Кішэнныя грошы, якія бацькі даюць сваім дзеткам, могуць быць выдатным інструментам навучання адказнаму спажыванню і эканоміі. Даследаванне паказала, што людзі, якіх у дзяцінстве вучылі распараджацца грашыма, умелі ў дарослым жыцці эканоміць больш на 16—30%. Калі ж грошы даюць, але пры гэтым не вучаць іх рацыянальна выкарыстоўваць, то дзеці вырастаюць, не ўмеючы ашчаджаць. То ж вось што трэба ведаць, даючы дзецям грошы на булачку ў школе.
Кішэнныя грошы, якія бацькі даюць сваім дзеткам, могуць быць выдатнай прыладай навучання адказнаму спажыванню і эканоміі. Даследаванне паказала, што людзі, якія ў дзяцінстве атрымлівалі фінансавую дапамогу і якіх вучылі распараджацца грашыма, умелі ў дарослым жыцці эканоміць больш на 16-30 %.
Аднак прадастаўленне дапамогі без адукацыйнага кампанента не спрыяе паляпшэнню зберажэнняў у сталым узросце. То ж вось што трэба ведаць, даючы дзецям грошы на булачку ў школе.
Тры, здавалася б, відавочныя ўмовы, абавязковыя для выканання, называе The Conversation:
- Мы павінны даць столькі грошай, каб дзіцё магло нешта набыць.
- Мы павінны раіць сваім дзецям наконт пакупак і зберажэнняў.
- Мы павінны сачыць за тым, куды дзеці трацяць грошы.
Мала карысці прапаведаваць важнасць грошай і намаганні, неабходныя нам, дарослым, для іх атрымання, калі мы не даем нашым дзецям магчымасці кіраваць уласнымі грашыма. Вытрачанне ўсяго свайго запасу на ласункі за адзін дзень і нуль на балансе на наступны могуць дапамагчы дзіцяці зразумець, што сапраўды важна, а што не.
Толькі такім чынам малы атрымае шанец даведацца пра важнасць адкладання грошай і развіць важную канцэпцыю адкладзенага задавальнення — механізму, які дазваляе сталым людзям кантраляваць імпульсы, каб мець магчымасць супрацьстаяць неадкладнаму задавальненню ў абмен на большае задавальненне ў будучыні.
Але ж і даваць дзецям грошы без нагляду можа быць контрпрадукцыйным. Некаторыя даследаванні паказалі, што дзеці, якія атрымліваюць фінансавую дапамогу без нагляду, падвяргаюцца большай рызыцы ўжывання наркотыкаў, праблемаў з паводзінамі і набору лішняй вагі. Але будзьце асцярожныя: кантраляваць і сачыць — не значыць папракаць. Каментары накшталт «ну вядома, паколькі ты заўсёды марнуеш грошы, то цяпер у цябе нічога не засталося; а калі будзеш так працягваць, у цябе ніколі нічога не будзе» не дапамагаюць.
Марнаванне ўсяго свайго запасу на жавальную гумку можа быць памылкай, але мы вучымся на памылках. Дазволіць ім рабіць памылкі, калі гэтыя памылкі не маюць сур'ёзных наступстваў, — гэта спосаб спрыяць аўтаноміі нашых дзяцей. Больш карысны падыход — заахвочваць і дапамагаць ім планаваць свае зберажэнні ў будучыні.
Адпаведнасць узросту і выдаваных сум
Перад пачатковай школай мы можам дапамагчы самым маленькім развіць паняцце грошай, напрыклад, праз гульні крамнага тыпу, у якіх мы можам гуляць розныя ролі. Напрыклад, «Сёння ў нас ёсць грошы, таму мы можам купіць рэчы». Або: «Сёння ў нас не так шмат грошай, таму мы не можам купіць столькі рэчаў». Гэтак мы прапагандуем канцэпцыю «для мяне, для цябе і на потым».
Разглядаць пытанне аб прадастаўленні кішэнных грошай варта, калі дзеці ўжо авалодалі паняццямі складання і аднімання — звычайна ва ўзросце каля сямі гадоў. Для першапачатковых выплат мы можам папрасіць іх выдаткаваць толькі палову, а астатняе адкласці ў скарбонку. Гэта дапаможа ім зразумець, што, зэканоміўшы, яны змогуць потым набыць даражэйшыя рэчы. У гэтым узросце штотыднёвая сума лепш, чым штомесячная.
Сума, якую вы даяце, мае залежыць ад сталасці маленькага чалавека; расходаў, на якія прызначаецца дапамога; і, вядома, фінансавых магчымасцяў сям'і.
У адным даследаванні 2017 года было заўважана, што сем'і з абмежаванымі фінансавымі рэсурсамі надаюць большае значэнне таму, каб іх дзеці прынялі добрыя звычкі спажывання. Акрамя таго, гэтыя сем'і, як правіла, даюць лепшыя ўрокі эканоміі, што не дзіўна. Такім чынам, сума не грае такой важнай ролі, як навучанне, якое ідзе разам з фінансавай дапамогай.
Умовы атрымання стыпендыі
Ідэя заключаецца ў тым, каб дзеці ведалі, што мы як бацькі задавальняем іх асноўныя патрэбы, а грашовая дапамога ім прызначана для таго, каб яны аплачвалі невялікія «дадатковыя прыемнасці». Сума грошай звычайна павялічваецца, калі дзіця становіцца старэйшым і бярэ на сябе больш абавязкаў.
Дастаткова дарослыя падлеткі могуць атрымаць дапамогу для пакрыцця выдаткаў на вольны час. Імі можна аплаціць забавы, паездкі і некаторую вопратку. Вядома, мы можам усталяваць абмежаванні. Напрыклад, сямейныя грошы не варта марнаваць на цыгарэты або іншую шкодную дзейнасць.
Варта таксама пазбягаць пазыкі грошай у сітуацыях, калі мы хутчэй за ўсё ведаем, што дзіця не зможа іх вярнуць. Гэта абцяжарвае ацэнку грошай дзіцём і можа прывесці да канфліктаў. Больш мэтазгодна проста даць грошы, калі мы лічым, што гэта адпаведныя выдаткі; або проста сказаць «не» з самага пачатку, калі мы лічым, што яны не павінны траціць на пэўны прадмет.
Трэба заўсёды памятаць, што мы дарослыя. Такім чынам, мы нясем адказнасць за ўстанаўленне абмежаванняў і накіраванне іх да звычак адказнага спажывання.
Што наконт аплатнай хатняй працы?
Нягледзячы на тое, што гэта спрэчнае пытанне, існуючыя даныя сведчаць аб тым, што надаваць дапамогу ў абмен на хатнія клопаты не з'яўляецца добрым варыянтам. У ходзе назіральнага даследавання, праведзенага з сем'ямі ў ЗША, было выяўлена, што даваць дзецям грошы за хатнія справы не з'яўляецца эфектыўным стымулам для іх рэальнага выканання хатніх спраў.
Дзеці, якія атрымлівалі грошы за дапамогу па хаце, не рабілі больш за тых, хто не атрымліваў грошай. Больш за тое, дзяўчаты і хлопцы, якія займаліся домам, не атрымліваючы грошай у абмен на сваю працу, звязвалі хатнія справы з такімі каштоўнасцямі, як абавязак і ўзаемадапамога.
Аднак некаторыя сем'і прапануюць сваім дзецям заданні, якія не ўваходзяць у звычайны сямейны клопат (напрыклад, памыць машыну), каб зарабіць дадатковыя грошы. Такі тып працы можа дапамагчы павысіць іх аўтаномію і здольнасць эканоміць. Даследаванняў на сёння, аднак, недастаткова, каб можна было сказаць пра гэта з упэўненасцю.
Галоўнае — нашы адносіны з грашыма
У канчатковым выніку вопыт, які мы маем з грашыма ў дзяцінстве, уплывае на адносіны, якія мы маем з імі і ў сталым узросце. Выдзяленне дапамогі нашым дзецям мае суправаджацца навучаннем і наглядам. Лепей, калі сума заснавана на памеры канкрэтных выдаткаў; і мы павінны дапамагчы дзіцяці зэканоміць частку атрыманага.
Але ж галоўнае — мы не павінны забываць навучыць нашых дзетак таму, што большасць важных рэчаў у жыцці не маюць нічога агульнага з грашыма. Грошы — гэта вельмі добрая прылада, але ніколі не самамэта. Калі вашае асабістае паўсядзённае жыццё будзе напоўненае такімі каштоўнасцямі, як абавязак, суперажыванне і ўзаемадапамога — тады нашмат верагодней, што гэтымі ж каштоўнасцямі стане напоўненае і жыццё вашых нашчадкаў. Паказаць удзячнасць, абдымаючы малога ці ўсміхаючыся, калі мы бачым, што ён, напрыклад, накрыў на стол, калі вы вярнуліся стомленым дадому — каштуе нашмат больш, чым некалькі купюр.
Каментары
Ага, тут адзін плаціў жонцы за хатнюю працу