Supierzorki, daścipny humar i zabłytanyja zabojstvy. Na ekranie čaćviorty siezon ledź nie daskanałaha detektyva
Vychodzić novy siezon «Zabojstvaŭ u adnym budynku» (Only Murders in the Building) — utulnaha detektyva z komikam Styvam Marcinam, śpiavačkaj Sielenaj Homies i rossypam inšych topavych zorak. Čym nie nahoda viarnucca da sieryjała?
Nahadajem, pra što havorka. U elitnym ńju-jorkskim domie pad nazvaj «Arkonija» žyvie maładaja mastačka Mejbł Mora (Sielena Homies) — dziaŭčyna zajmaje kvateru svajoj ciotki. Vypadkova jana znajomicca z Čarlzam-Chiejdenam Sevidžam (Styŭ Marcin), svaim susiedam i byłym akcioram, viaršynia słavy jakoha — niekali papularny detektyŭny sieryjał «Brazas». Da ich dvaich dałučajecca Olivier Patnem (Marcin Šort), jašče adzin žychar «Arkonii» i bradviejski režysior, karjera jakoha prykmietnaja chiba što šmatlikimi pravałami.
Pamiž Mejbł i jaje novymi siabrami dziasiatki hadoŭ uzrostavaj roźnicy, ale znachodzicca niešta, što abjadnoŭvaje traich — i heta luboŭ da kryminalnych padkastaŭ. Kali ŭ «Arkonii», domie trojcy, zdarajecca zabojstva, Mejbł, Čarlz i Olivier sprabujuć jaho rasśledavać i pryśviačajuć hetaj spravie ŭłasny kryminalny padkast «Zabojstvy ŭ adnym budynku».
Napeŭna, nikoli ŭ «Arkonii» nie było stolki złačynstvaŭ, jak paśla źjaŭleńnia ŭ budynku trojcy žycharoŭ-rasśledavalnikaŭ. U pieršych dvuch siezonach achviary — heta žychary «Arkonii», u trecim siezonie achviara prychodzić zvonku — razam z novym prajektam Oliviera, pastanoŭkaj jaho pjesy «Pieradśmiarotny chryp».
U čaćviortym siezonie, jaki na ekranach prosta ciapier, zabojstva adbyvajecca zusim blizka da kampanii detektyvaŭ, dy i achviara — važny čałaviek dla adnaho ź ich. Heta Sas, kaskadziorka, jakaja šmat hadoŭ pracavała z Čarlzam: vyhladaje, što jana padmianiła jaho nie tolki ŭ žyćci, to-bok na zdymačnych placoŭkach, ale i ŭ śmierci, bo žančynu mahli zabić z-za jaje padabienstva da Čarlza.
Ciapier zadača trojcy detektyvaŭ — raskryć zabojstva staroj siabroŭki, i ŭ pošukach złačyncy hierojam daviadziecca pahladzieć na «Arkoniju» ź niečakanaha boku. Akazałasia, što taki znajomy dom chavaje ŭ sabie jašče bahata siurpryzaŭ i susiedziaŭ-frykaŭ, što i raniej było adnoj ź fišak «Arkonii»: ujavicie sabie chłopca-fanata Kaladaŭ, u jakoha doma kruhły hod navahodniaja estetyka, abo kampaniju siabroŭ-karciožnikaŭ ź niečakanym sakretam u vannym pakoi.
Paralelna sa svaim rasśledavańniem Čarlz, Mejbł i Olivier sprabujuć dać rady inšaj zadačy, bo ŭ Halivudzie vyrašyli źniać film pa ich znakamitym padkaście. Akciory halivudskaj stužki — kanadski komik Judžyn Levi, jaho amierykanski kaleha Zak Halifijanakis i zorka sieryjałaŭ Jeva Łanhoryja, i ŭsie jany źjaŭlajucca ŭ siezonie ŭ rolach samich siabie. Levi, Halifijanakis i Łanhoryja admaŭlajucca ad taho, kab ślepa kapiravać svaich hierojaŭ, i dadajuć im ułasnyja rysy, a niedzie i ŭstupajuć u rasśledavańnie, niachaj i prosta dla taho, kab było, pra što raskazać na viačery Mišel Abamie.
Darečy, heta nie pieršyja topavyja zorki, jakimi nas pieściać stvaralniki «Zabojstvaŭ u adnym domie». U trecim siezonie da kamandy sieryjała dałučyłasia Merył Stryp — lehienda, jakuju nie treba prezientavać: kali ŭ vas vylecieła z hałavy, chto heta, pierahladzicie «Kramier suprać Kramiera», «Mama mija!», «Djabał nosić Prada» i šmat inšych rabot hetaj aktrysy. Dla «Zabojstvaŭ u adnym budynku» Stryp pieratvaryłasia ŭ Łaretu, aktrysu-pačatkoŭku, jakaja zavajoŭvaje i teatralnuju scenu, i serca adnaho z hałoŭnych hierojaŭ.
Vybitna toje, jak u sieryjale ŭzajemadziejničajuć hieroi takich roznych uzrostaŭ, i ź jakim talentam akciory heta pieradajuć. Mejbł, Čarlz i Olivier prymudrajucca paźbiahać kanfliktu pakaleńniaŭ i z pavahaj staviacca adno da adnaho — vydatny prykład admovy ad stereatypaŭ. Chimija, što dziejničaje pamiž imi, nie zaležyć ad uzrostu. U niečym heta źviazana z tym, što i dla Čarlza z Olivieram, i dla ich maładoj siabroŭki charakternaja adna i taja ž apantanaść złačynstvami, vostry rozum, cikaŭnaść da žyćcia i rasśledavańniaŭ. I va ŭsim hetym niama miesca stereatypam, chacia Mejbł i davodzicca časam ciarpieć dzivactvy siabroŭ.
Stylovyja kadry, halivudskija ikony i jakasny humar — usio heta stvaraje ŭ sieryjale takuju atmaśfieru, što i zabojstvy nie tak pužajuć. Tut nie budzie vialikaha ekšna, pahoniaŭ sa stralaninaj i kiniematahrafičnych bojek, dy i jak by Marcin i Stryp dali im rady ŭ svaje hady? Zamiest hetaha trymajcie čaroŭnuju atmaśfieru i lampavyja žarty, što prypraŭlajuć kryminalnuju tajamnicu, i viedajcie — vam zachočacca jašče.
«Naša Niva» — bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆ
Kamientary