Ničoha śviatoha. Pahladzieli sikveł «Bitłdžusa» i raskazvajem, čaho čakać
36 hadoŭ prajšło z premjery lehiendarnaha «Bitłdžusa», kamiedyi pra abajalny pryvid, jakomu nie siadzicca ŭ zamahilnym śviecie. «Naša Niva» pahladzieła druhuju častku historyi — i dzielicca ŭražańniami.
Kinošny śviet pieražyvaje kryzis historyj. Bolšaść bujnych premjer 2024-ha — albo bajopiki (da prykładu, historyi Pryscyły Preśli i Boba Marli), abo sikveły ci prykveły da viadomych kinafranšyz, jakija zabili sabie miesca ŭ našych sercach minułymi paśpiachovymi stužkami. «Dziuna», «Šalony Maks», «Drennyja chłopcy» — i nie pieraličyš usich kinasiužetaŭ, jakija atrymali ŭ hetym hodzie svoj praciah, i heta my jašče nie dačakalisia novaha «Džokiera».
Navat pry takim raskładzie hledačy majuć šans pačuć u čarhovaj iteracyi siužetu niešta novaje — kaniečnie, kali jano tam budzie. U hetym płanie ad «Bitłdžusa Bitłdžusa», jak nazvali sikveł historyi 1988 hoda, možna było čakać šmat, tym bolš što pieršy film maje status kultavaha. Ale kali jon niejak prajšoŭ mima vas, raskažam troški pra pačatak historyi Bitłdžusa.
Siamja Dytc — Čarlz, Delija i ich dačka Lidzija — vymušanyja dzialić svoj novy dom ź jaho byłymi ŭłaśnikami, Adamam i Barbaraj Mejtlendami, jakija zahinuli pierad hetym u avaryi. Kab pazbavicca niaprošanych haściej, Mejtlendy źviartajucca pa dapamohu da pryvida Bitłdžusa.
Vyhladaje, što da novaha filma režysior Cim Biortan padyšoŭ pad łozunham «ničoha śviatoha». Naprykład, Lidzija Dytc vyrašyła skarystać na poŭnuju svajo ŭmieńnie kantaktavać z pryvidami i ciapier viadzie adpaviednaje tok-šou. Jaje mačacha Delija taksama aktyŭna zarablaje hrošy, ale robić heta praz sučasnaje mastactva — žančyna ładzić dosyć dziŭnyja pierformansy.
U stužku viarnulisia Vajnona Rajder i Ketryn A'Chara, vykanaŭcy rolaŭ adpaviedna Lidzii i Delii Dytc. Voś tolki ŭražańni ad ich hieraiń źmiešanyja — abiedźvie žančyny i raniej byli ekscentryčnyja, ale ciapier na ich časam sumna hladzieć. Lidzija, jakaja była ŭ pieršym filmie dziaŭčynkaj z pryhožaj uśmieškaj, ciapier adzinokaja maci-nieŭratyčka, Delija, zdajecca, taksama bałansuje na miažy straty śviadomaści.
Žančyny vychoŭvajuć dačku Lidzii, biezemacyjnuju cichoniu Astryd, u jakoj najiarčejšaja rysa charaktaru — nianaviść da maci i jaje pryvidaŭ (Astryd ličyć ich vydumkaj). Tym časam Bitłdžus asvojvajecca ŭ zamahilnym śviecie, jon navat znajšoŭ sabie nudnuju ofisnuju pracu, ale ž spakoju jamu nie vidać. Dzivaka pieraśleduje byłaja žonka, dy i Lidzija ŭrešcie rešt źviartajecca da staroha znajomaha, kab vyratavać Astryd ad pryvida, jaki vypadkova spadabaŭsia dziaŭčyncy.
Na naš hust, samyja sakavityja piersanažy ŭ hetaj historyi — tyja, kamu dastalisia nie samyja značnyja roli (daruj, Bitłdžus!). Naprykład, heta Dałores (Monika Biełučy), złosnaja eks-žonka Bitłdžusa, jakaja ŭ pramym sensie źbiraje siabie ŭ adno cełaje z dapamohaj steplera i lotaje pa zamahilnym śviecie ŭ pošukach hałoŭnaha hieroja. Ci Vułf Džeksan (Uilem Defo), detektyŭ-akcior, jaki zachras pamiž svaimi dvuma ampłua i pry hetym musić łavić parušalnikaŭ, jakija trapili ŭ zamahilny śviet nie pa praviłach.
Škada, što ŭ novym filmie niama Mejtlendaŭ. Razynkaj pieršaj stužki było toje, što fienomien ekzarcyzmu pieraviarnuli z noh na hałavu: nie žyvyja vyhaniali sa svajho domu pryvidaŭ, a pryvidy pazbaŭlalisia ad žyvych, jakija čamuści pasialilisia na ich terytoryi.
Ciapier u stužcy nie znojdzieš takich jarkich antahanistaŭ. Ich zamianiaje chitry junak-pryvid, ź jakim nas i nie nadta znajomiać, tamu što najbolšaja ŭvaha tut nadajecca siamiejnym pytańniam: adnosinam Lidzii i Astryd, uspaminam Astryd pra jaje źnikłaha baćku i ramanu pamiž Lidzijaj i Rory, pradziusaram jaje šou.
Dobra, kali b hetyja siamiejnyja pytańni byli chacia b dobra raskrytyja, ale nie — Astryd (Džena Arteha) namalavanaja durnym dziciom, jakoje prosta nienavidzić svaju maci. Niezrazumieła, navošta Biortan uvohule dakranajecca da hłybokich materyj u žartaŭlivym filmie žachaŭ. Nie bolš zrazumieła i toje, čamu jon tak žorstka pastupaje ź piersanažami Biełučy i Defo: jany źnikajuć ź filma tak prosta i niecikava, što heta samo pa sabie złačynstva.
I ŭsio roŭna novy «Bitłdžus» — jarkaje vidovišča, jakoje vydatna pasuje dla siamiejnaha kinaviečara. Majkł Kitan u roli pryvida-žartaŭnika taki ž abajalny, jak i ŭ 1988-m, hrym, hrafika i śpiecefiekty tut na vyšyni, i film z tych, jakija padymajuć nastroj. Tak što idzicie ŭ kino, tym bolš što «Bitłdžus Bitłdžus» vyjdzie i ŭ Biełarusi, voś tolki pakińcie zavyšanyja čakańni doma.
«Naša Niva» — bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆ
Kamientary