Наталля Радзіна: Прызнавацца і каяцца мне не было ў чым
Пагроза санкцый дзейнічае. Лукашэнка працягвае выпускаць палітвязняў.
Рэдактарка сайта«Хартыя-97» Наталя Радзіна 28 студзеня выйшла на волю з ізалятара КДБ. Пасля гэтага яна паехала да Вольгі Бандарэнкі, жонкі зняволенага каардынатара «Еўрапейскай Беларусі» Змітра Бандарэнкі. Там і застаў яе званок ад «Нашай Нівы».
«Наша Ніва»: Наталля, на якіх умовах і на паставе чаго цябе вызвалілі?
Наталля Радзіна: Выпусцілі на ўмовах падпіскі аб нявыездзе. Толькі загадалі, што да нядзелі я павінна з’явіцца ў Кобрыне, па месцы рэгістрацыі, дзе і павінна знаходзіцца на час следства. Натуральна, што мушу з’яўляцца на допыты і іншыя следчыя дзеянні.
«НН»: Статус абвінавачанай застаўся?
НР: Так, тут без змяненняў.
«НН»: Як лічыш, што стала прычынай твайго вызваленя?
НР: Толькі дзякуючы салідарнасці. Прызнавацца і каяцца мне не было ў чым. Я гэта ўвесь час казала следчым. А што да вызвалення, то тут сваю ролю адыгралі патрабаванні ЗША і Еўропы. Зараз вось аднаўляю карціну таго, што адбывалася за час зняволення.
«НН»: А нейкая інфармацыя ў камеру даходзіла?
НР: Вельмі мала. Да мяне дайшло толькі адзін ліст ад мамы. Што датычыць газет, то сябры падпісалі на «Народную волю», «Нашу Ніву», «Камсамолку», «Аргументы і факты». Даходзілі толькі дзве апошнія. «Нашай Нівы» не дайшло ніводнага нумару. Тэлевізару ў камеры таксама не было.
«НН»: Якія ўмовы ўтрымання?
НР: Я не магу пра гэта расказваць. Але, у прынцыпе, у жаночай частцы ізалятара нармальныя. Толькі трэба мець на ўвазе, што гэта турма, а не курорт.
«НН»: Чаму да зняволеных так рэдка дапускалі адвакатаў?
НР: Нам гэта не тлумачылі.
«НН»: Пасля сустрэчы з адвакатам была інфармацыя, што ў цябе праблемы са здароўем. Як цяпер?
НР:
«НН»: Нагадай, калі ласка, як цябе затрымлівалі.
НР: Прыкладна, а чацвёртай раніцы ў дзверы офіса «Хартыі» пачалі званіць і ламіцца. Перад гэтым мне патэлефанавала мама, якая знаходзілася ў кватэры, дзе я жыву. Казалі, што прыходзілі мяне шукаць. Я адразу пачала тэлефанаваць праваабаронцам. Аднак дзверы вельмі хутка выламалі. Былі людзі ў масках. Спачатку не ведала, што мяне вязуць у «амерыканку».
«НН»: Так разумею, што журналісцкай працай ты не спынешся займацца?
НР: Безумоўна, не. Калі мяне вызвалялі, то сказала пра гэта «кадэбістам». Маўляў, вы ж разумееце, што я буду працягваць рэдагаваць сайт
«НН»: Як думаеш, астатнія вязні таксама хутка будуць на волі?
НР: Усё залежыць ад людской салідарнасці.
Афіцэр-пагранічнік, які прайшоў праз турму, расказвае пра жыццё «да» і «пасля» дый не шкадуе слоў пагарды для амапаўцаў3
Каментары