«Жыццё ў Дубліне на аднаго каштуе мінімум 4167 еўра на месяц». Беларуска расказвае, як ужо 6 гадоў жыве ў Ірландыі
Кацярына Лысёнак упершыню з’ехала з Беларусі, калі ёй было яшчэ 16 гадоў. Тады яна паехала па праграме абмену ў ЗША на год. Цяпер жанчыне 37, яна працуе ў Google і апошнія 6 гадоў жыве ў ірландскім Дубліне. CityDog.io вырашыў бліжэй пазнаёміцца з Кацярынай і пагутарыў пра жыццё ў Ірландыі, пра пераезды і працу ў адной з самых вядомых кампаній свету. А яшчэ — пра глабальных беларусаў і тое, як яны могуць палепшыць будучыню краіны.
Пра жыццё ў Ірландыі і пераезды: «Жыллёвы крызіс сапраўды сур’ёзная праблема ў краіне»
Перад тым як застацца ў Ірландыі, Кацярына змяніла не адно месца жыхарства. Напрыклад, пасля вяртання з ЗША ў Беларусь дзяўчына правяла год у Мінску, а потым паступіла ў Міжнародны ўніверсітэт LCC у Літве. Там яна жыла наступныя 6 гадоў, скончыла бакалаўрыят і пачала працаваць у брытанскай даследчай кампаніі Euromonitor International.
Праз пару гадоў мой муж падаўся на пасаду ў Google Ireland. Ён пераехаў туды. Я скончыла вучобу, падала заяўку на пасаду менеджаркі па развіцці партнёрстваў у Google і далучылася да кампаніі ў Дубліне. Таму асноўнай прычынай пераезду сталі працоўныя магчымасці для нас абаіх.
— Вы так часта пераязджалі. Мабыць, з кожным разам адаптацыя давалася ўсё лягчэй? Ці я памыляюся?
Эміграцыя заўсёды складаная, незалежна ад таго, колькі разоў вы пераязджаеце. Мы ўдасканалілі працэсы і ведаем, чаго чакаць, але ўсё роўна кожны раз гэта цяжкі досвед.
Але важна памятаць, што з правільным падыходам і часам усё наладзіцца. І гэта нармальна — адчуваць сябе ненармальным і змагацца з цяжкасцямі. Эміграцыя — складаны праект.
— Раскажыце крыху пра Ірландыю: як вы самі яе адчуваеце? Ці былі якія-небудзь складанасці, з якімі сутыкнуліся?
У нашым офісе працуе больш за 7000 чалавек — і там створаныя ўсе магчымыя ўмовы: ад медыцынскага цэнтра да банка і спартзалы. Таму мне было прасцей адразу знайсці сваю суполку сяброў, з якімі мы сябруем ужо дзесяць гадоў. Да таго ж англійская мова аказалася лягчэйшай для адаптацыі, чым літоўская, таму і з адміністрацыйнымі ды бюракратычнымі пытаннямі было прасцей справіцца.
— Ці дорага жыць у Ірландыі? Колькі прыкладна трэба выдаткоўваць на прадукты, побыт, забавы, каб адчуваць сябе больш-менш камфортна?
Сярэдняя арэндная плата ў Дубліне перавышае 2300 еўра. Кошт на жыллё на 88% вышэйшы за сярэдні па ЕС. Пры гэтым поўнапрацоўныя работнікі ў Ірландыі ў сярэднім зарабляюць 3683 еўра ў месяц да выплаты падаткаў. Жыллёвы крызіс з’яўляецца сапраўды сур’ёзнай праблемай у краіне.
Разліковыя штомесячныя выдаткі сям’і з чатырох чалавек складаюць 3781 еўра, адзінокага чалавека — 1093 еўра. І гэта ўсё без уліку арэнднай платы. Таксама Ірландыя мае другі самы дарагі грамадскі транспарт у Еўропе, а цэны на гатэлі і рэстараны на 29,5% вышэйшыя за сярэднееўрапейскія. Гэта дае пэўнае ўяўленне пра тое, наколькі тут дорага.
Калі вы жывяце ў Дубліне самі, вам спатрэбіцца як мінімум 50 000 еўра на год (4167 еўра на месяц) да выплаты падаткаў, каб жыць. Для сям’і з трох чалавек добрым заробкам была б сума ўдвая большая: каля 90 000 — 100 000 еўра.
Пра працу ў Google: «Я ніколі асабліва не цікавілася кар’ернай лесвіцай»
— Я пачынала ў якасці менеджаркі па партнёрскіх адносінах у выдавецкім аддзяленні Google (Online Publishing Group). Мне давялося працаваць з рэгіёнам СНД і стаць першым чалавекам, які ўстанавіў некаторыя прэміяльныя кантракты на манетызацыю. Гэта быў цудоўны досвед.
Я думаю, што гэта быў вельмі правільны выбар на маім шляху — пераход са свету продажаў у HR. Аднак я сумую па сустрэчах з кліентамі, камандзіроўках і бонусах ад продажаў (усміхаецца).
— Як менеджарка стратэгічных HR-праграм я маю дзве часткі сваёй работы: працу з людзьмі ў якасці HR-партнёркі/coach і працу з працэсамі/праектамі/change management. Гэта найлепшая камбінацыя для мяне, якая дазваляе атрымаць наймацнейшы прафесійны досвед: праца з людзьмі і развіццё адносін, праца з агульнай карцінай, аналіз даных і стратэгія.
— Па-за межамі маёй асноўнай працы я таксама працую прафесійным кар’ерным коўчам. І як коўч я вывучала, як клапаціцца пра сябе, як змяшчаць эмацыйныя нагрузкі і як развіваць механізмы пераадолення стрэсу.
Акрамя таго, у мяне ўжо шмат гадоў вельмі строгія межы паміж працай і асабістым жыццём. Раней я працавала звышурочна ці па выхадных, але апошнія 10 гадоў пачынаю працу своечасова і заканчваю своечасова, пры гэтым заўсёды раблю поўны перапынак на абед. А яшчэ ў мяне ёсць каманда, якая падтрымлівае мяне: мой муж, мой сабака, мае сябры, мой тэрапеўт і мой коўч.
Пра глабальных беларусаў: «Дзякуючы сваім ведам, досведу і шырокім поглядам яны могуць істотна дапамагчы Беларусі»
— Ну, часта так называюць беларусаў, якія з’ехалі за мяжу. Але я з гэтым не вельмі згодная. Куды важней, што ў чалавека ў галаве, а не дзе ён жыве. Бо што такое глабальнае мысленне? Гэта калі ты добра разумееш і паважаеш розныя культуры, адкрыты да іншых людзей і думак, калі ўмееш прыстасавацца да новага асяроддзя.
Такія людзі спакойна працуюць з людзьмі з усяго свету, яны ўмеюць камунікаваць з іншаземцамі, разам вырашаць праблемы. Яны не баяцца разнастайнасці, любяць міжнародныя праекты і ўмеюць карыстацца сусветнымі сеткамі і рэсурсамі.
— А як глабальныя беларусы могуць дапамагчы Беларусі палепшыць яе будучыню?
Напрыклад, у сферы адукацыі гэта можа быць супрацоўніцтва з універсітэтамі, анлайн-курсы і падтрымка рэформаў. У бізнэсе глабальныя беларусы могуць інвеставаць у стартапы, ствараць працоўныя месцы і рэалізоўваць сумесныя праекты. У палітыцы яны могуць лабіраваць інтарэсы Беларусі і падтрымліваць рэформы. У ахове здароўя гэта могуць быць кансультацыі, стажыроўкі, абмен досведам і гуманітарная дапамога. У тэхналогіях супрацоўніцтва можа ажыццяўляцца ў распрацоўцы прадуктаў, трансферы тэхналогій і адкрыцці цэнтраў даследаванняў.
Нам трэба прапаноўваць розныя магчымасці для ўдзелу, нам трэба адысці ад чорна-белага мыслення і заахвочваць разнастайнасць думак.
16 беларусак, на якіх варта падпісацца ў сацсетках, каб адукоўвацца
Каментары
Гісторыя Ірляндыі нечым напамінае лёс Беларусі - знішчаную нацыйную мову, татальная міграцыя ў ЗША, Аўстралію, ПАР, і іншыя краіны. Толькі ірляндцы за сваю незалежнасць змагаліся ў англічанамі, а не чакалі яе з неба.
Зараз Ірляндыя - гэта бурна развіццёвая краіна. Нам да іх і да Польшчы гадоў 50-70.
Калі б народзік не абраў зачоса ў 94, то даўно б былі ў ЕЗ са сваёй мовай, культурай, і узровень жыцця быў бы добрым.
Увогуле кідаецца ў вочы, што так званыя прыхільнікі пераменаў збольшага меншавартасныя калгаснікі і папуасы, бо занадта ўжо моляцца на ўсё заходняе. А нейкая яйкагаловая "глабальная" паскакуха ў якой заслугі (у іх вачах) толькі ў тым, што яна то тут, то там пажыла ў іх "ТАКІЯ ЛЮДЗІ". Брыдка...