Pamiatajecie zarosłuju mahiłu akademika Karskaha? Moładź ź Biełarusi apłaciła jaje ŭparadkavańnie
Pachavańnie zasnavalnika biełaruskaha movaznaŭstva ciapier vyhladaje hodna. Adnak pytańnie pra sistemu dohladu miescaŭ pamiaci za miažoju zastajecca.
Pa-ludsku ciapier vyhladaje mahiła akademika Jaŭchima Karskaha na pieciarburhskich Smalenskich mohiłkach.
Jašče niadaŭna tam bujaŭ barščeŭnik. Pra heta stała viadoma, kali ŭdzielniki kanfierencyi «Sankt-Pieciarburh i biełaruskaja kultura» pajechali pakłaści kvietki na mahiłu akademika.
«Kruhom usio tak zarasło barščeŭnikam, što nie vidać pomnik — tolki viaršynia kryža», — napisaŭ u fejsbuku doktar histaryčnych navuk Mikałaj Nikałajeŭ.
Ciapier pieciarburžskija biełarusy znajšli mahiłu dahledžanaj.
U sacsietkach pišuć, što ŭparadkavańnie mahiły praź internet apłaciła hrupa maładych ludziej ź Biełarusi.
Akademik Jaŭchim Karski (1861—1931) — linhvist i etnohraf, aŭtar šmattomnaj fundamientalnaj pracy «Biełarusy» (1903—1922), jakaja da siońnia źjaŭlajecca adnoj z najvažniejšych krynic pa historyi i struktury biełaruskaj movy.
Razavaja akcyja pa ŭparadkavańni mahiły, adnak, pakidaje adkrytym pytańnie pra sistemu dohladu pachavańniaŭ vialikich ludziej Biełarusi, jakija spačyvajuć za jaje miežami. Napeŭna, takuju sistemu treba raspracavać Ministerstvu zamiežnych spraŭ. Bo kali heta pakidajecca na volu losu i zaležyć ad prysutnaści, mahčymaściej i viedaŭ biełarusaŭ zamiežža, to i ŭźnikajuć situacyi jak z mahiłaj Karskaha.
Ciapier čytajuć
Aleksijevič: Adno z samych mocnych uražańniaŭ u žyćci — kali ja apynułasia ŭ natoŭpie ŭ 2020 hodzie12
Kamientary
V' nastojaŝieje vriemia prostoj narod' v' Bѣłoruśsii nie znajet' etoho nazvanija. Na vopros': kto ty? prostoludin' otvѣčajet' — russki, a jeśli on' katolik', to nazyvajet' siebia libo katolikom', libo polakom'; inohda svoju rodinu nazoviet' Litvoj, a to i prosto skažiet', čto on' „tutejšij“
Na zapadie živut litviny, na vostokie — kriviči, na juhie — driehoviči. Vsie oni sostavlajut odin narod, kotoryj my nazyvajem biełorusskim.»
> — Tom I, razdieł «Etnohrafičieskije hruppy», str. 13