Макей: У Беларусі ёсць помнікі і Сувораву, і Каліноўскаму

Сёння ў міністра замежных справаў Беларусі Уладзіміра Макея падчас прэс-канферэнцыі ў Маскве папыталіся, ці не адбываецца ў Беларусі рост нацыяналістычных настрояў і як у Беларусі ставяцца да падзеяў Другой сусветнай вайны.

Павялічыць

«Недалёкія, маргінальныя людзі хочуць паказаць, што ў Беларусі праходзіць антырусіфікацыя, развіццё нацыяналізму, ці нацыяналістычныя памкненні, ці іншыя падобныя тэндэнцыі. Гэтага няма і не можа быць.

Для Беларусі гісторыя святая, і асабліва факты Другой сусветнай вайны, папярэдніх войнаў. Бо ў кожнай вайне мы былі транзітнай тэрыторыяй, праз якую праходзілі то з захаду на ўсход, то з усходу на захад. Наша нацыя цярпела пакуты. У Другой сусветнай мы страцілі 3 мільёны чалавек. Для нас памяць аб гэтай вайне сапраўды святая. Гэта блюзнерская пазіцыя казаць, што ў Беларусі могуць быць з’явы, якія існуюць у некаторых еўрапейскіх краінах.

Скажыце, дзе ў апошнія гады быў пабудаваны музей, прысвечаны Другой сусветнай, апроч Беларусі? Дарэчы, Уладзімір Пуцін разам з прэзідэнтам Беларусі Аляксандрам Лукашэнкам адкрывалі яго ў год 70-годдзя вызвалення Беларусі.

Нават у шалёныя 90-ыя гады, калі ў Расіі разбураліся помнікі правадырам рэвалюцыі, у Беларусі не быў знесены ніводны помнік. Нават тады, калі па расійскіх СМІ, я нікога не крытыкую, але быў сведкам, звесткі пра Другую сусветную фальсіфікаваліся, аб подзвігах палкаводцаў і аб ролі Сталіна. Цяпер усё змянілася, усе па-іншаму ставяцца да падзей Другой сусветнай вайны. Я не кранаю цяпер асобу Сталіна: меў ён рацыю ці не меў. Але гавару пра форму падачы матэрыялаў пра Другую сусветную. Мы ставімся да гэтай вайны гэтак жа, як ставіліся ў складзе СССР.

Мы не перапісваем падручнікаў. Так, мы скарэктавалі іх зыходзячы з нейкіх новых момантаў, звязаных з набыццём незалежнасці краіны. Але гісторыя і памяць для нас святая.

Не помнікі вінаватыя ў тым, што адбываецца, ці адбывалася, у той ці іншай краіне. А людзі вінаватыя, мы з вамі вінаватыя. Навошта нам знішчаць помнікі? Дзе логіка? Няхай яны стаяць як настаўленне нашчадкам, каб яны ведалі, хто такі Жукаў, хто такі Ракасоўскі. У нас у Мінску ёсць вуліцы, названыя ў гонар Жукава, Ракасоўскага. Ды ва ўсіх гарадах.

Мы не знеслі і не збіраемся зносіць ніводнага помніка.

Так, у нас ёсць розныя погляды ў бачанні гісторыі. Хтосьці называе ці хацеў бы называць Суворава «вешальнікам», хтосьці называе Каліноўскага «нацыяналістам, які змагаўся за няправільныя ідэі». Ідзе нармальная спрэчка ў грамадстве.

Я, напрыклад, нарадзіўся, жыў і працаваў у калгасе імя Суворава. Помнікі Сувораву да сёння стаяць і глядзяць на нашы населеныя пункты. Гэтак сама ў нас стаяць помнікі Каліноўскаму.

Не камні вінаватыя ў нашых бедах і недахопах, а – людзі. Папракаць Беларусь у распальванні нейкіх нацыяналістычных, антырасійскіх настрояў, то гэта гучыць не проста неразумна, але і па-блюзнерску».

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0