Aktyvistka «Jeŭrapiejskaj Biełarusi», na jakuju niadaŭna napali nieviadomyja, źmiaściła vialiki emacyjny dopis u Fejsbuku.
Paśla vypadku, jaki adbyŭsia sa mnoj, na mnohija rečy pačynaješ hladzieć inakš. U mianie byŭ čas usio abdumać, štości zrazumieć.
Paśla taho, što adbyłosia, zasnuć ja tak i nie zmahła.
A 8-j ranicy pačuŭsia pieršy zvanok ad žurnalistaŭ. Usim, viadoma ž, treba žachlivyja padrabiaznaści. A jakija?Dla mianie heta ŭsio vyhladała — išła, pavalili, załamali ruki, zrezali chvasty, niešta mnie tam skazali, kudyści adpravili, dali ŭ hubu — USIO. I, viedajecie, što samaje strašnaje?
Kali na mianie jany nakinulisia zzadu — pieršaja dumka ŭ mianie: aryštoŭvajuć.Kali pavalili i załamali ruki — čaplajuć kajdanki i aryštoŭvajuć. Heta dumki narmalnaha čałavieka, na jakoha napadajuć? Čamu ŭ mianie dumki ŭźnikli takija, a nie inšyja?
Bolš za miesiac da ŭsiaho hetaha ja žyła ŭ takim režymie — ja nie viedała, što siońnia jašče zrobiać hetyja…uzłomy sac.sietak, zvanki na mabiłku ludziej, jakija prahnuć kupić kambikorm i parasiataŭ (nibyta ja abviestku takuju staviła), hrabianiec mietaličny ŭ paštovaj skryni… — tak mnoha ŭsialakich drobiaziaŭ, jakija ja prosta starałasia nie zaŭvažać. A navošta? Ja što — pieršaja takaja? Dy i ci mała… a raptam moj numar pamyłkova trapiŭ u hazietu, a raptam hrabianiec chtości zhubiŭ, a chtości prosta sunuŭ u skryniu, a raptam uzłom sac.sietak — virus? (Toje, što heta nie virus, ja zmahła pavieryć tolki paśla taho, jak mianie ŭzłamali ŭ dzień vybaraŭ u «pałatku» — «uzłomščyki» stali raźmiaščać na majoj staroncy aficyjnyja dadzienyja z Centravybarkama.)
I, tak, jak vyjaviłasia — heta była prosta drobiaź.
Paŭtara miesiaca tamu jany pierajšli na inšy ŭzrovień: była pravakacyja ŭ banku z pryciahnieńniem asacyjałaŭ (pry vialikaj kolkaści śviedak), chadzili pa susiedziach — pieradavali pahrozy, potym jany i zusim chavacca pierastali — voś ujavicie: siadziš u kaviarni — a ciabie atačajuć mardavaroty i nie saromiejučysia chodziać navat u prybiralniu za taboj!
Adzin blizki mnie čałaviek trapiŭ u reanimacyju (prabačcie, ja nie mahu havaryć na hetuju temu bolš razhornuta), zapiski z abrazami ŭ skryni paštovaj… Kali mnie pieradali pahrozu praz susiedziaŭ, što pabjuć (da susiedki pryjšoŭ niejki mužčyna, skazaŭ kab jana pieradała mnie, što ja skrała ŭ jaho telefon i što ja pavinna jamu 334 tysiačy. Zajavu jon pisać na mianie nie budzie, a prosta pabje mianie). Tłumaču — naturalna, ja ni ŭ kaho ničoha nie krała — ja sama zhubiła telefon bolš za miesiac nazad i pisała zajavu, a suma 334 tysiačy — roŭna taja suma, z hnieŭnaha lista Vełkoma, u jakim havorycca, što ja ŭ 2008 hodzie nie zapłaciła 334 000 i što jany mianie źjaduć, usio kanfiskujuć i za miažu nie vypuściać.
Pra listy — asobnaja historyja.
Ź intervałam u adzin dzień da mianie pajšli listy z usich mahčymych instancyj. Dyk voś, ja ź viedańniem taho, što mianie pavinny pabić, tak i žyła dva tydni — naturalna, adna nie chadziła, pastajanna abaročvałasia, źjaviłasia paranoja. Dajšło da taho, što ŭ mianie pačali źjaŭlacca dumki «davajcie ŭžo chutčej z hetym skončym, bicie i adčapiciesia».Pačaŭ jechać dach… I voś, kali adbyłasia ŭsia hetaja situacyja z maimi vałasami — ja ŭzdychnuła z palohkaj!
Pieršymi «haściami» z ranicy stali milicyjanty — skazali, što pračytali ŭ ŚMI pra mianie i vielmi zachvalavalisia, dy tak — što navat mašynu dasłali za mnoj. Tolki pajechali z nami… Jasnaja sprava — nikudy ja nie pajechała. Potym pačali prychodzić žurnalisty. Upieršyniu ŭ žyćci mnie było ŭsio adno, u što ja apranutaja, jak ja vyhladaju — dy choć u čachoł mianie pasadzicie.
Adzinaje, što ja mahła rabić — heta ŭśmichacca jak debiłka. Jašče — ja imknułasia paźbiahać sustreč ź lusterkam, ja sabie prydumała «viedańnie», što ja žyvaja, usio dobra,
Adzin raz ja ledź nie sarvałasia na isteryku — ja ŭbačyła, jak cichieńka płača maja mama ŭ pakoi.Adzinaje, što mnie pryjšło ŭ hałavu ŭ toj momant — ja prosta naraŭła na jaje — «Ja tut mocnaja… a ty zaraz ža pierastań». Usie ž taki ja dumaju, što pastupiła pravilna, što nie sarvałasia i vybrała takuju madel pavodzinaŭ — ja vielmi emacyjny i ŭražlivy čałaviek — mahło ŭsio skončycca
Mnie pryjšłosia zasunuć usie svaje emocyi dalej — prosta, kab sabie ž nie naškodzić, kab nie było niervovaha zryvu.
Pajšli publikacyi ŭ ŚMI, i, viadoma ž, źjavilisia roznyja mierkavańni pra ŭsiu hetuju situacyju. Zbolšaha ludzi padtrymlivali, dy i naohuł byli šakavanyja.
Ale znajšlisia i tyja, chto kaža: «Źjechać choča, heta ŭsio śpiecyjalna».Mianie vielmi śmiešyć hetaja pastanoŭka pytańnia. Ja spakojna jezdžu za miažu, maja praca dazvalaje mnie choć u Kitai siadzieć — stahodździe internetu.
Ni dla koha nie sakret, što ŭ toj ža Polščy i Litvie na paradak tańniej žyć. Siabroŭ u mianie dosyć, kab irvanuć i zastacca žyć tam.Maja chrosnaja mama žyvie ŭ Marseli — čakaje mianie….. Tamu — «źjechać» — prosta śmiešna.
Jezdžu, zachaču źjechać z kancami — pajedu. Pytać ni ŭ koha nie budu. Ja mahła ŭžo niekalki hadoŭ žyć za miažoj, niama takoj prablemy «źjechać», va ŭsiakim vypadku ŭ mianie.
Vy spytajecie ŭ iłžeapazicyjanieraŭ, jakija adzin raz vyjšli na pikiet
Durnyja hałovy raźličvali na: safity, słavu, pośpiech, hrošy — a atrymali reziervacyju ŭ vioscy, niejkuju tam dapamohu.Ciapier siadziać i vyjuć «nie majo». Spytajecie ŭ ich, što takoje žyć u bamžatniku ź niehrami, što takoje «łahier uciekačoŭ».
Nu, a pra vymušanuju emihracyju «Jeŭrapiejskaj Biełarusi» mnie i skazać niama čaho, uvohule nie chaču heta kamientavać. Usio pravilna ludzi zrabili. Spačatku vyprabujcie choć by sotuju častku taho, što pryjšłosia pieražyć im tut — tady pahavorym.Studenty-kalinoŭcy , jakija trapili ŭ prahramu nie prystojnym šlacham, hetak ža siadziać i vyjuć. A jak? Raźličvali, što buduć tam achviarami, vučycca nie treba — a ŭsio nie tak. Nie vučyšsia — davaj, da śvidanija!
Adzinaje, što mahu skazać z hetaj nahody hramadzianam «asudžajučym» — značyć, vas jašče nie čapali. Ci vy varjat — bo
kali tabie pahražajuć fizičnaj raspravaj, pahražajuć zhvałcić tvaich dziaciej, robiać niepryjemnaści svajakam — kim treba być, kab iści na ŭsio heta?Ach… tak, jany ž tolki pahražajuć… i ŭ našym carstvie «ŭsio dobra», heta prosta spałochalisia. A jak ža Zavadski, Palakova, Biabienin, Zacharanka, Hančar, Krasoŭski… na žal, heta nie ŭvieś śpis… Zabylisia? Niaŭžo, kab pra ciabie pamiatali i ličyli čałaviekam, jaki zrabiŭ choć niešta dla svajoj Biełarusi, dla svajho rodnaha domu, treba abaviazkova pamierci? Dobry hieroj — miortvy hieroj. Samaje strašnaje, što ŭžo i śmierci mała stanovicca, kab u mozhu adbylisia varušeńni...
A što kazać pra mianie… ja nie vialiki palityčny dziejač. Ja prosta čałaviek, ja nie mahu zapluščyć vočy i rabić vyhlad, što tut usio dobra.
Viedajecie, kali ja ŭpieršyniu pryjšła da Inesy Krutoj [adna z paciarpiełych ad teraktu ŭ mietro 11 krasavika 2011 — NN] i ŭbačyła, što ludzi jaduć adnu (!) bulbinu na dvaich, mnie stała baluča i strašna.Takoje prosta i ŭjavić niemahčyma…. Ja sabrała svaje rečy, pradukty. Mnie chaciełasia vynieści ŭsiu svaju kvateru. Z tempieraturaj 39 ja pajechała da jaje — ja heta rabiła, kab źjechać? A jak heta čuć ad svaich ža
Ja razumieju, što kali ja nie pačnu raŭści pra Inesu — jana zastaniecca hałodnaj, razumieju, što kali my nie źbiarom pieradaču dla Małčanava — jaje nie źbiare nichto, razumieju, što kali my nie skiniemsia — Aŭtuchovič zastaniecca biez časopisaŭ…. i h. d.
Razumieju ja jašče voś što: kali čałaviek choča, jon usio sam daviedajecca i znojdzie, nie pieraśledujučy nijakaj mety. Ja zachaplajusia takimi ludźmi. Vy pra ich nie pračytajecie ŭ ŚMI, jany robiać heta ad serca: tak, adna vydatnaja žančyna raz u dva miesiaca zdaje kroŭ, a srodki pieraličvaje na rachunak Małčanava. A cudoŭnaja Natalla Paŭłava — joj by ŭ kino zdymacca ź jaje źniešnaściu. A jakija vydatnyja scenary jana piša! Vytančanaja, pryhožaja, talenavitaja — na sto adsotkaŭ tvorčaja asoba — prosta tak padtrymlivaje ludziej. Pieršaja, chto adhuknuŭsia na moj zaklik dapamahčy Inesie Krutoj — heta była jana. A viedajecie, jana ž mahła hetaha nie rabić. Da jaje nieadnarazova pranikali ŭ kvateru ŭ jaje adsutnaść — adčyniali ŭsie vokny pa pierymietry (kvatera płoščaj bolš za 100 mietraŭ), malavali ijerohlefy na voknach, raźbili noŭtbuk… Kali b heta ŭsio było bieź śviedak — niekalki vyklikaŭ milicyi — maŭlaŭ, «prychodžu dadomu, usie vokny adčynieny», abo «viedajecie, u banku była pravakacyja z asacyjałami», abo «za nami mašyna jeździć» — nas možna było z Natašaj prakacić pa psichijatryi. I nichto b ničoha nie zaŭvažyŭ… Napeŭna, navat artykuł u ŚMI nie napisaŭ by nichto. Nas by nie stała — a Inesa siadzieła b hałodnaja i dalej…
Ciapier čytajuć
Što Babaryka i Kaleśnikava adkazali na pytańni pra vajnu97
Kamientary