My vyrašyli nahadać biełarusam pra ich karani...
Vybitny dziejač Nacyjanalnaha adradžeńnia Vacłaŭ Łastoŭski napisaŭ u 1918 hodzie:
«Što stałasia b, kab my zabylisia svaje rodnaje movy? Kali b my našuju rodnuju movu zakinuli, zabylisia, a pryniali čužuju, tady pa ŭsich nas i śled zahinuŭ by na ziamli.
Naš paeta Francišak Bahuševič (Maciej Buračok) u pradmovie da «Biełaruskaj Dudki» kaža: «Šmat było takich narodaŭ, što stracili najpierš movu svaju, jak toj čałaviek pierad skanańniem, katoramu movu zajmie, paśla i zusim zamiorli. Nie pakidajcie ž movy našaj biełaruskaj, kab nie ŭmiorli! Paznajuć ludzi ludziej pa abliččy ci pa adziežy, jakuju chto nosić. Voś ža mova — heta jość abličča i adzieža dušy ludskoj».
Na žal, siońnia ŭ biełarusaŭ adbirajuć ich movu. Nas robiać niamymi, jak «tych ludziej pierad skanańniem»…
Na Biełarusi niama nivodnaj VNU na biełaruskaj movie, niama nivodnaha dziaržaŭnaha telekanała na nacyjanalnaj movie.
Biełaruskuju movu dziaržava vykarystoŭvaje tolki ŭ spałučeńni z tym, što adžyło i syšło ŭ minułaje. Ruskaja ž mova naviazvajecca našamu narodu jak mova, na jakoj stvarajucca novyja navukovyja raspracoŭki, ažyćciaŭlajecca vyšejšaja adukacyja, drukujucca ŭsie zakony i ŭkazy. Ruskuju movu prapahandujuć jak movu ŭłady, adukacyi, armii i milicyi.
Biełaruskamoŭnamu ž čałavieku siońnia całkam zakrytaja daroha na lubyja kiroŭnyja pasady. Jość i vyklučeńni, ale ž jany tolki padkreślivajuć ahulnaje niehałosnaje praviła isnaj sistemy ŭłady.
A samy vialiki paradoks u tym, što los našaj rodnaj movy — u našych rukach. I tolki ad našych pamknieńniaŭ zaležyć toje, ci zachavajem my svaju movu, ci nie staniem niamym, «skanaŭšym» narodam.
Siońnia, 21 lutaha, u hety značny dla luboha čałavieka na Ziamli dzień, my vyrašyli nahadać biełarusam pra ich karani — rodnuju, baćkoŭskuju movu.
Žyvie Biełaruś! Słava narodu! Słava Baćkaŭščynie!
Supołka imia Vacłava Łastoŭskaha Ruchu «Za novyja vybary biez Łukašenki» (Minsk)
Kamientary