«Ідзі да мяне, мая любоў!». Рамантычная гісторыя кахання бібліятэкаркі і кінамеханіка даўжынёй 50 гадоў ФОТЫ
«Наша Ніва» разам з Samsung Galaxy A8|A8+ працягваюць вандраваць. Нагода простая: конкурс «Навучы бабулю рабіць сэлфі», які працягнецца да сярэдзіны мая.
На гэты раз мы напрасіліся ў госці да сямейнай пары Ніны і Паўла Іванікаў, што жывуць у жывапіснай вёсцы Андрэевічы пад Ваўкавыскам.
![](http://nashaniva.com/img/w732d4webp1/photos/z_2018_04/-a9nyx.jpg.webp)
Тры гадзіны ад Мінска — і вось мы ўжо ў Андрэевічах. Ззаду засталіся раскідзістая рэчка Зяльвянка і касцёл Святога Міхаіла ў вёсцы Гнезна, які чымсьці нагадвае Мірскі замак.
У вёсцы — усяго адна вуліца. Мясцовыя нават не ведаюць, як яна завецца. Людзей у Андрэевічах засталося мала: адзін школьнік ды пенсіянеры. У асноўным — жанчыны. Нашы сённяшнія героі кажуць, што некаторыя мужыкі задужа любяць выпіць, таму раней і паміраюць.
Калі ў цэнтральнай і ўсходняй Беларусі яшчэ пахмурна і дажджліва, у Андрэевічах зямля ўжо паспела падсохнуць пасля зімы.
![](http://nashaniva.com/img/w732d4webp1/photos/z_2018_04/786a5107-kfux0.jpg.webp)
Ніну Аляксандраўну сустракаем у акружэнні суседак: жанчыны чакаюць аўталаўку, якая сёння нешта спазняецца. Унук Віктар неяк прапанаваў бабулі замовіць дастаўку прадуктаў дадому, але старыя, пачуўшы, што мінімальны кошт замовы — 35 рублёў, адразу адмовіліся. За раз пакінуць столькі грошай у краме яны сабе не дазваляюць. А кожнай ашчаджанай капейкай падтрымліваюць нашчадкаў.
Аўталаўка хоць і не заўсёды радуе пунктуальнасцю, затое некалькі разоў на тыдзень становіцца цэнтрам, дзе збіраюцца вяскоўцы, каб абмяняцца навінамі. Ну, калі не ўлічваць аўтобус, які трымае сюды маршрут з Ваўкавыскай раённай бібліятэкі: штомесяц развозіць кніжкі па вёсках. Мясцовым гэта зручна: пенсіянеры і нешматлікая моладзь здаюць прачытаныя выданні і мяняюць іх на новыя.
Спадарыня Ніна — бадай ці не галоўная прыхільніца бібліятэкі на колах. Тое і не дзіва: частку свайго жыцця Ніна Аляксандраўна адпрацавала ў бібліятэцы. Дарэчы, менавіта там яна і пазнаёмілася з будучым мужам. Павел Міхайлавіч згадвае: «Да арміі я рабіў кінамеханікам. Спачатку — на перасоўцы працаваў. Пасля мне прапанавалі перайсці на стацыянар у сяло Грынкі. Там у клубе месцілася і наша кіно, і бібліятэка. Так мы, побач робячы, і пазнаёміліся».
Спадар Павел кажа, што тады народ «валам валіў» на «Чалавека-амфібію». А зімой, калі людзі зусім неахвотна вылазілі з хат, ён распрацаваў прарыўную для таго часу сістэму продажу квіткоў: адзін «пропуск» у свет кінамастацтва тады каштаваў 20 капеек. Павел жа раздаў людзям спецкарткі па рублі, якія дазвалялі цягам месяца прыходзіць у кіно любому члену сям’і.
![](http://nashaniva.com/img/w732d4webp1/photos/z_2018_04/786a5047-b95yf.jpg.webp)
Свайго каханага Ніна Аляксандраўна чакала з арміі цэлыя чатыры гады: сувязь падтрымлівалі праз папяровыя лісты. Нярэдка салдат Павел, каб пабачыцца з Нінай, сыходзіў у самаволку, за што адзін раз моцна атрымаў ад камандавання.
«У 8 год я сама цягала дадому ваду з калодзежа, у 12 — вымушана прыняла ў маці роды» — гісторыя Любові Чубанавай
Пасля арміі маладыя нарэшце ажаніліся. Гулялі вяселле спачатку на малой радзіме Ніны Аляксандраўны ў Грынках. Пасля — у Андрэевічах. За шлюбнай белай сукенкай з залатой вышыўкай нявеста спецыяльна ездзіла ў Гродна: гэты скарб яна захоўвае да гэтага часу. І гэта пры тым, што пара нядаўна адсвяткавала 50-годдзе шлюбу! Запэўніваюць, што гэты час праляцеў незаўважна: здаецца, толькі ўчора нарадзіліся тры дачкі, а тут ужо і ва ўнука Віктара свая дачка Алеся.
«Каб столькі пражыць разам, трэба адно на аднаго не злаваць. Прайшоў нейкі час — саступай і размаўляй, інакш канфлікт зацягнецца», — раяць Іванікі.
![](http://nashaniva.com/img/w732d4webp1/photos/z_2018_04/786a5037-9d9hs.jpg.webp)
На пенсію яна выходзіла з пасады лабаранткі ў школе. Ён — з пазіцыі ваенрука і настаўніка ВВК. Свае замашкі настаўнікаў Іванікі перанеслі і ў сямейнае жыццё: гучны камандны голас гаспадара і цяпер падымае ўсіх, хто ляжыць на ложку даўжэй, чым трэба. Нават на летніх канікулах спадар Павел будзіць усіх дзяцей і ўнукаў у 6 гадзін раніцы і размяркоўвае абавязкі па гаспадарцы.
«Бацька сам працаголік, і іншых вучыць быць такімі ж», — расказваюць пра яго дочкі і ўнукі. А яшчэ ён — галоўны захавальнік цяпла ў доме: спадар Павел пастаянна зачыняе дзверы за ўсімі, хто забывае гэта зрабіць.
Гісторыя япаніста Сяргея і бабулі Клары, якая жыве вышыўкай, верыць у народную медыцыну і робіць сэлфі
![](http://nashaniva.com/img/w732d4webp1/photos/z_2018_04/786a5058-fjl2h.jpg.webp)
Іванікі разводзяць качак і коз, а яшчэ пчол, мёд якіх хутка разыходзіцца па шматлікіх сваяках. Праўда, калі тут праблем няма, то на птушку раз-пораз палююць лісы і каршакі. Не дапамагаюць нават старанна прадуманыя гаспадаром пудзілы.
![](http://nashaniva.com/img/w732d4webp1/photos/z_2018_04/786a5097-p1l05.jpg.webp)
![](http://nashaniva.com/img/w732d4webp1/photos/z_2018_04/786a5077-wvee1.jpg.webp)
![](http://nashaniva.com/img/w732d4webp1/photos/z_2018_04/786a5066-g4j7p.jpg.webp)
![](http://nashaniva.com/img/w732d4webp1/photos/z_2018_04/786a5080-l7t5t.jpg.webp)
Але калі ўсе нашчадкі збіраюцца разам, падчас капання бульбы, на Дзень сям’і ці чарговы юбілей, то дом абыходзяць бокам усе мясцовыя парушальнікі спакою. «Мы любім кампанію», — шчыра прызнаецца Павел Міхайлавіч (гэта ў ім гаворыць былы гарманіст).
![](http://nashaniva.com/img/w732d4webp1/photos/z_2018_04/786a5017-o9v8t.jpg.webp)
![](http://nashaniva.com/img/w732d4webp1/photos/z_2018_04/786a5000-l53ah.jpg.webp)
Паколькі гаспадары не любяць самотнасць, то мараць пра папаўненне ў іх сям’і: каб усе ўнукі хутчэй ажаніліся, і род стаў яшчэ больш магутным.
![](http://nashaniva.com/img/w732d4webp1/photos/z_2018_04/786a5035-86qzf.jpg.webp)
А яшчэ Іванікі вельмі хочуць ажывіць стары дзедаў матацыкл, на якім некалі ўсе разам выпраўляліся то ў лес, то на рыбу. Каб і праўнукі маглі атрымаць асалоду ад жывапісных мясцін Ваўкавышчыны падчас экскурсіі з ветрыкам.
Вы яшчэ не ўзялі ўдзел у конкурсе «Навучы бабуль рабіць сэлфі»? Самы час. Нагадаем, што аўтар (ці аўтарка) найлепшага фотаздымка атрымае смартфоны Samsung Galaxy A8 і Samsung Galaxy A8+.
Каментары