Найбольш — уладзе, каб адцягнуць людзей ад валютнага крызісу. Мяркуе Яўген Васількоў.
Найбольш — уладзе, каб адцягнуць людзей ад валютнага крызісу.
Набегі беларусаў на крамы, якія працягваюцца ўжо тыдзень, выглядаюць ідэальна зрэжысіраванай акцыяй. Паставіць усю краіну ў чаргу не так і проста, як выглядае на першы погляд. Для гэтага трэба альбо чыесьці бязглуздыя дзеянні (як у сітуацыі з валютай і Нацбанкам), альбо чыясьці творчая задумка. Але чыя? Хто найбольш удала скарыстаецца сітуацыяй з цукровай панікай?
1. Улада
Насельніцтва, якое яшчэ тыдзень таму стаяла ў агульнай чарзе пад дзвярыма абменнікаў, яшчэ не нагадвала азлобленую крытычную масу, але псавала карцінку бесклапотнай Беларусі. Цяпер ад тых, хто палюе на валюту, аддзяліліся людзі, што штурмуюць крамы і гіпермаркеты ў пошуках цукру ды алею.
Што абмяркоўваецца ў грамадстве? Ужо не дэвальвацыя і нават не адсутнасць даляраў. Новае пытанне тыдня — дзе знайсці цукар? Прычым няважна, ці патрэбны насамрэч людзям той цукар.
Варта нагадаць, што паніка не абрынулася адразу на ўсю краіну. Дайшоўшы да Мінска ў канцы гэтага тыдня, «цукровая паніка» спачатку прабеглася па рэгіёнах. Яшчэ ў апошніх днях сакавіка «трывожныя» сігналы прыходзілі з Гродзеншчыны. Прадавачкі ў крамах пераказвалі пакупнікам пачутыя недзе аператыўныя дадзеныя: заўтра цукар будзе каштаваць 7 тысяч. Зрэшты, як і крупы. Гродзенцы змяталі ўсё з прылаўкаў, пакуль сталіца і усход краіны нават не здагадваліся пра «мяркуемае» падаражанне.
У сярэдзіне тыдня чуткі перацяклі на Брэстчыну, а цяпер дасягнулі і Міншчыны. Калі б у крамы ламанулася ўся краіна, эфект быў бы больш непрадказальным. А так — нібыта згодна з зацверджаным графікам.
2. Беларускія вытворцы
Кіраўнік «Белдзяржхарчпрама» Іван Данчанка заяўляе, што на складах ляжыць яшчэ 165 тысяч тон цукру. Яму варта даць веры. Гэта ў час крызіса чыноўнікі называлі такія лічбы з насцярогай, каб не выклікаць гнеў Лукашэнкі ці Сідорскага. Цяпер запасы цукру называюцца ледзь не з гонарам — паглядзіце, як мы загадзя паклапаціліся!
165 тысяч непрададзеных тон у сітуацыі, калі насельніцтва штогод скупляе каля 200 тысяч тон, гэта рэзерв, які дазволіць закласці любыя прылаўкі. Прычым паніка ў Заходняй Беларусі ўжо згасае. Сем’і закупіліся па 10–20 кілаграмаў цукру і крупаў, унеслі свой унёсак у разгрузку складаў. Маўр зрабіў сваю справу са шчырым пераканнем, што гэта ён падмануў цукровыя заводы і дзяржаву ў цэлым.
3. Крамы і гандлёвыя сеткі
Апошнія тыдні насельніцтва паспрабавала вытрымаць паўзу — усе наяўныя беларускія рублі былі па магчымасці пераведзеныя ў валюту і залатыя зліткі. Прадаўцы ў крамах не хавалі — тавараабарот рэзка зменшыўся.
Затое цяпер праблема вырашана, і з якім імпэтам! Зразумела, што не абышлося і без залішняга старання на месцах. Напрыклад, ад панядзелка закрываецца дробнааптовая секцыя аднаго з найбуйнейшых дыскаўнтэраў «Еўраопт». Тлумачэнне простае — з яго вынеслі ўсё. І калі ў дачыненні да імпартных тавараў гэта зразумела, то навошта скупляць прадукты, зробленыя ў Беларусі?
Каментары