«Niapraŭda aburaje». Vierniki raskazali, što nie tak sa zvalnieńniem probašča Čyrvonaha kaścioła

Ksiondz Uładzisłaŭ Zavalniuk — źleva

U kamientarach viernikaŭ, što važna, vykazvałasia ahulnaje razumieńnie situacyi — taho, što parafii i śviatyni nie źjaŭlajucca ŭłasnaściu śviataroŭ, i što adstaŭka probaščaŭ — narmalnaja sprava.

Adnak dva faktary stali klučavymi: heta fihura ksiandza Uładzisłava Zavalniuka, adnaho z samych šanavanych śviataroŭ Biełarusi, u źviazcy ź jahonym zmahańniem za viartańnie zakrytaha Čyrvonaha kaścioła, a taksama — forma padačy naviny ab jahonym zvalnieńni.

Mnohija vierniki, u tym liku z parafii Śviatoha Symona i Śviatoj Aleny, adznačali, što jany čakali sychodu probašča ŭ adstaŭku, i paśla taho, što adbyłosia, jany jašče bolš upeŭnilisia ŭ mierkavańni, što zvalnieńnie ksiandza Uładzisłava Zavalniuka — umova, jakuju pastavili ŭłady dla adkryćcia Čyrvonaha kaścioła.

Nie ŭsie zhodnyja, što varta było iści na hetuju čarhovuju sastupku, adnak bolš za ŭsio aburyła i zasmuciła toje, što kaściolnyja ŭłady padali navinu z farmuloŭkaj «u adkaz na skiravanuju ad jaho prośbu zvolnieny z pasady probašča».

Parafijanie śćviardžajuć, što heta niapraŭda — śviatar nie padavaŭ prośbu ab zvalnieńni. Tamu adznačajuć, što heta vielmi padryvaje davier da kaściolnych uładaŭ i aficyjnych katalickich miedyja.

Vierniki tak i nie znajšli paćviardžeńnia taho, što zajava ad probašča była, žurnalistam taksama takich dokazaŭ nie padali, adznačyŭšy, što prašeńnie mahło być i vusnym.

U lubym vypadku, zvalnieńnie možna było patłumačyć dušpastyrskimi pryčynami — tady b heta nie vyklikała stolki abureńnia, padziełaŭ, ale sustreła b bolš razumieńnia.

Bolš za toje, klučavyja pytańni nie patłumačyli i padčas raźvitańnia z probaščam i navat adklučyli anłajn-tranślacyju z hetaj padziei. Vierniki adznačajuć, što adčuli niepavahu da siabie.

Niekatoryja mierkavańni viernikaŭ byli vykazanyja publična:

«Aburaje niapraŭda. Ksiondz Uładzisłaŭ havoryć, što nie padavaŭ prośby adpravić jaho na piensiju. I jak tady stavicca da aficyjnaj naviny? Jak śviatar, jon, viadoma, nie asprečvaje volu biskupa, ale i kazać, što heta jon sam prasiŭsia «na adpačynak», tady nie vypadaje. Mnie dumajecca, što najlepšym srodkam, kab spynić chvalu zdahadak i domysłaŭ, było b apublikavańnie fota toj samaj «zajavy».

Ja razumieju, što naŭrad ci byŭ taki precedent, ale tut vielmi niaprostaja situacyja. Naš probašč — sapraŭdy čałaviek, ź jakoha fantanuje enierhija, i ŭjavić, što jon raptam pažadaŭ spynić dziejnaść… Niejak nievierahodna hučyć», — ličyć Maryja.

Taksama jana adznačyła «haračuju zacikaŭlenaść losam» ksiandza Uładzisłava — bo jaho prosta zvolnili, nie pryznačyŭšy słužyć u jakuju-niebudź inšuju parafiju.

«Situacyja niepryhožaja, ale zrazumiełaja. Značyć, ułady takija ŭmovy pastavili: kaścioł prybiraje probašča, i tolki tady «Spadčyna» pavarušycca z ramontam», — zrabiŭ vysnovu Mikałaj.

«Zakryty Čyrvony kaścioł śviedčyć našmat macniej, čym adkryty, u jakim bajacca śviedčyć ab Praŭdzie», — upeŭnieny Andrej.

Pavodle jaho słoŭ, «biez takich pastyraŭ kaścioły pieratvarajucca ŭ «biuro rytualnych pasłuh» i «hurtki kaściolnaha śpievu».

«Ciapierašnija realii ŭsie razumiejuć, i kali vyzvaleńnie ksiandza Uładzisłava ad pasady probašča moža dapamahčy ŭ viartańni chrama — chto viedaje, moža i niebłahi heta krok (…)

Ale vielmi rasčaravała inšaje. Navošta publikavać chłuśniu na aficyjnym sajcie? Niechta moža apraŭdać chłuśniu niejkimi šmatchadovačkami, ale heta arhumient dla žyćcia śvieckaha, dzie niama paniaćcia hrachu i absalutnaści marali», — tłumačyć svaju pazicyju Viktar.

• 2
• 0
• 1
• 0
• 5
• 5
• 3
• 0