У графіка з Заслаўя Тацяны Ласкі, калі яна сказала, што будзе адпачываць на пленэры, суседка прастадушна спыталася: «А дзе гэта краіна такая?» Краіна Пленэр сёлета разьмясьцілася ў Бычках.
Вушача прапусьціла празь лябірынт завулкаў да Школьнай, 6, да дому з чырвонай цэглы на цяністым панадворку. Народны паэт Беларусі сустрэў нас радасна. Мабыць, анёлы падхапілі Рыгора Барадуліна, калі надоечы ноччу сарваўся ён з карказломнае лесьвіцы. Але, тым ня менш, ня змог ён паехаць з намі: балелі скабы і бок.
На знакамітым мэмарыяльным комплексе пайшлі пілігрымы-пленэраўцы на «Прарыў». Помнік, за ўзьвядзеньнем якога сачыў Пятро Машэраў, з пачварнаю скульптураю, успрымаецца цяпер ня больш як даніна часу. Куды болей уражваюць масянжовыя дошкі з імёнамі тых, хто загінуў, прарываючы фашыстоўскую блякаду. Ёсьць сярод іх і Быкавы.
Намёты пад бусьлянкаю
Лягер з намётаў у Бычках быў разьбіты пры хаце быкаўскай сваячкі Антаніны. Колісь у ёй месьцілася школка, у якой вучыўся і будучы клясык, а цяпер маладзенькія бусьляняты зьдзіўлена пазіралі са сваёй бусьлянкі — адкуль гэта панаехала столькі народу?!
Сталічная дэлегацыя прыбыла ня першаю. А таму пасьпяшаліся мы з арганізацыйнымі турботамі да Ады Райчонак, якая апекавалася пленэрам. Прымала яна сардэчна і толькі няўцямна пазірала на Аляксандра Родзіна з падмайстрам, якія, нібыта кагуляры ў чорных апранахах, доўжылі свой пэрманэнтны пэрформанс.
Гранітны падворак
«Філіял вушацкага музэю народнай славы імя У.Е.Лабанка. СЯДЗІБА-МУЗЭЙ Васіля Быкава». Такая шыльда прышрубаваная да навюткай, зь бярвеньня як звон, хаціны. Быкаў, аказваецца, філіял Лабанка?! Прызнаюся, не адразу згадаў, што апошні быў адным з арганізатараў партызаншчыны на Віцебшчыне, а потым — партыйна-дзяржаўным функцыянэрам. Дый азначэньне «сядзіба-музэй» як мінімум спрэчнае, бо адшукаць там аўтэнтыку досыць праблематычна. Ці павернецца ў якога гіда язык, каб заявіць: «У гэтай хаце нарадзіўся народны пісьменьнік Беларусі…» Але, мабыць, у традыцыях сёньняшняй бюракратыі — зрабіць «красіва». Маем што маем — сялянскі падворак, пасыпаны гранітным шчэбенем. Але ластаўкі дык і гняздо пасьпелі зьвіць пад вільчыкам.
Поўнасьцю гэты артыкул можна прачытаць у папяровай і pdf-вэрсіі "Нашай Нівы"
Менск—Вушача—Бычкі—Менск
Уладзімер Сіўчыкаў
Фота Анатоля Клешчука
Цяпер чытаюць
Мабільны Анжалікі Мельнікавай з 19 сакавіка знаходзіцца на тэрыторыі Беларусі60
Каментары