Minadukacyi zakryła pačatkovyja kłasy, jakimi apiekavaŭsia Fiodar Poŭny
Z pačatkovaj škołaj pry staličnym Domie miłasernaści, jakoj apiekavaŭsia ajciec Fiodar Poŭny, zdaryłasia dziŭnaja situacyja. Za miesiac da pačatku navučalnaha hoda śviatar atrymaŭ list z adździeła adukacyi z paviedamleńniem, što škoła zakryvajecca.
Sutnaść historyi takaja: pry Domie miłasernaści doŭhi čas isnavała pačatkovaja škoła dla dziaciej ź pieršaha pa čaćviorty kłas. Spačatku heta byli dzieci, prypisanyja da škoły №137, paśla — da škoły №61, budaŭnictva jakoj i pačałosia pry aktyŭnym udziele a. Fiodara.
Dzieci ličylisia vučniami hetych škoł, ale ŭ realnaści zajmalisia na terytoryi Doma miłasernaści. Umovy byli kamfortnyja — padłohi byli z padahrevam, kresły suprać skalijozu.
Płacili baćki tolki za charčavańnie, kala 40 rubloŭ na miesiac. Heta daražej, čym u škole, zatoje i karmili niekalki razoŭ na dzień.
Nastaŭniki da školnikaŭ prychodzili sa škoły №61, da jakoj i byli prypisanyja. I voś ciapier stała viadoma, što ŭsie zaniatki ad pačatku navučalnaha hoda pieranieślisia ŭ samu škołu.
Pra pryčyny hetaha isnavali roznyja zdahadki: u pryvatnaści, u internecie šyrylisia čutki pra «palityčnuju niedabranadziejnaść» školnikaŭ, jakija, maŭlaŭ, nie chacieli ŭstupać u pijaniery i BRSM.
«Naša Niva» pasprabavała vyjaśnić, čamu ž nasamreč pieranieśli kłasy.
Ajciec Fiodar Poŭny rezka abviarhaje ŭsie čutki.
«Ja ŭ internecie čaho tolki nie čytaŭ. Skažu tak: my vielmi ščylna supracoŭničajem z BRSM, navat razam adnaŭlajem cerkvy. Pra pijanieryju i ŭsio astatniaje — heta łuchta», — kaža jon.
«Pa-pieršaje, hetyja kłasy nikoli nie byli pravasłaŭnymi. Pamyłkova tak dumać, — dadaje Poŭny. — Heta zvyčajnyja kłasy zvyčajnaj škoły z, padkreślu, «pravasłaŭnaj formaj vychavańnia na tradycyjach biełaruskaha narodu». My nijakim čynam nie ŭpłyvali na sistemu adukacyi: adukacyja była vyklučna školnaj».
Śviatar tłumačyć, što fakultatyŭ pa asnovach chryścijanskaj kultury pravodziŭsia adzin raz na tydzień, dyj toj byŭ dobraachvotnym.
«Ja razumieju i škołu, i sistemu adukacyi. Navat čysta pa-čałaviečy, jość takoje paniaćcie — reŭnaść: da nas konkurs 10 čałaviek na miesca, a ŭ tuju škołu nie chočuć iści. Dyrektarka kaža: davajcie my takija samyja kłasy stvorym, a baćki ŭsio roŭna da nas… Kaniečnie, byli roznyja mierkavańni i ŭ baćkoŭ, i ŭ piedahohaŭ. Kłas nie zastavaŭsia jak sucelnaja adzinka: da ich dadavali novych dziaciej, chtości pierachodziŭ u inšyja škoły. Ja taksama pryjšoŭ da vysnovy, što kłas pavinien być u škole. Jany i nie musili być pry Domie miłasernaści, ale tak vyjšła… A chto byŭ inicyjataram pieranosu? Ja nie viedaju. Tak supała, vidać. Ja ŭ hety praces nie ŭmiešvaŭsia», — reziumavaŭ a. Fiodar. Jon zapeŭnivaje, što pamiaškańni byłych kłasaŭ nie buduć prastojvać. Maŭlaŭ, u Doma miłasernaści chapaje spraŭ, kab ich zaniać — heta niadzielnyja škoły i dla dziaciej, i dla darosłych, chor i hd.
Ale jak stała viadoma «Našaj Nivie», heta była ŭžo nie pieršaja sproba pieranieści pačatkovyja kłasy ŭ škołu, ale raniej ad ich «adbivalisia».
Sprava ŭ tym, što z 2015 hodu kłasy farmalna stali pa-za zakonam, bo raniej ichniaje isnavańnie na terytoryi Doma miłasernaści rehulavałasia pahadnieńniem pamiž pravasłaŭnaj carkvoj i Ministerstvam adukacyi, dzie jany byli prapisanyja asobnym punktam. A voś u 2015 hodzie padčas pierazaklučeńnia damovy, jakuju padpisvaje mitrapalit Pavieł, punkt pra hetyja kłasy z tekstu źnik.
Letaś u Poŭnaha atrymałasia adstajać ich, a sioleta za ich bilisia ŭžo tolki baćki, jakim było važna, kab ich dzieci zajmalisia mienavita pry Domie miłasernaści — jany navat chadzili na pryjom da ministra adukacyi Ihara Karpienki.
«Ja tak razumieju, ajcu Fiodaru nadakučyła bicca, — kaža baćka adnaho z školnikaŭ. — Tamu my sami pisali listy, kab nie zakryvali: prynamsi dajcie davučycca tym, chto tam zajmajecca. Była sustreča ź ministram u piatnicu, u pazapracoŭny čas. Karpienka byŭ vietlivy, ale pa sutnaści nie skazaŭ ničoha: maŭlaŭ, «razumieju, što tam dobra», ale «vy ž razumiejecie, nam nielha rabić taki precedent».
«A precedentam jon ličyŭ, što nie moža navučalnaja ŭstanova znachodzicca na terytoryi relihijnaj supołki. Tady ŭsie supołki zachočuć adkryć sabie škoły. Jon kazaŭ, što ŭ nas multykulturnaja dziaržava i što treba vybudoŭvać niejak nacyjanalnuju identyčnaść, jak byccam by hetaja škoła niejak admoŭna ŭpłyvała na jaje. Ja hetaha nie zrazumieŭ. Karpienka skazaŭ, što sprava vyrašanaja, i škoły nie budzie. Sustreča była pratakolnaja. Jon apielavaŭ da taho, što isnavańnie hetych kłasaŭ supiarečyć zakonu, kazaŭ, što na jaho cisnuć i jon nie moža ŭžo ničoha źmianić».
Taksama baćki skazali nam, što chadzili z hetym pytańniem da Mitrapalita Paŭła, ale toj skazaŭ im źviarnucca da jaho piśmova.
Dyrektarka škoły №61 nie stała ničoha kamientavać, skazaŭšy, što joj «treba paraicca z načalstvam».
Kamientary