26 sakavika spaŭniajecca 55 hadoŭ Viktaru Šnipu — paetu i tonkamu humarystu, aŭtaru «Sabačych historyj», jakija paśpiachova pačali svajo žyćcio ŭ 1996 hodzie na staronkach «Našaj Nivy».
Šnip naradziŭsia ŭ vioscy Puhačy, što miž Rakavam i Kupałavym Dubravam, na zachad ad Minska. Jon pačynaŭ jak rabočy, ale chiliŭsia da litaratury. I navat u žonki ŭziaŭ inšuju litaratarku z pakaleńnia «Tutejšych» — Ludmiłu Rubleŭskuju.
Vieršy Šnipa paznavalnyja jak vobrazami, tak i svaim baładnym rytmam.
* * *
Sonca kvietkaj na ŭschodzie praź śnieh prarastaje,
I kančajecca noč, pačynajecca dzień,
I viasny biełaruskaj pčała załataja
Vyhladaje z vulla, niby z chmary pramień
Adzinokaha sonca, što ŭžo zaćvitaje
I śviatłom napaŭniaje nam dušy, i śviet,
Tak, jak biełyja vieršy svaje ažyŭlaje
U pakojčyku zmročnym samotny paet…
Łukašenka nie pavieryŭ Ryžankovu. Piatkievič vyhladaje procivahaj Krutomu. A Kruty — vialikaja zahadka9
Łukašenka nie pavieryŭ Ryžankovu. Piatkievič vyhladaje procivahaj Krutomu. A Kruty — vialikaja zahadka
Pravakatarka, jakaja razhulvaje pa Breście z rasijskim Z-ściaham — supracoŭnica Kamiteta sudovych ekśpiertyz9
Kamientary