvać. «Usie sychodziać. I byli addanyja Łukašenku, i rabili filmy — i dzie jon zaraz? Vykarystała sistema i adsunuła», — havoryć Puciła.
Nakont Azaronka-małodšaha Alaksandr kaža, što bieź cikavaści stavicca da jaho «tvorčaści».
«Jon taki abraŭ šlach — jon fanatyčna addany Łukašenku. Heta ŭžo chvaroba, invalidnaść mazhavaja: jak možna fanatyčna stavicca da taho, chto zabivaje ludziej, jak možna abaraniać heta i kazać «naš najlepšy prezident u śviecie»? Idałapakłonstva — vialiki hrech», — kaža Puciła.
Jon nie razumieje, jak tak atrymałasia, što Azaronak — čałaviek novaha pakaleńnia i taki ciemrašał. «Nu, kaniečnie, jak na Ściopu mieŭ upłyŭ moj śvietapohlad, tak i na Azaronka mieŭ śvietapohlad jaho baćki.
Škada čałavieka. Małady čałaviek. Nie siońnia — zaŭtra abryniecca ŭsio. Dzie žyć, dzie pracavać, ad kaho chavacca [budzie]? Heta zaraz jon hieroj. Takija chamskija pavodziny — takoha na telebačańni nikoli nie było. Jak možna ŭ efiry takuju jeraś nieści? Heta nikoli nie budzie mieć praciahu, nikoli nie budzie mieć evalucyi, heta navat brydka hladzieć», — havoryć jon.
Puciła kaža, što Azaronak piša Ściapanu ŭ bot pasłańni nakštałt «ja ciabie znajdu». «Ale Ściopa ściabiecca ź jaho, a jon adkazvaje mienavita ŭ tym ža tonie, jak i efir viadzie. Jon čałaviek albo niekulturny, albo nieadukavany», — dapuskaje Alaksandr.
«Ja zaŭsiody kažu, što hanarusia, što moj syn — Ściopa. Ja nie ŭjaŭlaju, kab maim synam byŭ Azaronak, upasi boža», — havoryć jon.
Pra płany
Raniej Puciła jeździŭ u Polšču na pracu kožnyja dva tydni, ale ŭ 2020-m źjechaŭ ź siamjoj stała.
Jon havoryć, što časam nastupaje «takaja apatyja». Niama surjoznaj pracy zaraz, jakaja b zadavalniała i natchniała. «Kaniečnie, chaciełasia b viarnucca i da kamientaroŭ, i da navinaŭ sportu. Hetaha apošnija hady mnie nie chapała. Niama dzie prymianić svaje viedy, svoj dośvied spartovaj žurnalistyki». Ale «štości budziem rabić, štości budziem prydumlać», — kaža jon.
Kamientary
na foto smotriu
oj
a Stiepan čto - krasitsia? rieśnički... oj. kakaja miłaška