Сахашчык-малодшы расказаў, чаму не пайшоў ваяваць і як беларуская армія ўспрыме сілавы сцэнар вызвалення

Як у беларускім войску ўспрымаюць сілавы сцэнар вызвалення Беларусі

Па словах Аляксандра Сахашчыка, нічога добрага каліноўцаў і ўсіх іншых, хто са зброяй пойдзе вызваляць Беларусь, не чакае. Яму б хацелася, каб да такога сцэнара справа не дайшла. Сахашчык лічыць, што трэба шукаць іншыя варыянты.

«Задача ў беларускіх ваенных — абараняць сваю краіну. У гэтым кантэксце каліноўцы і ўсе іншыя людзі, якія робяць дастаткова радыкальныя заявы на гэты рахунак, успрымаюцца як праціўнік. Адпаведна і адносіны».

Сахашчык адзначыў, што якія б ацэнкі хто ні даваў беларускім Узброеным сілам, самае большае, што атрымалася б пры сілавым сцэнары, гэта заняць адзін-два памежныя раённыя цэнтры.

Разам з гэтым Аляксандр Сахашчык запэўніў, што вельмі паважае тую работу, што робяць хлопцы з Палка Каліноўскага, Беларускага добраахвотніцкага корпуса і дэсантна-штурмавой роты:

«Усе добраахвотнікі, якія цяпер ваююць у складзе ўкраінскага сілавога блоку, робяць насамрэч вялікую работу. Яе вынік пакажа час. Думаю, што мінімальным будзе тое, што Беларусь не будзе выплочваць рэпарацыі».

Параўнанне байцоў Сіл спецыяльных аперацый і беларускіх добраахвотнікаў

Аляксандр Сахашчык мяркуе, што байцы Сіл спецыяльных аперацый у адрозненні ад добраахвотнікаў «маюць сістэму баявой падрыхтоўкі, цыклічнасць, у іх ёсць сілы, сродкі».

Калі ацэньваць добраахвотнікаў, то на сёння ва Украіне некалькі такіх фарміраванняў, якія розняцца колькасцю байцоў. Аляксандр Сахашчык распавёў пра байцоў дэсантна-штурмавой роты:

«Калі падраздзяленне фармавалася, намі было заяўлена, што акцэнт будзе ставіцца на тэхналагічнасць, сучасную экіпіроўку, узбраенне, зберажэнне чалавечых жыццяў і дасягненне максімальнага баявога патэнцыялу малой колькасцю людзей. На сёння асабісты склад роты ўзброены і экіпіраваны не горш за топавыя элітныя падраздзяленні Расіі, Украіны ці Захаду».

Чаму сам не пайшоў ваяваць

Сахашчык-малодшы не думае, што абавязак кожнага ваеннага чалавека ісці на вайну. «Гэта асабістае рашэнне кожнага. Я вельмі паважаю людзей, якія зрабілі гэты крок, але асабіста для сябе я не лічу гэта неабходным цяпер. Мая вайна яшчэ будзе наперадзе.

Калі зазірнуць у нашу гісторыю, то калі не кожнае пакаленне, то праз пакаленне ўсе мужчыны праз нейкую вайну праходзяць. Таму я нікуды не спяшаюся. Лічу, што я цяпер займаю тое месца і пасаду, якія прыносяць найбольшую карысць нашай агульнай справе».

Глядзіце цалкам:

• 11
• 0
• 12
• 4
• 3
• 0
• 4
• 0