Dźvie školnicy pravalilisia pad lod. Adna ŭchapiłasia za halinku dreva i tak vyratavała siabie i siabroŭku
Trahiedyja ledź nie zdaryłasia ŭ Loźnie 3 studzienia. Dźvie dziaŭčynki 14 i 12 hadoŭ vyrašyli prahulacca pa bierazie ŭzdoŭž raki Mošna. Nie zadumvajučysia ab nastupstvach, jany stali łamać lod.
U niejki momant u adnoj z kišeni vypaŭ mabilnik i pakaciŭsia da siaredziny vadajoma. Dziaŭčynka kinułasia za im, uśled za joj i siabroŭka, paviedamlaje telehram-kanał «Milicyja Viciebščyny».
Dajšoŭšy da siaredziny raki, tonki lod nie vytrymaŭ — i siabroŭki pravalilisia. Ich tut ža paniesła ledzianym ciačeńniem.
Chałodnaja vada i panika nie davali vybracca siem chvilin z raki. Adnak starejšaja ź ich cudam uchapiłasia za halinku dreva i zmahła vyciahnuć małodšuju, a paśla vybrałasia na lod sama. Z apošnich sił dziaŭčynki zdoleli dapaŭźci da bieraha i paklikać na dapamohu.
Ciapier žyćciu dziaŭčynak ničoha nie pahražaje.
U milicyi nahadvajuć, što ŭ ledzianoj vadzie navat darosły čałaviek moža znachodzicca ŭ siarednim nie bolš za 20 chvilin, zatym hinie ad pieraachaładžeńnia. Akramia taho, namokłaje adzieńnie ciahnie ŭniz, u hłybiniu, i moža paskoryć hibiel.
U minskich škołach zabaranili nie tolki Santu i zamiežnyja chity, ale i kaladnyja pieśni6
Kamientary
https://nashaniva.com/ru/333441