Івонка Сурвіла: Я вельмі задаволеная, калі бачу, што Ціханоўскую прымаюць і слухаюць
Старшыня Рады БНР Івонка Сурвіла напярэдадні чарговай гадавіны з дня абвяшчэння незалежнасці Беларускай Народнай Рэспублікі дала інтэрв'ю «Радыё Свабода», дзе сярод іншага выказалася пра сваё стаўленне да Святланы Ціханоўскай і яе працы і заклікала да таго, каб ставіць агульныя інтарэсы вышэй за асабістыя амбіцыі.
Івонка Сурвіла з цеплынёй згадала пра сустрэчу з Ціханоўскай падчас яе мінулагодняга візіту ў Канаду:
«Па-першае, яна мне вельмі падабалася як чалавек, цудоўная асоба. І мы вельмі прыемна правялі час разам з яе групай — і яе дэлегацыя, і наша дэлегацыя. Думаю, што ў яе таксама засталіся вельмі добрыя ўспаміны — як і ў мяне.
З пункту гледжання працы — мы ім памагаем усюды, дзе можам, падтрымоўваем усюды, дзе можам. Я ўважаю, што Святлана цяпер мае цудоўнае месца, каб абвяшчаць ўсяму свету пра Беларусь,
пра няўдзел беларускага народа ў вайне з Украінай. Яна мае падмурак, якога мы не мелі ніколі — гэта 2020 год, калі свет пабачыў, што беларускі народ змагаецца супраць дыктатуры і за сваю волю. Гэтыя бела-чырвона-белыя сцягі, якія я прыпамінаю вельмі частка, каб пацешыць сябе, калі бачу, што робіцца цяпер.
Мы паказалі свету, што чакаем на вызваленне. Для Святланы гэта падмурак, на які яна можа абапірацца, каб рабіць сваю працу. І я вельмі задаволеная, калі бачу, што яе прымаюць і слухаюць».
Івонка Сурвіла не змагла прыгадаць сярод дзейных сябраў Рады БНР людзей, якія не падтрымліваюць Святлану Ціханоўскую. А пры канцы заклікала беларусаў аб'ядноўвацца перад абліччам агульных выклікаў:
«Асабліва важна, каб мы неяк знайшлі спосаб жыць у згодзе, так, як гаворыць наш дарагі сябра Бяляцкі. Каб мы дагаварыліся, што якія б ні былі асабістыя непаразуменні між людзьмі, каб адно было найважнейшае — гэта вольная незалежная Беларусь».
І правяла паралель з нядаўняй еўрапейскай гісторыі:
«Так як некалі ў Францыі 10-15 гадоў таму была небяспека, што выберуць вельмі непрыемнага чалавека, Ле Пэна, у прэзідэнты. Ведаеце, тады было такое пачуццё ў Францыі, што кожны француз, нават найгоршыя ворагі Жака Шырака, галасавалі за Шырака, таму што яны хацелі выратаваць Францыю. Я вось так хацела б, каб такое пачуццё было і ў Беларусі».
Каментары