«Мяне звальнялі адусюль!» Цяпер за брошкамі майстрыцы ганяюцца модніцы, а люстэркі капіруюць на AliExpress
Гісторыя жыцця дызайнера Сашы Баршчовай — натхняльны расказ аб тым, як важна слухаць сябе. Аб тым, што не трэба адчайвацца, калі адны, двое і нават трое дзвярэй зачыняюцца адразу перад носам. Саша адзначае: калі б не звальнялі адусюль, яна наўрад ці пачала б ствараць брошкі і люстэркі і наогул наважылася б адкрыць невялікі бізнес.
Саша Баршчова яшчэ ў дзяцінстве зразумела, што самае цікавае для яе — творчасць. Чым толькі не займалася — маляваннем, лепкай, валеннем, вышыўкай, квілінгам, дэкупажам! І ўсяму гэтаму вучылася сама. Таму калі настаў час паступаць у ВНУ, выбрала творчую прафесію — дызайнер інтэр'ера, расказвае яе гісторыю БелТА.
Першым месцам работы стала мэблевая фірма, павільён якой размяшчаўся ў вялікім гандлёвым цэнтры. Даводзілася маляваць кухні, улічваючы пажаданні заказчыкаў і… гаспадароў салона.
«Фактычна сумяшчала работу дызайнера і менеджара. Начальства, вядома, было зацікаўлена, каб я прадавала кліентам пэўныя пазіцыі. А я проста ненавіджу «ўцюхваць»! І мяне звольнілі», — расказвае Саша.
Нядоўга прапрацавала яна і ў іншых месцах — фірмах па вытворчасці шаф-купэ і люстраў.
«Я рада, што так склалася. Калі я была наёмным работнікам, даводзілася ісці за трэндамі, а на самай справе я заўсёды марыла іх дыктаваць», — прызнаецца дызайнер.
І хутка так і адбылося. Саша пачала бізнэс у нішы, дзе да гэтага часу дыктуе трэнды. А пачалося ўсё выпадкова.
«Прыблізна 12 гадоў таму з'явілася навамодная з'ява — кірмашы і маркеты, дзе дызайнеры і майстры маглі прадаваць свой хэндмэйд. Яны хутка сталі папулярнымі. Мая сяброўка-дызайнер прадавала там сумкі сваёй вытворчасці. І неяк прапанавала далучыцца да яе. Я наляпіла з палімернай гліны коней, таму што быў год Каня, і з імі адправілася на маркет. Яны былі не ідэальнымі, але іх усё роўна хутка раскупілі. Гэта дало імпульс паспрабаваць зрабіць штосьці яшчэ», — успамінае Саша.
Хутка яна прыдумала свае фірменныя брошкі-кветкі з палімернай гліны са сцёбламі з тонкага шнурка. Такія да гэтага часу папулярныя ў аматарак унікальных упрыгажэнняў. Майстар запэўнівае, што ведае сярод сваіх пакупніц сапраўдных калекцыянераў — у іх бывае па 30 кветак.
Калі незвычайныя кветкі пакарылі сэрцы модніц, высветлілася, што ў іх аўтара… алергія на палімерную гліну. Таму Саша пачала эксперыментаваць: ствараць работы з японскай гліны на аснове валокнаў цэлюлозы, драўляныя брошкі з бісерам.
А аднойчы вырашыла перайсці да больш буйных форм. Так з'явіліся казачныя люстэркі ў размаляванай драўлянай аправе.
«Атрымалася вельмі класна. Мае работы актыўна куплялі на розных сайтах, дзе прадаюць хэндмэйд. А потым здарылася нашумелая гісторыя з AliExpress», — успамінае дызайнер.
Аб тым, што на папулярным кітайскім маркетплэйсе прадаюць копіі яе люстэркаў, яна даведалася ад адной са сваіх падпісчыц. Тая прыслала спасылку і Саша ахнула: там выстаўлены яе фатаграфіі! Розніца была толькі ў цане: за падробку прасілі ўсяго Br25, у той час як арыгінал каштуе мінімум у шэсць разоў даражэй.
«З цікавасці заказала адно люстэрка. Яно было меншым, чым маё, больш тонкім, малюнак скажоны. Замест люстэрка — пластмаса. Вядома, крыўдна, што AliExpress капіруе мае ідэі, прычым у страшэннай якасці. Перажывала, што людзі будуць заказваць на маркетплэйсе бязглуздзіцу, прымаючы за аўтарскія работы, і мая рэпутацыя пачне падаць. А потым перастала непакоіцца», — гаворыць дызайнер.
За 12 гадоў яна пабывала і ІП, і рамесніцай, і плацельшчыкам падатку на прафесійную дзейнасць. Адзначае, што пачынаць з ІП было няпроста: «Па-першае, даводзілася самой клапаціцца пра сваю зарплату. Па-другое, аказалася, што ўся бухгалтэрыя і дакументаабарот цяпер таксама на мне. Асабліва нялёгка было з запаўненнем падатковай дэкларацыі — ні разу не ўдалося гэта зрабіць адразу правільна. Паперы для мяне — цёмны лес!»
З рамесніцтвам аказалася прасцей: падатак Br6, ніякіх дэкларацый і іншых дакументаў.
«Спачатку баялася, што складана будзе аплачваць: думала, пачнецца гісторыя, як з падатковымі дэкларацыямі ў ІП, але на справе ўсё вельмі лёгка і зразумела. Дарэчы, нарэшце даведалася, колькі зарабляю. Ніколі раней не вяла падлік, а цяпер абавязана гэта рабіць. Калі коратка — жыць можна, прычым нядрэнна», — запэўнівае майстар.
Яўгенія Чарняўская, дачка заснавальніка Tut.by Юрыя Зісера, занялася вырабам люксавай керамікі
«Жыць яшчэ як жыць, а вось дажываць як у адзіноце?» Жанчына з захапленнем вандруе па вёсках і там знайшла сабе бабулю
«Адказ мяне проста агаломшыў — «500 альбомаў па 500 узораў у кожным, усяго 250 000 пісанак»
Што за чамадан носіць каля Лукашэнкі ягоны ахоўнік? Не, там не ядзерная кнопка20
Каментары