«Я вырваўся з пекла». Украінскі вайсковец распавёў Бі-бі-сі пра баі за плацдарм на левым беразе Дняпра
Адзін з украінскіх вайскоўцаў, які прымае ўдзел у баях, распавёў Бі-бі-сі аб тым, як салдаты УСУ спрабуюць утрымліваць плацдарм на левым беразе Дняпра, нягледзячы на перавагу расійскай арміі ў агнявой моцы і жывой сіле.
Некалькі сотняў украінскіх вайскоўцаў ужо некалькі тыдняў ваююць на ўчастку левабярэжжа ў раёне сяла Крынкі ў Херсонскай вобласці. Яны здолелі ўзяць яго пад кантроль падчас контрнаступлення, якое УСУ пачалі паўгода таму. Суразмоўца — адзін з тых, хто ваюе ў раёне Крынак пад пастаянным агнём расійскай арміі. Яго імя не называецца.
Яго словы сведчаць аб напружанні, якое нарастае па меры таго, як расійскае ўварванне ва Украіну набліжаецца да свайго другога года.
Прадстаўнікі ўкраінскага войска заявілі Бі-бі-сі, што з меркаванняў бяспекі не каментуюць сітуацыю ў раёне, аб якім ідзе гаворка.
Словы ўкраінскага ваеннага выдзелены ў гэтым артыкуле тлустым шрыфтам.
Уся перадавая пад пастаянным агнём расейцаў. У мяне на вачах затанулі лодкі з маімі пабрацімамі, яны засталіся назаўжды ў Дняпры.
Мы з сабой бярэм на той бераг усё: генератары, паліва, ежу. Для таго, каб трымаць плацдарм, трэба ўсё і шмат, але забеспячэнне сюды не было спланавана.
Мы думалі, што пасля таго як зойдзем, ворагі ўцякуць і далей мы будзем спакойна перапраўляць усё неабходнае, але так не адбылося.
Калі мы пераправіліся на той бераг, вораг нас чакаў. Расіяне, якіх нам удалося захапіць, казалі, што аб нашай высадцы іх папярэдзілі загадзя, так што вораг ведаў, куды страляць. Ляцела па нас усё, што можна: накрывалі з артылерыі, мінамётаў, агнямётаў. Я думаў, што ніколі адтуль не выберуся.
Аднак некалькі сотняў украінскіх марскіх пяхотнікаў здолелі акопацца ў гэтым раёне — часткова ў гэтым ім дапамагла артылерыя УСУ, размешчаная на больш высокім правым беразе Дняпра.
Рака падзяляе акупаваныя Расіяй і падкантрольныя Украіне часткі поўдня Херсонскай вобласці.
Прэзідэнт Украіны Уладзімір Зяленскі гаварыў пра добрыя перспектывы гэтага наступлення, называючы яго пачаткам чагосьці большага.
У сваёй нядзельнай зводцы Генеральны штаб УСУ паведаміў, што ўкраінцы ўтрымліваюць занятыя пазіцыі на левым беразе Дняпра і наносяць «агнявыя ўдары па тыле ворага».
Аднак аповед суразмоўцы BBC сведчыць аб тым, што ўрад Украіны і яе генералы па-рознаму ацэньваюць сітуацыю на вайне.
Галоўнакамандуючы УСУ Валерый Залужны ў лістападзе сказаў у інтэрв'ю часопісу Economist: «Гэтак жа, як падчас Першай сусветнай вайны, мы дасягнулі ўзроўню тэхналогій, які заводзіць нас у тупіковую сітуацыю. Глыбокага і прыгожага прарыву, хутчэй за ўсё, не будзе».
У офісе прэзідэнта Зяленскага тады хутка раскрытыкавалі заявы генерала Залужнага і заявілі, што патавай сітуацыі на полі бою няма.
Мы ўвесь час сядзелі пад абстрэлам. Усе дарогі і шляхі замініраваны. Расіяне не могуць усё кантраляваць, і мы гэтым карыстаемся. Але іх дроны вісяць у паветры ўвесь час, яны гатовыя страляць увесь час, гатовыя страляць адразу ж, як толькі ўбачаць перамяшчэнне.
Забеспячэнне было самым слабым звяном. Расіяне за гэтым сачылі, і рабілася ўсё цяжэй.
Асабліва не хапала вады, хоць нешта перапраўлялі на лодцы ці дронамі.
Мы самі дазакуплялі генератары, зарадныя банкі, цёплае адзенне. Цяпер наступаюць халады, і будзе толькі горш. А паколькі рэальная сітуацыя тут замоўчваецца, то ніхто нічога мяняць не будзе.
Ніхто сваіх мэт не ведае. Шмат хто лічыць, што камандаванне нас проста кінула. Хлопцы лічаць, што ў нашых высадках [на левым беразе] палітычнага значэння было больш, чым ваеннага. Але мы проста рабілі сваю працу і не паглыбляліся ў стратэгію.
Няма сумневаў — новы плацдарм УСУ прымусіў расейцаў перадыслакаваць частку войскаў з іншых частак фронту, у тым ліку з добра ўмацаваных абарончых пазіцый у Запарожскай вобласці, дзе Кіеў спадзяваўся на больш хуткі прарыў.
Нядаўна Руская служба Бі-бі-сі паразмаўляла з некаторымі расійскімі вайскоўцамі, якія абараняюць левы бераг Дняпра ў раёне Крынак. Яны казалі, што адпраўляцца ў гэты раён — гэта «самагубства», распавядалі аб вялікіх стратах і аб тым, што не могуць выцесніць украінцаў.
Тым часам украінскія вайскоўцы гавораць, што спрабуюць парушыць расійскія лініі забеспячэння і прымусіць адступіць ад ракі, каб абараніць цывільнае насельніцтва ад абстрэлаў.
Усё гэта азначае, што пад інтэнсіўным агнём — як расійскія, так і ўкраінскія вайскоўцы.
У асноўным усе страты ў нас былі з-за памылак: не туды палез, не там вылез, дрэнна схаваўся. Калі нехта затупіў, то прылятае адразу з усяго.
Але дзякуй нашым медыкам: калі паранены да іх даехаў, то выратуюць. Яны ў нас увогуле багі, тытаны. Але мы не можам вывезці загінулых. Гэта вельмі небяспечна.
Вельмі шмат страт зараз наносяць ворагу нашы дроны і артылерыя. Палонных бралі адзін раз, але куды іх потым падзець, калі нам сваіх перапраўляць няма магчымасці?
Гэтак жа, як і на іншых участках фронту, гэтая аперацыя перарасла ў вайну на знос. Расія адпраўляе на фронт новыя сілы, прыцягваючы ў войска памілаваных зняволеных і мабілізаваных, а Украіна з вялікай цяжкасцю знаходзіць вайскоўцаў, у якіх так мае патрэбу.
Нядаўняе расследаванне Бі-бі-сі ўстанавіла, што з пачатку поўнамаштабнага расійскага ўварвання з Украіны ўцяклі каля 20 тыс. мужчын, якія такім чынам спрабавалі ўратавацца ад прызыву.
Тут павінны былі высаджвацца некалькі брыгад, а не роты. Людзей не хапае.
Людзі патрэбныя, але навучаныя, а не тыя, хто зараз. Ёсць такія, хто прайшлі навучанне на працягу [усяго] некалькіх тыдняў і паспелі толькі некалькі разоў пастраляць. Гэта проста кашмар. Яшчэ год таму я б не стаў такога казаць, але зараз, прабачце, ужо край.
Усе, хто хацеў прыйсці на вайну добраахвотнікам, ужо даўно дайшлі. Ніякімі грашыма ўжо не прывабіш. Цяпер да нас ідуць тыя, хто не паспеў уцячы ад ваенкамата.
Вы будзеце смяяцца, але сярод марпехаў ёсць хлопцы, якія не ўмеюць плаваць.
Вёска Крынкі ператворана ў руіны.
Паўтарыць леташні сцэнар, калі быў вызвалены Херсон і вялікія раёны Харкаўскай вобласці, пакуль не ўдалося. Замест гэтага ўкраінскія набыцці абмяжоўваюцца невялікімі ўчасткамі спустошанай і пакінутай зямлі.
Гэта робіць усё цяжэйшай задачу прэзідэнта Зяленскага, які спрабуе заручыцца доўгатэрміновай палітычнай падтрымкай Захаду.
Але нягледзячы ні на што, суразмоўца, салдат украінскага войска, хутка зноў адправіцца ў бой.
Пры мне ў аднаго з маіх пабрацімаў трапіла міна, мяне кантузіла, а ад яго засталася толькі каска.
Можна сказаць, што я вырваўся з пекла. Хоць тыя, хто нас мяняў, патрапілі ў яшчэ большае пекла.
Хутка я зноў мушу ісці на левы бераг.
Папулярны тыктокер з Расіі тусіць у дарагіх рэстаранах Мінска: «Быццам бамжу падалі. Жарыце, на здароўе»28
Каментары