Шаноўны Павал Ізотавіч, думаю, што слова «стабільнасьць» — гэта стабільнасць ва ўсім, у тым ліку ў вобласці калектыўнай псыхалёгіі. Адсюль: ваша рэдакцыя павінна падтрымліваць у масах адпаведны тонус (нешта сярэдняе паміж ляяльнасьцю і пафіґізмам).
Шаноўны Павал Ізотавіч, думаю, што слова «стабільнасьць» — гэта стабільнасць ва ўсім, у тым ліку ў вобласці калектыўнай псыхалёгіі. Адсюль: ваша рэдакцыя павінна падтрымліваць у масах адпаведны тонус (нешта сярэдняе паміж ляяльнасьцю і пафіґізмам).
А чым займаецца Саўбелка?
Калі верыць СБ за 10 лютага апошнім часам у краіне ўзнікла дастаткова прыкметная фракцыя псіхічна хворых.
Інакш цяжка назваць людзей, якія гэтак імпульсіўна рэагуюць на праграмы з «яшчыку».
Як вы самі пішыце, сп. Якубовіч, пасля апошняга выпуску «К барьеру!» Вашу рэдакцыю літаральна задралі эмацыйныя званкі чытачоў, лейтматыў паведамленняў якіх: «Ну гады! Попадись, я им лыч начищу...».
Гэта на адрас Жырыноўскага і вядучага Салаўёва, якія на згаданым ток‑шоў былі апанентамі тэзісу: «общественное мнение России отвергает навязанные «сверху» инсинуации в отношении белорусов и Беларуси».
Але вернемся ў Навінкі. Страшна ўявіць, што ў краіне з’явілася сталая група людзей з дзіўным заскокам – заехаць па мардасам віцэ‑спікеру Думы.
Як павінны адчуваць сябе ў гэткай сітуацыі звычайныя грамадзяне?
Сядаеш напрыклад у тралейбус на Камароўку, а сам думаеш: а што калі вадзіла замест правіл дарожнага руху думае пра тое як начысціць лыч Жыріку..
Тым больш, што ваша тэрапія – «Но, вопреки задумке высоких «сценаристов», итог этой телепровокации оказался для них проигрышным» — наўрад загасіць іх паталогію.
Гэта ж сапраўдныя псіхі!
Патрэбна накіраваць дзейнасць выдання на лакалізацыю новай дэвіацыі.
Як наконт перадрукаваць артыкул з СБ ад лістапада 2006 года дзе Вы называеце Жыріноўскага «известный деятель Думы», «повидавший мир политик» і г.д.
Зараз галоўнае заспакоіць ідыётаў, а то інакш....
Ня трэба дзякаваць за парады.
Каментары